เสียงเคาะประตูห้องทำงานทำให้ชายหนุ่มผมทอง ตาสีฟ้าเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ ไปมองประตูที่ถูกเปิดพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของคนสนิทที่เดินนำหน้าหญิงสาวที่เป็นตัวต้นเหตุให้เขาต้องรีบจัดการเคลียร์งานตั้งแต่เมื่อเช้า กาเบรียลยิ้มให้เจ้าของร่างสูงโปร่งในชุดกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อเชิ๊ตสีขาวแล้วก็แว่นอันโตที่ประดับอยู่บนหน้าคมสวย มองมุมไหนเขาก็คิดว่าเธอคนนี้ดูเท่กว่าผู้ชายบางคนเสียอีก
“มาเร็วจังเลยนะครับแอนนี่”
“เร็วที่ไหนกันค่ะคุณกาเบรียล นี่มันห้าโมงเย็นแล้วนะ อีกสองชั่วโมงเพื่อนฉันก็คงอยู่ที่สนามบิน”
“ห้าโมงเย็นแล้วหรือเนี่ย” กาเบรียลหันไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ตั้งอยู่ที่ตู้เอกสาร มันเป็นเวลาห้าโมงเย็นอย่างที่อเล็กซานเดรียพูดจริงๆ เสียด้วย นี่เขานั่งทำงานนานขนาดนี้เชียวหรือ
“ใช่สิคะ นี่มันห้าโมงเย็นแล้ว” อเล็กซานเดรียยิ้มกับคำพูดของตัวเอง
“ข้าขอตัวก่อนนะขอรับท่านกาเบรียล”
“เดี๋ยวเจ้าไปกับข้าด้วยนะซา
