Chapter 2 •

1605 Words
Hikari Villa Gracia’s POV “You can't eat too much bitter and oily foods, hmm you should manage your conception, off limits sa mga pag papawis. Do not drink too acidic.” I looked at Dasha Reu, while she was telling me about what what I need to do and those I shouldn’t do during my pregnancy. Napangiw ako sa dami ng mga sinabi niya. "Ang dami naman palang bawal, paano ko makakain ang mga gusto kong pagkan? ang sasarap pa naman ng mga dinadala ni Zack sa bahay tuwing umuu—” "Stop complaining Wife, you should follow her, whether you like it or not,” Sevi cut me off that made me pout my lips. I hate him! hmp! "Ewan! ikaw nalang kaya ang mag buntis?” "What the—” "Hayaan mo nalang prince, being disgus is part of pregnancy haha,” pigil tawang wika ni Dasha pero sa huli ay humalakhak narin. I hate them, why do I have to feel like, pinag tutulungan nila ako? I want to eat lechon. ... "I'll eat first, i'm hungry.” Dinig kong wika ni Sevi pagkapasok ko sa driver’s seats. Nawala tuloy ako sa pag-iisip tungkol sa pagtatalo namin noon together with Dasha. Who've been my hands on specialist. Tumango ako bilang tugon sa sinbi ng asawa ko. Katabi ko siya habang nasa driver seat naman si Taiga, na kasama ni Sevi kanina sa office at nasa shot-gun seat naman si Zack. “Should we stop in the nearest restaurant?” Sevi said while he was looking on the window. “No, sa bahay nalang. Mag luluto ako." I said, this past eight months kasi pinag-aralan ko nang magluto knowing na magkakaroon na ako ng isang pamilya. Kada-uuwi si Sevi ng gabi ay ipinagluluto ko siya. Just like wha a housewife's duty. Tango lang ang itinugon nya sakin matapos ay marahang isinandal ang ulohan sa balikat ko at yumakap sa aking baywang. He was upset yet, he was the sweetest person I ever met. He never failed to show his love to me. "Nay nangyari ba sa opisina Taiga?" seryoso kong tanong habang nakatitig sa rare view mirror, trying to look at Taiga's eyes. "W-wala po, gutom lang ata si Mr.Fustante kanina pa kasiya ganyan sa meeting,” sagot nito na ikina-tango ko. "I'm fine wife, tsk!” -Sevi. Aissh! Napa-iling nalang ako sa sinabi nya. Para siyang wild lion na may sakit at hindi mo malaman ang iniisip. "Zack, hindi mo ba susunduin si Yamaha?” -Taiga. Kumamot sa ulo niya si Zack bago sumagot. “Hindi muna siguro.” "What the fvck! LQ ba 'yn? anak ng p—” "Don’'t dare to cuss in front of my kid, Monticillo.” Naputol si KT (Ken Taiga) nang mag salita si Sevi, haha. Effective parin talaga ang words niya whether he was tamed or not. "Sorry boss.” -KT "Napang-asar kasi,” wika ni Zack at bumuntong hininga, “siya nga pala Ms. Hikari, nag text sila Yazumi kanina. Nasa mansion daw po si Max at si baby Daphnise,” dugtong niya. "Talaga Zack?" tanong ko na hindi makapaniwala, ilang buwan na kasi kaming hindi nag kikita nila Maxine at last time na kita ko kay baby Daphnise ay noong binyagan ang bata. By the way about Yamaha, bumalik na siya sa pag-aaral sa college and inatasan namin si Zack na mag sundo sa kanya araw-araw. ... "Yung bote ng gatas pa talaga ang kinalimutan mo? ano ba naman yan Jinx Renzo Devaez! tawagan mo sila Mama ngayon, padala dito yung gamit ng bata.” "Sorry na love, wait tatawagan ko si—oh? Zack, nandito na pala kayo,” salubong na bati sa'min ni renzo pagkatapos namin marinig ang paguutos sa kanya ni Max, dahil sa nakalimutan nito ang gamit ng bata. "Nasan na si Dapny?" tanong ko sa kanya na may malapad na ngiti at kaagad nag lakad papunta sa living room kung saan naka upo sa couch si Maxine. "Lady Hikari,” bati ni Maxine at ngumiti. Gumanti ako ng ngiti subalit napalitan ng pagngiwi nang mapansing wala siyang hawak na bata. Where's Dapnise? I tried to search around the house but I was failed to see Daphnise. God! I want to see her! "Pttf ! hawak po ni Mama Trish si Daphnise sa may garden, umiyak kasi," putol ni Maxine sa akin na animoy alam na kung sino ang hinahanap ko. Masiyado ba akong naging obvious? "Talaga? sige salamat,” sagot ko at mabilis na nag lakad papuntang garden. "Be careful Wife! you crazy!" Hindi ko pinansin ang sinabi ni Sevi at nag tuloy tuloy lang sa pag lalakad hanggang sa makarating ako sa garden at mapansin ang pustura ng isang matandang babae na may hawak-hawak na bata. "Mama Trish!” I smiled. "Oh, naka uwi na pala kayo." "Oho, puwede ko bang mahawakan muna si Daphny?" "Oo sige hija, medyo nanakit na nga ang likod