สำนักหูเตี๋ย[1]ภายในห้องหรูหราทว่าบรรยากาศอึมครึม ท่ามกลางกลิ่นกำยานผสานกลิ่นชาโชยคลุ้ง
หลังโต๊ะสลักลายพยัคฆ์คำราม มีเงาร่างของสตรีชุดดำกำลังนั่งนิ่งด้วยท่าทีเงียบขรึมเย็นชา
นางมีนามว่ารุ่ยเหยียน
ทันทีที่ประตูถูกผลักและเปิดออกช้าๆ ตามด้วยร่างของสตรีอีกคนเดินเข้ามาเพียงลำพัง เจ้าของห้องก็เริ่มมีปฏิกิริยา
คิ้วเรียวงามเลิกขึ้น ริมฝีปากสีแดงเลือดนกเหยียดยิ้มคล้ายหยามหยัน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่าย ไร้ใครติดตามกลับมาด้วยกัน
“หลันฮวา คำนับนายหญิงเจ้าค่ะ”
รุ่ยเหยียนถามเสียงเรียบ “ไม่สำเร็จกระมัง”
หลันฮวาเผยสีหน้ากระอั่กกระอ่วนตอบอ้อมแอ้ม
“เจ้าค่ะ คุณหนูหวงไม่ยอมตามข้ามาพบหน้าท่าน”
รุ่ยเหยียนละสายตากลับมา สายตาหวานดุคล้ายจับจ้องที่ถ้วยชาในมือเรียวที่กำลังคลึงเล่น แม้เป็นสตรีที่ชมชอบเรื่องชา ทว่าแววตามืดดำกลับไม่บ่งบอกว่าสนใจมันเท่าที่ควร
นางค่อยๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ข้าขอเหตุผลดีๆ ที่ท
