อิสเบลล่าพิจารณาใบหน้าหล่อคมสันอีกครั้งอย่างละเอียด ใบหน้าแบบนี้ แววตาคู่นี้ช่างคล้ายกับเขาคนนั้นเหลือเกิน ชายที่เคยช่วยเหลือนางเอาไว้ จนต้องจบชีวิตลงไปเมื่อหลายปีก่อน
“ท่านเป็นพี่ชายของท่านกาเบรียลใช่ไหม”
“ถูกต้อง ข้าคือพี่ชายของกาเบรียล น้องชายที่ข้ารักต้องมาตายเพราะเจ้า หากไม่มีเจ้าครอบครัวข้าคงไม่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้”
“ข้าเสียใจ”
นางไม่ได้ต้องการให้กาเบรียลเข้ามาช่วยเหลือนางเสียหน่อย ใครจะคิดว่านักล่าแวมไพร์ผู้เก่งกาจคนนั้นจะพุ่งตัวเข้ามาช่วยเหลืออมนุษย์อย่างนาง อมนุษย์ที่เขาต้องกำจัด นางก็เสียใจที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องตาย ทว่าความจริงแล้วกาเบรียลยังไม่ได้ตายไปจากโลกนี้
เพียงแต่เขาไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว คู่ชีวิตของนางได้เปลี่ยนกาเบรียลให้กลายเป็นแวมไพร์หลังจากที่เขาเสียชีวิตจากการช่วยเหลือนาง
“ความเสียใจของเจ้าไม่สามารถทำให้ครอบครัวข้าหายจากความทุกข์ได้หรอกอิสเบลล่า สิ่งเดียวที่สามารถชดเชยสิ่งที่เจ้าทำร้ายจิตใจของท่านพ่อท่านแม่ข้า นั่นคือความตายของเจ้า”
อิสเบลล่ามองพี่ชายของกาเบรียลด้วยสีหน้าตื่นตระหนก นี่มันเรื่องอะไรกัน ชายผู้นี้กำลังคิดเรื่องบ้าบออะไรอยู่ น้องชายของเขาเข้ามาช่วยชีวิตนาง ทว่าชายผู้นี่กำลังคิดเอาชีวิตของนาง ไม่มีทางหรอก นางไม่ยอมตายเด็ดขาด
ก่อนหน้านี้นักล่าแวมไพร์ผู้นั้นเคยเป็นมนุษย์ ทว่าตอนนี้เขากลายมาเป็นสมาชิกใหม่ของเผ่าพันธุ์แวมไพร์ นางไม่อยากบอกความจริงของเรื่องนี้ให้มนุษย์ผู้นี้ฟัง เพราะถูกขอร้องมาว่าอย่าบอกครอบครัวของเขาว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แม้จะมีชีวิตอยู่แต่ก็ไร้ซึ่งลมหายใจก็เหมือนกับตายไปแล้วนั่นแหละ เขาไม่มีโอกาสกลับไปใช้ชีวิตอย่างเช่นมนุษย์ได้อีกแล้ว
“น้องชายท่านเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อช่วยชีวิตข้า แต่ท่านคิดจะสังหารข้าเนี่ยนะ มันไม่ดูไร้สาระไปหน่อยหรือท่านเกเบรียล”
“ชีวิตที่ไร้ค่าของเจ้า ไม่สมควรได้รับการปกป้องจากน้องชายของข้าแม้แต่น้อย ทว่าเหตุใดน้องชายข้าถึงต้องช่วยชีวิตของเจ้า”
เกเบรียลตวาดใส่แวมไพร์สาวอย่างโกรธแค้น เพราะอะไรกาเบรียลถึงช่วยเหลืออมนุษย์ตนนี้ นางไม่ใช่มนุษย์ นางเป็นสิ่งที่ตระกูลเขาต้องกำจัดให้สิ้นซาก อมนุษย์ทุกตนบนโลกนี้ล้วนเป็นภัยต่อมนุษย์ เขาไม่เข้าใจน้องชายแม้แต่น้อย ผู้ชายที่เกลียดชังอมนุษย์ที่สุดกลับยอมเสียสละชีวิตเพื่อช่วยเหลืออมนุษย์ ช่างเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลสิ้นดี เขาก้าวเท้าเดินเข้าหาตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องชายต้องตาย แววตาคู่สีฟ้าเข้มจ้องมองร่างแวมไพร์สาวอย่างเคียดแค้น แม้นางเป็นแวมไพร์สายเลือดแท้แต่ก็ไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้เหมือนแวมไพร์ตนอื่น
ท่านหญิงจากตระกูลสูงศักดิ์ในเผ่าพันธุ์แวมไพร์
“หยุดเดี๋ยวนี้นะท่านเกเบรียล”
“เสียใจด้วยนะอิสเบลล่า ข้าคงทำอย่างที่เจ้าพูดไม่ได้ เพราะข้ามาเพื่อเอาชีวิตเจ้า!”
