รักร้อนซ่อนเร้น

แสงไฟวิบวับในเธคชื่อดัง เปิดเพลงแดนซ์สนุกสนาน กลุ่มวัยรุ่นชายหญิง นับร้อยคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน มุมโซฟาตัวใหญ่ มีกลุ่มคนอีกกลุ่มนั่งอยู่ สาวสวยหลายคนถูกเรียกมาจากคลับชื่อดัง เพื่อมาบริการแขกพิเศษคืนนี้ คนนั่งกลางที่มีสาวสวยนั่งข้างๆซ้ายขวา ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย 'ตฤณ' มองสาวสวยข้างๆก่อนจะยกแก้วดื่ม น้องๆสวยดี แต่เค้าไม่ชอบแบบนี้ วันไนท์ไม่เคยอยู่ในหัว เค้าต้องคบจริงจังถึงจะนอนด้วย แบบนี้ไม่ใช่แบบที่เค้าชอบ มือหนาควักเงินออกมา แล้วส่งให้ทั้งคู่ ก่อนจะบอกให้เธอกลับไป เพื่อนที่พามาตาค้างทันที "กูไม่ชอบแบบนี้ " คนฟังส่ายหน้าแบบไม่เข้าใจ เพราะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน หลังจากขาดการติดต่อไปพักใหญ่ เพราะอีกฝ่ายไปเรียนต่อต่างประเทศเพิ่งมา "โถ่ อาจารย์ตฤน ครับ ไม่ชอบแบบนี้แล้วชอบแบบไหน" เสียงเพื่อนแซวออกมาขำ เค้าไม่ตอบแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแทน เสียงวัยรุ่นกลุ่มใหญ่โต๊ะกลางคุยกันอย่างสนุกสนาน หญิงสาวชุดดำยกเหล้าขึ้นดื่มก่อนจะ ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง "แดกให้เมา คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก" คนพูดยกแก้วชนกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เสียงเพื่อนสาว ถามออกมาอย่างสงสัย "มึงเฮิร์ตจริงใช่ไหมถึงพาพวกกูมาเมา" หญิงสาวชุดดำ หันมามองคนถาม "กูแป้งร่ำ ไม่ได้เฮิร์ต แต่กูเสียหน้า แม่งเอ้ย กูเทผู้ไปหลายคน เพื่อจะไปคบกับมันจริงจัง แต่มันเสือกหวังจะฟันกูอย่างเดียว" แป้งร่ำตอบด้วยความโกรธ แล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม "ถ้ากูไม่ได้ยินกับหู กูจะไม่เชื่อเลยว่า ไอ้ท้อป มันเลวขนาดนี้" คนพูดโกรธเนื้อตัวสั่น เมื่อบังเอิญไปได้ยินบทสนทนาที่เกี่ยวกับตัวเอง อย่างแป้งหรออีกไม่นานก็นอนร้องครางให้กูเอาแล้ว มึงรอดูเถอะ เห็นแบบนี้ไม่ยากหรอก แล้วเสียงหัวเราะน่าเกลียดก็ดังขึ้น คนฟังรีบเดินเข้าไปใก้ล แล้วสาดน้ำกาแฟเย็นฉ่ำใส่หน้าคนพูดทันที "หน้าอย่างมึง ขาอ่อนกู มึงก็ไม่ได้เลียหรอกโว้ย" พูดจบก็เดินสวยๆออกมา ทิ้งให้คนโดนกาแฟราดโมโหสุดขีด แล้วเธอก็เต้นต่ออย่างสนุกสนาน ปริมาณแอลกฮอล์เริ่มเพิ่มขึ้นตามลำดับ เมื่อเวลาล่วงเลยไป แป้งร่ำเดินไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนอีกสองคน เธอเดินตามหลังเพื่อนไปที่รีบวิ่งนำไปก่อนเนื่องจากกำลังปวดอย่างขีดสุด ชุดสายเดี่ยวตัวเล็กกับกระโปรงสั้นสีดำ รองเท้าส้นสูงทำให้เธอเป็นเป้าสายตา ชายหนุ่มยืนสูบบุหรี่ที่มุมสูบบุหรี่เพียงลำพังมองคนตรงหน้าแล้วยิ้มออกมา แม่คุณเอ๊ย ใส่แบบนี้ถอดดีกว่ามั้ง สายเดี่ยวผ้าลูกไม้มองทะลุไปถึงไหนต่อไหน แล้วเธอขาวผ่องขนาดนี้ยิ่งเห็นรูปร่างชัดเจน เพื่อนสองคนเดินออกมาแล้ว " แป้งมึงไหวป่าว" เพื่อนถามอย่างห่วงใย คนโดนถามพยักหน้า "มึงไปก่อนเดี๋ยวกูตามไป ปวดขาฉิบหาย รองเท้าเหี้ยไร คู่ละสองหมื่นใส่แล้วกัดดีจริง" คนพูดบ่นรองเท้า แล้วนั่งลงที่ม้านั่ง" รีบตามมานะ" แป้งร่ำนั่งลงบนม้านั่งตรงบริเวณที่สูบบุหรี่แล้วบีบขาตัวเองเบาๆ เธอเต้นจนปวดขาไปหมดแล้ว มือบางเปิดกระเป๋าออกมา แล้วดูโทรศัพท์ จะตีหนึ่งแล้ว เธอถอนหายใจออกมา แล้วเงยหน้ามองคนตรงข้าม ชายหนุ่มเสื้อสีเทา สวมแว่นตาใสดูเป็นหนุ่มเนิร์ดดี ท่าทางแบบนี้ เค้ามาเที่ยวกันด้วยหรอวะ เธอคิดในใจ แล้วนึกถึงคำพูดเพื่อน พวกเนิร์ดๆเนี่ยต้องมองให้ดีนะเว้ย แล้วจะเจอเสือซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตากลมใส แป้งร่ำยิ้มออกมา คนตรงหน้าจะเนิร์ดจริง หรือ เป็นเสือ กันแน่ เธอเดินตรงไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาก็ไม่เห็นเค้าแล้ว สงสัยรีบกลับบ้านไปกินนมนอนแล้วแน่ๆ เธอหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินกลับเข้าไปที่โต๊ะต่อ มีชายหนุ่มแปลกหน้ามาร่วมโต๊ะด้วย เธอมองอย่างไม่สบอารมณ์ เธอไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายที่โต้ะแบบนี้ เเก้วเหล้าถูกชงรอแล้วแล้ว แป้งร่ำส่ายหน้า "กูไม่เอาแล้ว ต้องขับรถกลับ เดี๋ยวเมากว่านี้ ชนขึ้นมา พ่อกูเอาตาย" เธอปฎิเสธเนียนๆก่อนจะยกขวดน้ำเปล่าขึ้นดื่มแทน ชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่พยายามจะขยับเข้ามาใก้ล แต่เธอไม่สนใจเค้าสักนิด งานกร่อยแล้ว แป้งร่ำคิดในใจ