“พล...”
ภาคินเหยียบเบรกกะทันหัน มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไปแน่ๆ ที่เห็นว่ารถคันที่เพิ่งขับสวนเข้าไปตรงทางเข้าออกของคอนโดมิเนียมคือรถของลูกพี่ลูกน้องตัวอันตราย เขาจึงรีบกลับรถ ขับตามไปเพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยของตัวเอง
ในขณะเดียวกันนั้น พลวัตก็ชะลอความเร็วเพื่อดูว่าภาคินจะวนรถกลับมาหรือไม่ ลองหย่อนเหยื่อลงไปให้ปลา ดูสิว่ามันจะติดกับดักหรือเปล่า และไม่นานเกินรอ ปลาผู้หิวโหยและเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ติดเบ็ดอย่างง่ายดาย
“เฮ้ย!”
พลวัตแกล้งไม่ได้ยิน หลังจากจอดรถในบริเวณที่สำรองไว้ให้กับลูกค้าที่มาเยี่ยมชมคอนโดมิเนียม
“พล!”
“คิน!” คราวนี้เขาแกล้งทำตกใจ แปลกใจเหลือเกิ๊น... เหลือเกินที่เจอภาคินที่นี่
“มึงมาทำอะไรวะ”
“กูก็... มาดูคอนโด” เขาแกล้งทำหน้าฉงน ก่อนจะถามกลับไป “แล้วมึงล่ะ มาทำอะไรวะ?”
“มึงจะซื้อเหรอ” ภาคินใจหล่นไปที่ตาตุ่ม แต่ก็ต้องทำนิ่งเข้าไว้
“กูซื้อแล้ว วันนี้มารับกุญแจ
