วันนี้สิรินมีนัดกับหมอในช่วงเช้าเพื่อเข้ารับการรักษา ปากของเธอเริ่มขยับได้บ้างแล้วแต่ยังฟังไม่ชัดว่าพูดอะไร สตาร์เองก็ทำได้แค่เอาใจช่วยและรอหมอเท่านั้น ระหว่างที่สิรินเข้าห้องรักษาสตาร์ก็พยายามเอาเวลาไปตามงานและอ่านหนังสือให้ได้มากที่สุด
“พี่สิรินไปไหนล่ะคะ” เสียงของสาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับกระเช้าผลไม้เอ่ยถามสตาร์ที่กำลังวุ่นอยู่กับหนังสือเงยหน้าขึ้นมาผู้มาเยือนก่อนจะยิ้มและลุกจากโซฟา
“หมอพาแม่ไปเข้าห้องตรวจอาการอยู่ค่ะ พี่...”
“พี่เป็นฝ่ายบุคคลที่นัดกับน้องไว้เมื่อวานค่ะ”
“อ๋อ” สตาร์นึกขึ้นได้ทันที
“อาการพี่สิรินโดยรวมแล้วเป็นยังไงบ้างคะ” หญิงสาวผู้มาเยือนเอ่ยถามก่อนจะยื่นกระเช้าผลไม้ให้กับสตาร์ จากนั้นเธอก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟา
“ตอนนี้แม่เริ่มขยับตัวได้มากขึ้นแล้ว พูดได้นิดหน่อยแต่ยังไม่เป็นคำแล้วก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ แต่หมอบอกว่าสักระยะจะค่อย ๆ ดีขึ้น”
“สักระยะนี่ นานแค่
