เช้าวันต่อมาเนื่องจากวันนี้ปลาส้มลาหยุด 1 วันเธอจึงลงมาช่วยงานพวกกล้าแทนปลาส้ม เช้าวันนี้คนที่แปลกสุดๆ กลับเป็นไอ้จอห์น
“มึงเป็นหยังมื้อหนิ คือจั่งอารมณ์ดีแปลกๆ” (มึงเป็นอะไรวันนี้ ทำไมอารมณ์ดีแปลกๆ)
“เอ้า กูมีความสุขบ่ได้ติ” (อ้าว กูมีความสุขไม่ได้เหรอ?) จอห์นยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะดีดหน้าผากเธอแรงๆ ทีหนึ่ง “เป็นเด็กน้อยบ่ต้องรู้จักเรื่องก็ได้ดอก” (เป็นเด็กน้อยไม่ต้องรู้สักเรื่องก็ได้หรอก) พูดจบก็เดินจากไป
“อิหยังของมันวะ” (อะไรของมันวะ) ขนมมองตามแผ่นหลังจอห์นอย่างงงวย เมื่อคืนเธอเมาภาพตัดถึงขนาดว่าเดินไปไม่ถึงเตียง นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น เจ็บตัวไปหมด
ปลาส้มคงแฮงค์เหล้าจนตื่นไม่ไหวไม่ต่างกัน เมื่อวานมันกินสาโทคนเดียวไปขวดโค้กใหญ่ ไม่เมาก็ไม่ใช่คนแล้ว
“คุณหนูครับ มื้อนี่คุณหนูต้องไปจดทะเบียนการค้านะครับ ตั้งแต่เปิดร้านมาเฮายังบ่ได้จดจักเที่ยยุ” (คุณหนูครับ วันนี้คุณหนูต้องไปจดทะเบียนการ
