กรุนไอดินกลิ่นไอรัก

ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

ธราเทพรู้สึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับเกร็ดแก้ว มือที่ว่างก็ลากไล้ไปบนกายอรชร

ผู้หญิงกรุงเทพใช้อะไรดูแลตัวกัน ทำไมถึงได้หอมและน่ากอดน่าฟัดขนาดนี้ ผิดกับผู้หญิงบ้านนอกลิบลับเลย ขนาดแม่เขาที่ว่าเนื้อหอมแล้วนะ ยังสู้ไม่ได้เลย

“ใครไอ้บ้า...ใครเป็นภรรยาของแก”

“คุณเมียสุดที่รักไง จำไม่ได้หรือ เราเพิ่งหนีจากพ่อแม่เมียมาจดทะเบียนกัน แล้วก็พากันหนีมา แต่คุณเมียที่รักดันประสบอุบัติเหตุต้องไปนอนโรงพยาบาลเสียหลายวัน ผัวก็เทียวไปเทียวมาคอยดูแลไม่ห่าง แต่ไม่นึกว่าคุณเมียที่รักจะจำผัวไม่ได้ โถๆ ช่างน่าน้อยใจจริงๆ ” ธราเทพแอบหัวเราะตัวเอง ไม่คิดว่าจะปั้นเรื่องโกหกได้อย่างรวดเร็วถึงขนาดนี้

เกร็ดแก้วอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้าง เพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ แกโกหก เมื่อวานฉันยังอยู่ที่งานแสดงเครื่องประดับอยู่เลย แล้วก็ถูกแกจับมา...ใช่! แกจับตัวฉันมา แกต้องการอะไรกันแน่ไอ้บ้า ไอ้บ้าร้อย หรือว่าแก...แกเป็นโจรเรียกค่าไถ่ ใช่...แกต้องเป็นโจรแน่นอนเลย”

ธราเทพส่ายศีรษะ ทำสีหน้าเบื่อๆ “อาการบ้าของเมียยังไม่หายดีจริงๆ ด้วยถึงจำเรื่องของเราไม่ได้ จำได้แต่ไอ้เรื่องไร้สาระไปวันๆ จำเรื่องที่เมียพาปิ่นโตไปส่งให้ผัวที่นา แล้วยังป้อนข้าวให้อีกด้วยไม่ได้จริงๆ เหรอ”

เมื่อโกหกครั้งแรกไปแล้ว การโกหกครั้งต่อๆ ไปก็ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก แล้วก็ไม่คิดว่าไอ้ละครหลังข่าวที่ยายลูกปัดกับแม่เปิดดูที่เขาคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระและน่ารำคาญจะช่วยได้เยอะขนาดนี้

“เฮ้อ!” ธราเทพยกมือขึ้นบีบปลายจมูกโด่งงอน “เมียจำไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ แต่ก็ช่างเถอะ ไม่นานที่รักก็จำได้เองแหละ” ถ้า...มันเป็นเรื่องจริงนะ “ตอนนี้ผัวขอลุกขึ้นไปหากาแฟกินก่อนนะ เช้าๆ แบบนี้กินอะไรไม่ลงเอาเสียเลย แต่...” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งและช้อนเอาร่างโปร่งบางติดมือมาด้วย

“แต่...ถ้าคุณเมียสุดที่รักป้อนนะ ผัวกินได้หมดเลยจ้ะ” เฮ้อ...ไอ้เทพนะไอ้เทพ แกนี่มันหัวไวเหมือนกับหัวลิงแล้ววะ แรกเริ่มก็แค่ครึ้มๆ ตอนนี้ทำไมถึงได้ปั้นเรื่องเก่งนักว่ะ จนแม่สาวกรุงเทพหน้าใสตะลึงงัน อ้าปากค้างจนแมลงหวี่แมลงวันแทบจะบินเข้าไปทำรังได้อยู่แล้ว เสียดายอย่างเดียว ถ้าได้มาเป็นเมียจริงๆ ก็ดีนะซิ ได้ยินเสียงพูดหวานๆ เรียกว่าพี่เทพคะ พี่เทพขา มันก็กระชุ่มกระชวยหัวใจใช่เล่นเลยนะนี่