ko. Naiwan kasi mila Jinx ang gamit ng bata nag mamadali sigurong magtungo rito.” Marahang at maingat na iniabot sakin ni Mama Trish Daphne. "Inggat lang anak baka may maipit yung tiyan mo.” Natawa ako sa sinabi nya kasi ang hirap pala na habang malaki ang tiyan mo ay may bitbit kang bata parang ang bigat bigat ng buhat ko haha. "Oh my god, ganito pala ang feeling. Nakaka-exite talaga. Hayaan mo Daph malapit kana magka roon ng kalaro, one month nalang," wika ko habang kinikiliti ang cute na baba ni Daphnise haha. Grabe ang cute talaga ng baby ang sarap isipin na isang ina na si Max at ako naman ay malapit na rin, onting panahon nalang. Ano kayang pakiramdam ng isang ina? Siguro sobrang saya, nang malaman ko palang na buntis ako parang biglang nabuo ang pagkatao ko at sobrang nakuntento ako. Paano pa kaya ang isilang ko na ang batang galing mismo sa dugo't laman ko. The day I found out I am pregnant is the day I treasured. ... Napa hawak ako sa aking noo ng makaramdam ako ng pagka hilo. "Are you okay Wife?" nag-aalalang tanong ni Sevi at bahagya nya akong inalalayan upang makaupo sa isang single-couch dito sa lobby ng hotel na pag darausan ng naturang meeting !ng kumpanya sa mga foreign investors ng bagong project na ila-launch nila. "I told you to stay home but you're really that hard headed! you're impossible!" "Hey! calm down. I'm okay.” Tumayo ako dahil pakiramdam ko ay sumama ang pakiramdam ko at sumisikip ang aking dibdib. "Then, where you planning to g—fvck!!" ... "Are you okay?” seryosong tanong sakin ni Sevi pagkamulat na pagkamulat ko palang ng aking mga mata. "Nasa'n ako?" "Hospital." Napa huntong hininga ako sa sinabi nya. Bigla kong naalala ang nangyari kanina, ngunit hindi ko batid na dinala ako sa Hospital dahil nawalan na ako ng malay kanina. "Bakit ako nandito? may nangyari ba sakin?" "I don't know, you fainted." Bumuntong hininga ang asawa ko at marahang hinawakan ang aking palad. "Am I sick again?" "No! don't think about it, i'm also waiting for the result." "Parang ayaw kona marinig ang resulta." "Fvck it! never ever think like that! it's bothering me." He sighed again and kissed the back of my hand. "Don't think for the bad result." Tumango nalang ako at malalim na bumuntong hininga. Nang marinig namin ang pagkatok mula sa pintuan ay agad siyang tumayo upang buksan ang pinto ng kwarto. Pinanood ko lang siya hanggang sa maka pasok ang isang babaeng naka doctor's gown. "I got the result," she said and handed an envelope to Sevi. Umiling na lamang ako at tumagilid ng higa kung saan sa side na hindi ko makikita sila. Tinakpan ko ang tenga ko upang sana ay hindi hila marinig, pero bakit parang may nagtutulak sakin upang hindi ito gawin kung kaya naman. Ibinaba ko ang aking kamay at hinayaan na lamang silang marinig. "Is it good or bad?" -Sevi. "Both?" "For the good news—she's two weeks pregnant." Wait! What? Did she said i'm pregnant? Napaupo ako nang marinig ko ang sinabi ng Doctor. "Ano?" Ulit na tanong ko habang si Sevi ay tulala at tila hindi makapaniwala. "You're two weeks pregnant Mrs. Fustante and that was the good news." Biglang nagtayuan ang balahibo ko at the same time ay napa ngiti ako. Nag balik tingin ako kay Sevi na nakatitig sakin ng seryoso at walang imosyon sa mga mata hindi ko malaman kung masaya ba siya o hindi. Nawala yung sayang nararamdaman ko nang mag-iwas siya ng tingin sakin at nag balik sa pakikipagusap sa doctor.  "So, what is the bad news?" -Sevi. "Her pregnancy is too sensitive, I will tell to Ms. Hertinely everything about her later, sa ngayon ay mauna na muna ako at kailangan kong mag rounds." Paalam ng Doctor at nag simula nang maglakad palabas ng kwarto. Nagtaka ako nang sumunod si Sevi at mabilis na ini-lock ang pinto pagkalabas na pagka labas ni Doktora. "Fvck!" dinig kong mura ni niya at seryosong nakatitig sakin habang walang imosyon. Nasaktan ako sa ipinakita nyang hindi pagiging masaya knowing na buntis ako. "Hindi kaba masaya na buntis ako? hindi mo manlang ba ako yayakapin o hahalik—umh!" naputol ako sa mga gusto ko sanang sabihin nang mabilis nyang putulin ang agwat namin sa isat-isa at mabilis akong halikan sa labi. Bahagya siyang lumayo sa akin, mabilis na niyakap at hinalikan sa aking buhok. "Damn! how could you do this to me? you were giving so much happiness. I love Hikari, I love you so much!”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD