นอกเรือนนอน
จิ้นอันกับจิ้นเหอยังคงรับหน้าที่ยืนเฝ้ายามให้ผู้เป็นนาย ด้านซ้ายของเขาคือยุ่นเอ๋อร์ สาวใช้ที่คืนนี้มีเวรยามทำหน้าที่คอยเรียกหาอ่างน้ำอุ่นให้เจ้านาย
ทั้งสามยืนอยู่เงียบๆ ทำหน้าที่ตนเองอย่างสงบแข็งขัน กระทั่งสตรีผู้หนึ่งเดินนวยนาดเข้ามา ในสายตาของจิ้นอัน นางผู้นี้ช่างไม่รู้กาลเทศะ ไฉนไม่อยู่ในเรือนตน
ในสายตาของจิ้นเหอ นางผู้นี้ท่วงทีกิริยาชดช้อยงดงามยิ่ง
และในสายตาของยุ่นเอ๋อร์ สตรีผู้นี้ช่างน่าตายนัก บังอาจมอมเมาซื่อจื่อจนหลงลืมเรื่องเบี้ยหวัด
สามคนต่างความคิดแม้ขณะยืนยามนิ่งๆ ประหนึ่งเสาหิน
กลับเป็นฟางซินที่นิ่งไม่ไหว นางเชิดริมฝีปากพูดว่า “เป็นข้าผิดเองที่ค่ำคืนนี้ไม่สะดวกปรนนิบัติซื่อจื่อ เฮ้อ...ร่างกายของสตรีก็เช่นนี้ คงต้องรบกวนแม่นางฟางเหนียงแล้ว”
สตรีจอมมารยานั้นไม่น่าหวาดหวั่นเท่าสตรีที่สามารถรักษาความโปรดปรานของบุรุษเอาไว้ได้ ฟางซินจำต้องเผยศักยภาพในการครองใจ
