เมื่อฉันเป็นนางร้าย

ตอนที่ 4 ขอหย่า

หญิงสาวตื่นแต่เช้าเตรียมจัดโต๊ะอาหารรออย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เรื่องเมื่อวานทำให้รมิตาคิดได้ว่าควรใส่ใจดูแลลูกให้มากกว่าที่ควรไม่ใช่ละเลยจนแกน้อยใจแบบนั้น

เด็กก็คือเด็กพูดอะไรออกมาคงไม่ทันได้ไตร่ตรองให้ดี วีนัสอยู่กับครูประจำชั้นตลอดจะผูกพันไปบ้างก็ดูไม่แปลก อย่างไรเสียก็ต้องเลิกกับเรวัติ การทำดีให้ลูกสาวจดจำจึงเป็นสิ่งที่มีนาต้องการทำให้มากที่สุด

“เราหย่ากันเถอะ ผมจะไม่ทนอะไรอีกแล้ว” สามีของเธอเอ่ยขึ้นหลังจากมองเธอจัดอาหารจนเสร็จ เขาพาลูกไปนั่งในห้องรับแขกและลากมีนาเข้ามาคุยในห้อง

เรวัติอยากจบปัญหาคาราคาซังนี้เสียที รมิตาเป็นแม่ที่แย่เกินกว่าเขาจะรับได้ งานวันแม่แท้ๆ กลับหายไปไม่สนใจลูก

“ขอเวลาให้ฉันอยู่กับลูกอีกหน่อยได้ไหม” วีนัสจะคิดอย่างไรหากพ่อแม่เลิกกัน

“คุณเคยได้โอกาสแล้วแต่คุณก็ทำพลาดปล่อยให้ลูกเกือบจมน้ำ คนอย่างคุณมันไม่มีคุณสมบัติความเป็นแม่เลยลูกอยู่กับตัวแท้ๆ ยังปกป้องดูแลไม่ได้ ถ้าคุณบัวไม่ไปช่วยป่านนี้ลูกตายไปแล้ว” เขาไม่ใช่เพิ่งคิดแต่หลายเหตุการณ์บอกชัดว่าการมีแม่อย่างรมิตาไม่ได้ช่วยอะไรวีนัสนัก

ลูกจมน้ำความผิดนางร้ายจริงที่เผลอคุยโทรศัพท์ แต่ไม่ได้ตั้งใจโว้ย เรื่องนั้นรมิตาไม่ได้อยากให้เกิดและไม่คิดว่าจะเกิดด้วยซ้ำ

รมิตากำลังจะลงไปช่วยวีนัสทั้งที่ตัวเองว่ายน้ำไม่เป็นแต่แม่ดอกบัวขาวบัวบูชาผลักออกแล้วลงไปช่วยแทน ตอนเธออ่านยังแอบสงสารนางร้ายเลยที่โดนต่อว่าจากทุกคน ยัยบัวบูชาอะไรนั่นก็แอ๊บเสียเกินจริงร้องไห้อย่างกับเป็นลูกตัวเอง

“คุณเคยรักลูกบ้างไหม เคยสนใจความรู้สึกวีนัสบ้างรึเปล่าดูแลลูกก็ไม่ได้ให้ความอบอุ่นก็ไม่ได้แล้วจะมาเป็นแม่คนทำไม! วันแม่คุณหายไปไหนมาถึงไปปล่อยให้ลูกต้องกราบคนอื่นแทน”

บัวบูชาบอกกับเขาว่ารมิตาไม่มางานวันแม่เธอจึงต้องให้วีนัสไหว้ตนเองแทน ตกเย็นก็เป็นคนมาส่งเองเพราะไม่มีผู้ปกครองไปรับ เมื่อกลับมาถึงบ้านรมิตาก็เก็บตัวในห้องเงียบไม่คิดจะออกมาหาลูกเลยสักนิด

“วันแม่มีนก็ไป มีนรอวีนัสจนเย็นถึงได้รู้ว่ายัยครูบัวนั่นไปส่ง” เธอรอจนไม่มีเด็กจึงได้เข้าไปถามครูในโรงเรียนซึ่งเขาแจ้งว่าบัวบูชาเป็นคนไปส่งลูกสาวเธอแล้ว กลับมาถึงบ้านเธออยากออกไปหาวีนัสแต่คำพูดของลูกสาวยังกวนใจเธอไม่เลิก

“พอเถอะ” แก้ตัวไปวันๆ นั่นคือสิ่งที่เรวัติคิด

“โอเคอยากหย่ามากก็ตามใจกับแค่ผัวมีนไม่ได้สนใจหรอกนะ” คิดว่าอยากอยู่ด้วยนักหรือไง ครอบครัวอะไรก็ไม่รู้ดูอึมครึมไม่ได้ชวนให้อยากอยู่ด้วยเลย

“ไม่สนใจก็ไปหย่ากันวันนี้เลย!” เขาเสนอเพราะรู้สึกโมโหที่ภรรยานั้นทำราวกับต้องการหย่าอยู่แล้ว

“ก็ดีไม่อยากอยู่กับคนอย่างคุณเหมือนกัน!” ประสาทจะกินตาย เธออยู่มาได้สามวันเต็มๆ ก็นับว่าบุญแล้ว เอาอะไรกับนักศึกษาอย่างเธอ ความอดทนมันค่ำก็ไม่แปลกอะไรนักหรอก

เชิญอยู่กันลำพังสองพ่อลูกหรืออยากหาเมียใหม่ก็ตามสบาย!