LEXI'S POV
I'm stunned for a couple of minutes, hanggang sa nagkaroon na ako ng lakas ng loob na makapagsalita.
"T-tama ang hinala ko..." bulong ko na narinig ata ni Zenya kaya unti unti siyang humarap sa direksyon ko.
The way he look at me tightened my chest. I feel suffocated. It's as if I'm the person na gustong gusto niyang mawala sa buhay niya.
"Why are you here?" tanong niya na mas lalong nagpakabog ng dibdib ko. Nakakatakot ang awra niya kaya naman nagiwas ako ng tingin.
"Bakit hindi? This room has something to do with me—you're somewhat connected to me—"
"Shut up and leave!" sigaw niya na ikinatigil ko.
What did he just say? Pinapaalis niya ba ako?!
"Just please let me have a peace of mind, sabihin mo sa'kin lahat! I—" I looked down and sighed."I'm sorry, k-kung may gin