แต่ก็นั่นแหละ มันคงเป็นได้เพียงแค่ช่วงแรกๆ ที่เป็นช่วงที่เขาเรียกว่าน้ำต้มผักแค่ไหนก็ยังหวานเท่านั้น แต่พอนานไปไอ้ความรักและความหวานที่มีจะลดน้อยถอยลง จนในที่สุดก็ไม่เหลือ หลังจากนี้ก็จะงัดเอาแต่สิ่งที่ไม่ดีของอีกคนมาด่าประจานให้ชาวบ้านชาวช่องได้รู้

“แหวะ...ถ้าฉันเป็นอย่างที่นายพูด พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วละ สาวน้อยแสนสวยลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ กินและใช้ของดีล้วนแล้วแต่แบรนด์ดังจากต่างประเทศ มีหรือที่จะมาเป็นเมียไอ้โจรห้าร้อยได้ พูดผิดพูดใหม่ได้นะไอ้บ้า” เกร็ดแก้วยกมือขึ้นยันอกกว้าง แต่ก็เหมือนกับแกล้ง ไอ้บ้าขี้ตู่ไม่ยอมขยับเคลื่อนแม้แต่น้อย และยังทิ้งน้ำหนักตัวลงมาจนเธอหายใจหายคอแทบไม่ออก

“ถอยไปนะไอ้บ้า ฉันหายใจไม่ออกแล้ว”

“อืม...ถ้าอยากให้ผัวถอยไป เมียก็พูดเพราะๆ ซิจ๊ะ แบบว่าอย่างนี้นะ...” ชายหนุ่มยกขึ้นลูบปากอย่างเสแสร้ง เพราะดวงตาคมกริบคู่นั้นแวววาวระยับด้วยสนุกสนาน “ผัวจ๋า เมียหายใจไม่ออกแล้วจ้ะ ผัวช่วยคลายแขนกอดน้องหน่อยนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวน้องจะจุ๊บหวานๆ ให้เป็นรางวัล”

“กะ...” เกร็ดแก้วไม่ทันจะได้กรีดร้อง ปากเธอก็ถูกปิดทับเสียก่อน

ธราเทพรีบจับแขนเรียวไปตรึงไว้เหนือศีรษะทุย ก่อนที่เขาจะถูกแม่เสือสาวใช้สิบเล็บลากไปบนส่วนต่างๆ ของร่างกายให้ปวดแสบปวดร้อน ขาแข็งแกร่งทาบทับไปบนขาเรียวยาว ขณะบดเบียดจุมพิตบนกลีบปากอิ่มอย่างหนักหน่วง

เกร็ดแก้วพยายามส่ายหน้าหนีริมฝีปากหนาและมือที่ลากไล้ไปทั่วเรือนกาย ไม่ว่าแตะต้องที่ไหนก็ทิ้งความร้อนผ่าวไว้ให้ กายโปร่งบางสั่นสะท้านเพราะไม่เคยเจอกับพายุอารมณ์ร้อนแรงเหมือนกับไฟที่กำลังลุกไหม้ ทรวงอกอวบอิ่มสะท้อนขึ้นและลงตามแรงหายใจหอบแรงเร็ว ความพยายามหนีกลับกลายเป็นทำให้สองกายแนบชิดทั่วสรรพางค์

สองกายเสียดสีทำให้ไฟปรารถนาเริ่มลุกโชน ธราเทพลากไล้มือไปบนผิวกายเนียนนุ่มและหอมกลิ่นผิวนางและเครื่องประทินผิวอย่างดี แต่เสียงดังลั่นจากสองย่าหลานที่ยังถกเถียงกันไม่จบด้านนอกก็ทำให้อารมณ์ปรารถนาที่มีลดหายไปเป็นครึ่ง ชายหนุ่มแทรกขาแกร่งไปพำนักระหว่างลำขาเรียวยาว แนบริมฝีปากไปบนผิวเนื้อเนียนหอมกรุ่น

ธราเทพแนบริมฝีปากไปทั่วใบหน้านวลเนียน แล้วกระซิบข้างใบหูเกร็ดแก้วน้ำเสียงแหบพร่า “ห้ามร้องอีกนะคุณ ขืนร้องอีกครั้งคราวนี้ รับรองได้ เรื่องของเราไปไกลกู่ไม่กลับแน่คนสวย” เขาไม่ได้ขู่ แต่เอาจริงๆ เพราะตอนนี้ก็ต้องพยายามหักห้ามใจไม่ให้หลงไปกับความหอมกรุ่นและนุ่มนิ่มของคนใต้ร่างที่สั่นสะท้าน