เกเบรียลบอกเสียงกร้าว ร่างสูงใหญ่พุ่งเข้าใส่ร่างแวมไพร์สาว ทว่าฝ่ายที่ถูกจู่โจมก็สามารถหลบได้อย่างเฉียดฉิว การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด ถึงเกเบรียลเป็นนักล่าแวมไพร์แต่ก็ไม่ได้เก่งกาจเช่นน้องชายของเขาเลยทำให้อิสเบลล่าสามารถหลบการจู่โจมนั่นได้ไม่ยาก
‘อลูคัสช่วยข้าด้วย’
/////////
อลูคัสสะดุ้งจากโซฟาเมื่อได้ยินเสียงคู่ชีวิตร้องขอความช่วยเหลือ แวมไพร์หนุ่มหายตัวออกจากปราสาทวลาดิเมียร์ ก่อนเปลี่ยนร่างกายเป็นค้างคาวตัวใหญ่มหึมาบินไปยังชายป่าด้านหลังปราสาทด้วยความเป็นห่วง ‘เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่...อิสเบลล่า’ เสียงกรีดร้องที่ดังไปทั่วผืนป่ายิ่งทำให้อลูคัสเป็นห่วงคู่ชีวิตยิ่งนัก แวมไพร์หนุ่มบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าตรงไปยังที่มาของเสียง เมื่อไปถึงภาพที่เขาเห็นก็คือนักล่าแวมไพร์คนหนึ่งกำลังพุ่งเข้าจู่โจมคู่ชีวิตของเขาด้วยความโหดเหี้ยม ร่างของนางนอนพิงอยู่ข้างโขดหิน เขาไม่แน่ใจว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ จากสภาพที่เห็น ร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผล แขนข้างหนึ่งแทบขาดหลุดออกไปจากไหล่
อลูคัสตวัดสายตามองไปยังนักล่าแวมไพร์ด้วยความเกรี้ยวกราด นัยน์ตาคู่สีแดงก่ำวาวโรจน์มองนักล่าแวมไพร์ด้วยความอาฆาตแค้น “หากเจ้าไม่อยากตาย! หยุดทำร้ายคู่ชีวิตของข้าได้แล้วเกเบรียล” อลูคัสตะโกนบอกเกเบรียลด้วยน้ำเสียงเดือดดาด
“อะ...ลูคัส...ในที่สุด...ท่านก็มา...เสียที”
อิสเบลล่าเรียกอลูคัสอย่างอ่อนแรง นางไม่ได้เก่งกาจเหมือนคู่ชีวิตหรือแวมไพร์ตนอื่น ตั้งแต่นางเกิดมาข้างกายก็มีแต่สาวใช้และลูกน้องของบิดาคอยปกป้องคุ้มครอง เมื่อมาแต่งงานกับอลูคัส นางก็มีอลูคัสคอยดูแลคุ้มครองพลังที่นางมีก็ถือว่าระดับปานกลาง หากต้องมาสู้กับนักล่าแวมไพร์ มีหรือที่นางจะเอาชนะได้ อิสเบลล่าแหงนหน้าขึ้นมองคู่ชีวิตบินลงมาพร้อมเปลี่ยนร่างเมื่อลงมาถึงพื้นดิน
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมยอดรัก ไม่ต้องห่วง ข้าจะรีบช่วยเจ้ากลับไปรักษาเดี๋ยวนี้แหละ”
“ข้าเสียใจ ข้าขอโทษที่ไม่ฟังในสิ่งที่ท่านบอก”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ร่างกายเจ้ามีแต่บาดแผล อยู่นิ่งๆ ไม่ต้องพูดแล้ว” อลูคัสบอกนางอันเป็นที่รักด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ไม่นึกว่าสภาพของนางร้ายแรงถึงเพียงนี้ ชายหนุ่มดึงร่างของคู่ชีวิตเข้ามาในอ้อมกอด ซบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น
“เจ้าต้องไม่เป็นไรอิสเบลล่า เดี๋ยวข้าสั่งให้ผู้รักษาแห่งเผ่าพันธุ์มาช่วยรักษาเจ้า”
“อย่าเลยอลูคัส ข้า...คงไม่รอดแน่”
/////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...