ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูเรียกให้สติของอเล็กซานเดรียกลับมา หัวคิ้วเลิกขึ้น สายตามองไปยังประตูห้อง ใครมาเธออีก นี่มันก็เกือบเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว ขาเพรียวยาวก้าวไปไม่กี่ก้าวก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าประตู ทันทีประตูถูกเปิดออก สายตาคู่สวยก็เห็นชายชราที่มาส่งเธอก่อนหน้านี้ยืนถือถาดใบหนึ่งอยู่ในมือ
“มีอะไรหรือคะคุณพ่อบ้าน”
“ข้าน้อยนำนมมาให้ท่านหญิงดื่มก่อนนอนขอรับ”
วิคเตอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ ก้มหน้ามองถาดที่ตนถือมา หัวคิ้วจนแทบชนกันเมื่อเห็นเสื้อผ้าบนตัวของนางอันที่รักของนายเหนือหัว
“ขอบคุณมากนะคะคุณพ่อบ้าน”
อเล็กซานเดรียขอบคุณชายชรา พร้อมกับหยิบแก้วนมขึ้นมาถือ ฉุกใจคิดถึงสรรพนามที่พ่อบ้านเรียกขานเธอ ก่อนหน้านี่ฌาคส์กับลูเซียนก็เรียกเธอเหมือนกัน
“ทำไมคุณพ่อบ้านถึงเรียกฉันว่าท่านหญิงล่ะ” อยากถามมาหลายครั้งแล้ว แต่เพราะยุ่งวุ่นวายอยู่กับเซวีน่า ก่อนหน้านี้ก็คิดเอาไว้ว่าพรุ่งนี้เช้าจะ