เสียงที่กระซิบยังเหมือนดังอยู่ใกล้หู ทำให้เกร็ดแก้วหวาดผวา ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากัน กายอรชรสั่นเทา ในสมองคิดเพียงจะต้องรักษาตัวเองไม่ให้ถูกย่ำยีเสียก่อน ส่วนเรื่องอื่นๆ ค่อยว่ากันทีหลัง ดูท่าทางไอ้โจรห้าร้อยนี่ก็ไม่ได้เลวร้ายเสียทั้งหมด ยังมีส่วนดีอยู่บ้าง ส่วนที่ถูกลวนลามไปนั้นก็ถือเสียว่าทำบุญทำทานไป แต่อย่าให้มีโอกาสนะ เธอไม่เอาไว้เหมือนกัน และเมื่อคิดได้อย่างนั้นเกร็ดแก้วก็รีบพยักรับ แต่เพราะเห็นว่าภายในห้องยังคงมืดแสงสว่างจากด้านนอกส่องมาเพียงรำไร

“ได้...ฉันไม่ร้องก็ได้ แต่นายก็ต้องขยับไปไกลๆ ฉันด้วย”

“ได้ครับคุณเมียสุดที่รัก” ธราเทพรับปาก เพราะตอนนี้อากาศก็เริ่มสว่างขึ้นมาแล้ว ถ้ามีคนรู้ว่าเขากลับมาบ้านแล้ว อีกประเดี๋ยวก็คงจะมีคนแวะเวียนมาถามไถ่ถึงสาเหตุการเดินทางไปภูเก็ตอย่างกะทันหันจนไม่ทันได้บอกข่าวกับคนอื่นๆ ที่มักจะฝากซื่อโน้นซื้อนี่เป็นประจำ เพราะข้าวของบางอย่างมีคุณภาพดีและราคาถูกกว่าที่นำมาขายตามตลาดแถวบ้านเป็นครึ่ง

ธราเทพรีบลงจากเตียงนอนแล้วเดินไปหยิบผ้าขาวม้าที่พับไว้อย่างเรียบร้อยในตู้ผ้าออกมานุ่งกันอุจาดตา แล้วก็หยิบผ้าขนหนูผืนขนาดกลางที่มี นำไปยื่นให้กับเกร็ดแก้วใช้ไปก่อน แต่เมื่อคลี่ดูแล้วปรากฏว่าผ้าผืนนั้นเล็กมาก ไม่น่าจะใช้ได้ จึงได้หยิบเอาผ้าขาวม้าอีกผืนไปส่งให้แทน

“อะไร?”

“ผ้าขาวม้าไงคุณเมียสุดที่รักครับ หรือว่าคุณเมียสุดที่รักจะนั่งแก้ผ้ายั่วใจผัวอยู่แบบนี้ ถึงเมียไม่อายผีสางเทวดาที่เฝ้าดูแลปกป้องบ้านอยู่ แต่ผัวอายนะ”

เกร็ดแก้วรับผ้าขาวม้ามาอย่างกระแทกกระทั้น แต่เมื่อนึกไว้ว่าอาจจะมีพวกเชื้อโรคหรือสิ่งสกปรกติดอยู่ก็รีบปล่อยลงไปบนเตียง ก่อนจะใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้หยิบขึ้นดมดอม จนมั่นใจได้ว่าผ้าสะอาดถึงได้ยอมจับอย่างเต็มไม้เต็มมือ

“ไม่ต้องกลัวนะครับคุณเมียที่รัก ผัวซักเองกับมือ โดยมีเมียคนสวยคอยกำกับ มีหรือจ๊ะที่จะไม่หอม” คิ้วคมเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นพร้อมกับกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง แล้วก็ได้รับค้อนวงโตเป็นรางวัล

“คุณเมียสุดที่รักไม่ควรเรื่องมากนะครับ ตอนนี้รีบลุกจากเตียงดีกว่า เดี๋ยวต้องออกไปช่วยผัวทำงานนะ”