CHAPTER 23
เสื้อเชิ้ตผืนเรียบสีดำสนิทบนตัวถูกมือตัวเองถลกแขนเสื้อพับขึ้นอย่างไม่ใส่ใจทั้งสองข้าง นัยน์ตาสีดำสนิทจดจ้องไปยังกระจกบานใหญ่ยาวตรงหน้าที่ปรากฏสะท้อนร่างกายตัวเองอยู่อีกครั้งกับการวางสายตาตรงช่วงเอวเยื้องขวาหน่อยมีรอยสักรูปปืนสีดำสะท้อนให้เห็นในกระจกมันสวยลึกลับดูน่าค้นหาเหมาะกับคนอย่างผมก็จริงแต่รอยสักนี้กว่าจะได้มาใช่ว่าจะไม่เจ็บปวดเสียเมื่อไหร่
ความสวยทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีความเจ็บปวดซ่อนอยู่เสมอไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร ไม่นานผมก็เคลื่อนสายตามาตรงช่วงไหล่ซ้ายบนร่างกายของตัวเองกับอีกรอยสักหนึ่งที่พึ่งได้มาไม่นานนัก
ด้วยอักษรตัวเลขโรมันขนาดไม่เล็กไปไม่ใหญ่ไปปรากฏมาให้เห็นทำเอามือตัวเองยกขึ้นมาลูบสิ่งนี้ไปมาพร้อมกับยกรอยยิ้มขึ้น XIVMCMXCVII มันคือความเจ็บปวดที่ผมอยากบอกว่างดงามเกินความคาดหมายจริงๆ ไม่คิดว่ามันจะมาอยู่บนร่างกายของผมรวดเร็วได้มากกว่าที่วางแผนเอาไว้เสียอีก
จะภูมิใจ
