เดินเข้าหาราวกับคนเหม่อลอย เสียงย่ำทำให้คนตัวเล็กหันมอง สีหน้ามึนงงเมื่อไม่รู้ว่าเขาคือใคร ชายผู้นี้ยืนมองเธอไม่ไปไหน แม้ร่างบางกำลังลุกยืนเผชิญหน้า จนกระทั่งเขารู้สึกตัว กระแอมออกมาแล้วเม้มริมฝีปากแก้เก้อ
“เอ่อ... คุณอยู่ที่นี่เหรอครับ” เขาถาม สายตายังคงสำรวจใบหน้าคนสวย
“ใช่ค่ะ”
“ปะ...เป็นน้องสาวของธีภพเหรอครับ” เหงื่อกาฬเริ่มแตกผลั่ก ทำไมต้องเขินขนาดนี้ด้วย
คนถูกถามส่ายหน้า ไม่กล้าพูดความจริง
“เป็นคนใช้ค่ะ”
“อ๋อครับ” ภาวินทร์พยักหน้า แต่แล้วดวงตากลับเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนก “ฮะ คนใช้เหรอ!” ชายหนุ่มร้องลั่น จนคนตัวเล็กสะดุ้ง ใบหน้าเหวอราวกับคนถูกหวยหลายบาท
ญรินดากลั้นขำไว้ ตกลงชายคนนี้เป็นใครกันแน่ แล้วเข้ามาทำไมที่บ้านหลังนี้ ดูท่าแล้วคงรู้จักเจ้าของบ้านสินะ แต่ดูท่าทางเป็นมิตรกว่าธีภพเยอะเลย
ชายหนุ่มเกาศีรษะแก้เก้อเพราะตนเองเผลอทำเรื่องน่าอายลงไป เสียงฝีเท้าหนักคู่หนึ่งเดินเข้
