“มาอยู่กับวินทร์แบบนี้เนี่ย…” แต่ท่าทีที่นิ่งงันของกาละแมร์ไม่อาจจะทำให้แหวนสนใจ หนำซ้ำยังถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบโทนเดิม “ท้องเหรอ?”
“คะ คือฉันไม่ได้…”
“กะท้องกับเขาเรียกร้องสมบัติว่างั้นเถอะ? ฉลาดดีนี่” แหวนขัดและเป็นฝ่ายย้อนแบบไม่ฟัง
“เฮ้ยแหวน! มันไม่ใช่แบบนั้น…” อีกครั้งที่ผมหาจังหวะเหมาะ ๆ พยายามอธิบายให้แหวนฟัง แต่…
“หุบปากไป ฉันไม่ได้ถามความเห็น อย่าสะเหล่อตอบแทน!” คนตัวเล็กดันหันมาถลึงตา พูดเสียงเรียบเชิงสั่งใส่ผมจนต้องสงบปากสงบคำลงอย่างเสียไม่ได้
บนโลกนี้มีอยู่ไม่กี่อย่างหรอกที่ผมกลัว หนึ่งในนั้นคือยัยนี่ด้วยเช่นกัน
แหวนค่อย ๆ เดินสาวเท้าเข้ามาในห้องนอน สายตาของเธอจ้องจิกไปที่หน้าของยัยเต้าหู้ กวาดสายตามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าคล้ายกับดูแคลนจากนั้นก็พูดออกมาอีกครั้ง
“จะบอกอะไรให้นะ ถ้าเธอคิดจะจับวินทร์แล้วละก็ บอกเลยว่าเธอกำลังคิดผิด…” แหวนเว้นวรรคช่วงหายใจเมื่อเท้าทั้ง
