My Wife is My F*c* Buddy

Five years earlier…… “Love is always patient and kind. It is never jealous. Love is never boastful or conceited. It is never rude or selfish. It does not take offense and is not resentful. Love takes no pleasure in other people’s sins, but delights in the truth. It is always ready to excuse, to trust, to hope, and to endure whatever comes.” VINCE’s POV “Abigail, wear this ring,as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a reminder of the vows we have spoken today, our wedding day. This ring is a token of my love. I marry you with this ring, with all that I have and all that I am." ************************************************ I will never forget the first time that I laid eyes on her. She was a new student in pur college. She looked so naive, yet her eyes were captivating. She was shy and quiet. But when she speaks, she was full of substance and intelligence. Yet she didn’t know how beautiful she was, and still is. “Hi! Transferee ka galing ibang school diba?”Nakangiting bati ko sa kanya. Ilang araw na din na kumukuha ako ng tiyempo para makausap siya. At Ilang araw na rin akong inaalaska ng barkada ko na kaklase din anmin sa Financial Management dahil mukhang humihina na daw ang karisma ko sa babae. Eh wala eh! Masyado kasi siyang mailap. Kung yung ibang babae nakukuha ko sa simpleng ngiti at titig ko pang. Pero siya iba, nakailang pa-cute na ko pero titingin lang saken sandali at pagkatapos ay parang hindi man lang ako nakita. “Yes,” tipid na sagot niya at pagkatapos ay muling ibinalik ang mata sa binabasa niyang libro. Walang klase ngayon kasi absent ang prof namin sa Accounting pero dahil malakas ang ulan sa labas ay hindi naman kami makapag lakwatsa kaya ang iba ay nagpunta muna sa library at canteen. Ang iba piniling magreview na lang dito sa room namin para sa exam sa susunod na subject. Tulad na lang niya ngayon. “I’m Vince by the way. Vince Suarez,” muling saad ko. Hindi ako umalis sa tabi niya kahit hindi na niya ako pinansin pagkatapos niyang sagutin ang tanong ko kanina. Inilahad ko ang kamay ko at tinitigan niya muna yun bago kinuha. “Abigail Martinez,” aniya pagkatapos saglit na nakipagkamay sa akin. Sh*t ang lambot ng kamay niya! But again, muli na naman niyang itinuon ang atensyon sa binabasang libro. Nakaramdama ko ng kaunting inis dahil tila isang tanong, isang sagot lamang ang abbaeng ito. Binalak ko nang umalis pero nakita ko kung paano ako patagong kantiyawan ng tropa. Si Drake ay sumesenyas pa na mahina daw pala ako. And I can’t accept that! Wala pang nakakatangginsa charm ng isang Vince Suarez. “Abbie,” tawag ko sakanya. “I’ll call you Abbie na lang ha. Masyado kasing mahaba ang Abigail,” ani ko nang nakangiti. Tumango lamang siya at naghintay pa sa sasabihin ko. Sandali akong napatitig sa mga mata niyang nakakaakit kahit wala namang siyang ginagawa. “B-baka gusto mong magmeryenda..libre kita sa canteen,” aya ko sa kanya. Sa totoo lang ay ngayon lang ako nautal sa pakikipag-usap sa babae. I was always confident and smooth when it comes to girls. But with Abbie, nakaramdam ako ng pagka-ilang at pagkaalangan. Iba siya sa mga babaeng nandito sa campus. Hindi ko nakita ang kilig sa mga mata niya na nakasanayan ko nang makita sa mga babae sa tuwing kakausapin ko sila. Yes, I’m a certified hearthrob here in our university. Mayabang? Nah! Sila mismo ang nagsasabi sa akin nun kaya tinatanggap ko na lang. Ilang babae na rin ang naging kaulayaw ko dito pero panandalian lamang. I never stick with one girl. Sayang naman ang ibinigay sa akin ng Diyos kung hindi ko isshare sa iba diba? “Hindi na Vince. Busog pa naman ako at isa pa nag-aaral pa din kasi ako eh. But thanks for the offer,” sagot niya. Hindi ko alam kung bakit biglang nabahag na lang ang buntot ko kaya napatango na lang ako sa pagtanggi niya. Wala pang babae ang tumanggi sa akin. Siya lang! At ayun na nga, puro kantiyaw ang inabot ko sa mga siraulong tropa ko. Mukhang nahanap ko na daw ang katapat ko at humina na ang agimat ko sa babae. Simula nun sinabi ko sa sarili ko na hindi ako titigil hangga’t hindi ko napapa-oo ang Abigail Martinez na ‘yan! ABIGAIL’s POV “Girl, kanina pa sumusulyap sa’yo si Vince. Hindi mo pa rin ba papansinin yan?” Tanong ni Anna sa akin. Nasa student’s park kami ng university namin. Vacant time kaya dito muna namin napiling magpalipas ng oras habang hinihintay ang next class. Mas masarap kasi dito lang mag-aral dahil sariwa ang hangin gawa ng maraming halaman at malilim dahil sa mga puno. Napasulyap ako sa bench na di kalayuan kung saan nakatambay sina Vince at ang mga barkada niya. I caught him looking at me then flashed me his widest smile n pinagmamalaki niya. Ang nga dimples niya sa magkabilang pisngi daw ang pang-akit niya sa mga babae at kahit bago lang ako dito ay agad nang umabot sa akin kung iln at kung sinu-sino ang mga babaeng pinaasa lang niya. I didn’t smile back. Itinuon ko na pang muli ang mata ko sa librong binabasa ko. “Hayaan mo siya. Mapapagod din yan,” tamad na sagot ko kay Anna. Halos patapos na din ang semester. Nasa 3rd year college na ako nang kinailangan kong magtransfer ng school dahil lumipat na kami ng bahay galing sa Mindoro dahil dito na naassign si Papa bilang principal sa isang public high school. Buti na lamang at nakapasok pa din ako sa same course kya nagcredit lahat ng subjects ko. “Hindi ka ba naku-cute-an sa kanya? Lahat yata ng babae dito sa campus crush siya tapos ikaw deadma lang!” Sabat naman ni Rose. Umismid pamang ako. Oo gwapo si Vince. He’s charming enough para mapansin siya ng lahat. I knew he was hitting on me dahil halata naman sa mga moves niya. Pero wala akong balak mapabilang sa mga babaeng paaasahin ay paiiyakin pang niya. May reputation siya ng pagiging playboy at pa-fall. Wala pa rin sa plano ko ang magka-boyfriend. “Mag-aral ka na lang Anna kesa kung anu-ano ang iniintindi mo diyan!” Naiinis na sagot ko sa tanong ng kaibigan ko. Hindi ako kumportable na pinag-uusapan ang mga ganung bagay dahil lalo na’t hindi naman ako interesado sa lalaking yun. Tama nang nasaktan ang Mama nang minsang magloko ang Papa. Matagal bago nakalimot si Mama dahilan kaya naging palipat lipat kami ng bahay dahil sa tuwing magseselos si Mama ay pinipili na lang lumayo ni Papa para wala na daw pagselosan si Mama. Ayokong magaya kay Mama at ayokong magaya ang magiging pamilya ko sa akin na mulat sa halos araw-araw na pag-aaway ng mga magulang ko dahil sa pagkakamali ng isa.