บทที่ 31

1882 Words

“แน่ะ ๆ มีหันมามองด้วย~ อยากเสียซิงให้เค้าอ่าดิ~” “บ้า!” ฉันถลึงตาดุ ตะคอกเสียงย้อนกลับอย่างทันควัน พร้อมทั้งรีบปิดประตูรถทันที แน่นอนว่าฉันไม่รอให้เขาเปิดกระจกลงเพื่อต่อปากต่อคำต่ออย่างแน่นอน เท้าทั้งสองข้างรีบจ้ำเดินไวตรงเข้าบ้านพักทันทีแบบไม่คิดจะหันกลับไปมอง เหอะ! คนบ้าอะไรนอกจากจะหลงตัวเอง ขี้มโน แถมยังทะลึ่งตึงตังไม่หยุด ปี๊บ! ปี๊บ! เสียงเตือนข้อความดังขึ้นแทบจะวินาทีเดียวกับที่ฉันเปิดประตูเข้ามาในบ้านพัก และนั่นทำให้ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะพบเข้ากับข้อความจากเบอร์แปลก ๆ และเมื่อเปิดดู 0xx000xxx0 :: *สติกเกอร์ร้องไห้หนักมาก* 0xx000xxx0 :: เดินหนีแบบนี้ ใจร้ายจังนะ จากข้อความที่ปรากฏแถมยังมีสติกเกอร์มุ้งมิ้งแนบมาด้วย ทำฉันขมวดคิ้วจ้องข้อความด้วยความสงสัย โอเค! สติกเกอร์น่ะไม่เท่าไร แต่ไอ้ที่ว่าใจร้ายนี่มันคืออะไร กาละแมร์ :: คุณเป็นใคร? 0xx000x

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD