ปัณณ์เปลี่ยนเรื่องคุยกับยูมินมาเป็นเรื่องงานแทนจนเวลาล่วงเลยมาได้พักใหญ่ ยูมินจึงขอตัวกลับ แม้ว่าจะไม่ได้ชอบหน้าหญิงสาว แต่ยูมินก็ไม่เสียมารยาท เขาชมจากใจจริงว่าเค้กร้านหล่อนอร่อยมากและจะพาเพื่อนมาทานอีก พอได้ยินเช่นนั้น สายตาของเจ้าของร้านจึงมองเขาด้วยความเป็นมิตรขึ้น หล่อนกุลีกุจอจัดเค้กบานอฟฟี่พาย กับชีสเค้กใส่กล่องให้เขาอีกหลายชิ้น ให้ลองเอาไปชิมและก็ฝากคนที่บ้าน...
ยูมินไปแล้ว แต่ว่าภัคมนพัชก็ยังรั้งปัณณ์ไว้บอกว่าให้นั่งรอเวลาปิดร้านแล้วกลับพร้อมกัน เพราะว่าหล่อนจะได้ติดรถเขากลับ หล่อนอารมณ์ดีถึงขนาดเข้าไปทำสปาเกตตีซอสไก่ในครัวของร้านให้เขาทานแก้หิวระหว่างรอ ปัณณ์ตามใจหล่อน ไม่ออกอาการอะไรสักนิด จนเมื่อกลับถึงห้องพร้อมกันๆ เขาถึงได้หันกลับมามองหล่อนตาขวาง...
“รูปผมที่คุณเอาไปขายมันได้เงินเท่าไหร่”
“รูปอะไร” ภัคมนพัชแทบลืมเรื่องรูปปาปารัสซี่นั้นไปแล้ว หล่อนจึงดูหน้าเอ๋อๆ เมื่อโดนถาม
