‘ถ้าบอกว่าอยากอ่ะ จะรักป่ะ?’
สิ้นคำถาม ทั่วหน้ามันก็ดันร้อนวูบขึ้นมา ต่างจากคนถามซึ่งเวลานี้กำลังชำเลืองตามองฉันคล้ายกับกำลังรอคำตอบ
“ถามโง่ๆ” ฉันบอกเขาแบบนั้น และเลี่ยงที่จะมองหน้าเขาก่อน “รู้คำตอบอยู่แล้ว จะถามเพื่อ?”
“อ้าวไม่แน่ เผื่ออาจจะเปลี่ยนใจ” เขาทำเสียงยียวน เพราะไม่อยากต่อปากต่อคำอะไรไปมากกว่านี้ ฉันเลยเลี่ยงที่จะมีปากมีเสียง นั่งนิ่งๆ แล้วปล่อยให้คำรามจัดการสตาร์ทรถที่เขาใช้ขับมารับ ถึงอย่างนั้นแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมแพ้ ยังคงอวดสรรพคุณไม่หยุด
“เป็นแฟนฉันอ่ะ มีแต่ได้กับได้นะ...” คำพูดดังกล่าวทำฉันเผลอเหลือบมองอีกฝ่ายจากทางหางตา และพบว่าเขากำลังจัดแจงเก็บถุงน้ำที่แขวนไว้กับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ออก ไม่ได้สนใจฉันแบบตอนแรกอีกแล้ว แต่ไม่ใช่กับปาก “ฉันอ่ะ...รักใครรักจริงนะเว้ย ถึงจะแก่แต่ก็ยังมีไฟ...”
ได้ฟังแบบนั้นมันก็อดจะแอบหันไปทำปากแหวะกับสิ่งที่ได้ฟังไม่ได้
เอาเข้าจริงฉันก็ไ
