นางในชุดสีเขียวน้ำทะเลกรุยกราย ผมยาวสยายแทบจดพื้นเป็นสีน้ำตาลทองระยับ ใบหน้าของนางแย้มยิ้มอย่างมีความสุข ผายมือให้ขวดเล็กในมือลอยอยู่ในอากาศ
พลันสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ส่วนหนึ่งก็ไหลออกจากช่องแคบชื้นของทาสสาว ไหลเข้าไปในขวดแก้วขนาดเล็กจนเต็ม จากนั้นนางจึงใช้จุกไม้ปิดฝาขวดเอาไว้
“ข้าคงไม่รบกวนเวลาอันมีค่าของท่านทั้งสองมากไปกว่านี้ ขอเชิญท่านทั้งสองร่วมกันอุ่นเตียงตามอัธยาศัย”
ยี่เจินค้อมตัวลงเล็กน้อยแล้วผายมืออีกข้างเพื่อร่ายเวทหายตัวออกไปจากห้องพัก พลันทุกสิ่งอย่างที่หยุดนิ่งก็กลับมาดำเนินไปตามปกติอีกครั้ง
“อาห์...”
ชายหนุ่มทรุดกายลงนอนกอดร่างบอบบางเอาไว้ ความเหน็ดเหนื่อยจากฤทธิ์ชารัญจวนทำให้ทั้งคู่ผล็อยหลับไปทั้งที่ยังเปลือยเปล่า
ไม่ไกลจากโรงเตี้ยมอ้ายอันนัก ชายรูปงามนั่งทอดกายอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ เฝ้ามองการกระทำของเงือกสาวยี่เจินแล้วก็ถึงกับหยักยิ้มที่มุมปาก
“เจ้าหนีหน้าหายออกมาจากเมือง
