ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ข้าน้อยหลิงอีนำอาหารเที่ยงมาให้นายท่านเจ้าค่ะ วันนี้แม่ครัวทำหมันโถวกับตุ๋นขาหมูรสเข้มข้น อีกทั้งข้ายังนำขนมเซาปิ่งไส้ถั่วเหลืองมาไว้ให้นายท่านทานคู่กับชาเหลียนฮวาร้อนๆ ระหว่างท่องตำราอีกด้วยนะเจ้าคะ”
เสียงหวานเจื้อยแจ้วของสาวใช้ทำให้บัณฑิตหนุ่มหลุดออกจากโลกแห่งตำรา แค่เพียงได้ยินเสียงหัวใจของเขาก็เต้นระรัวแทบจับจังหวะไม่ได้
ภาพที่นางใช้ ‘นิ้ว’ และ ‘แตงกวา’ ปรนเปรอตนเองจนสุขสม ฉายชัดขึ้นมาในห้วงแห่งความทรงจำอีกครั้ง
เร็วกว่าความคิด เขาหยิบตำราปกขาวขึ้นมาวางบนโต๊ะก่อนจะรีบไปซ่อนตัวอยู่หลังม่านข้างเตียงทันที
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“นายท่านเจ้าขา หลิงอีนำอาหารมาให้เจ้าค่ะ”
สาวใช้เคาะอีกครั้ง เมื่อไม่ได้ยินเสียงขานรับจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไป นางกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องเมื่อไม่เห็นบัณฑิตหนุ่ม ก็เข้าใจว่าเขาคงเบื่อหน่ายที่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้องเพื่อท่องตำราทั้งวัน คงออกไปเดินย
