ทอแสงจันทร์

หมารุมกัด

เมื่อแขกกับเจ้าของบ้านประจันหน้ากันที่ห้องรับแขก ความตึงเครียดก็แผ่ วงกว้าง กระจายออกมาจนทุกคนที่อยู่ในนั้นรู้สึกได้...

“เอาตัวคู่หมั้นของฉันคืนมาให้ฉัน ไอ้แมวขโมย” น้ำเงินเปิดปากพูดหลังจากที่ยืนจ้องอาทิตยะให้อึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง

“คู่หมั้นของคุณ คุณจะมาถามหากับผมได้ยังไง...” อาทิตยะตอบกลับไปไม่เกรงกลัวดวงตาโชนแสงแห่งโทสะของสองชายผู้มาใหม่แม้แต่น้อยนิด

รัศมีดารากรีดร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ พ่อเทพบุตรดำที่สั่งสมแต่ข่าวเสียหายอย่างน้ำเงินกระชากคออาทิตยะออกมาแล้วซัดหมัดใส่สุดแรงโดยที่พี่ชายของหล่อนไม่ได้ปัดป้องอะไร...

“ไอ้บ้า แกทำอะไรพี่ชายฉัน” รัศมีดาราวิ่งเข้าไปกระชากทรงผมรากไทรระต้นคอของน้ำเงินจากด้านหลังในตอนที่เขากำลังจะก้มลงไปต่อยซ้ำพี่ชายของตนเองซ้ำ... รัศมีดาราไม่เข้าใจเลยว่าจันทร์เจ้าขายืนนิ่งมองพี่ชายของตนถูกทำร้ายได้อย่างไร...

“ออกไป... ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิง ฉันมีเรื่องจะคุยกับไอ้รพี คนอื่นไม่เกี่ยว ไสหัวออกไปไกลๆ” น้ำเงินจับข้อมือของรัศมีดาราแล้วบิดจนหล่อนต้องยอมปล่อยมือจากผมของเขา... มือหนาผลักรัศมีดาราถลาไปหาจันทร์เจ้าขาที่กำลังจะมาดึงน้องสาวออก...

“ไม่เกี่ยวได้ยังไง แกกำลังทำร้ายพี่ชายฉัน” รัศมีดาราตั้งตัวได้อีกครั้งก็เดินเข้ามาขวางหน้าน้ำเงิน ไม่ให้เข้าไปหาพี่ชายของตนเองได้อีก...

รัศมีดาราอาจจะยอมให้พวกเขาคุยกันดีๆ ได้หากว่าผู้บุกรุกไม่ได้ให้บอดี้การ์ดล็อกแขนอาทิตยะไว้คนละข้างและทำร้ายเขาเหมือนหมาหมู่รุมกันอย่างนี้... หญิงสาวร้องบอกให้พวกเขาหยุดการกระทำลงพร้อมๆ กับถามเหตุผลที่พวกเขาทำอย่างนั้น

“ก็ไอ้พี่ชายตัวดีของเธอพาคู่หมั้นฉันหนีมาไง... อย่ามายุ่ง ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” น้ำเงินผลักรัศมีดาราออก ไม่ให้ขวาง แต่หล่อนไม่ยอม วาดมือตบหน้าเขาดังฉาดใหญ่จนหน้าเขาสะบัดตามแรงมือ

“ยายดารา... ถอยไป พี่จะคุยกับพวกเขาเอง” หลังจากที่ยืนจ้องหน้าคมเพชรเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อที่เขาสั่งให้ลูกน้องซ้อมพี่ชายของตนเองจนพูดแทบไม่ออก

จันทร์เจ้าขาเข้าไปลากน้องสาวตัวเองออกมาเพราะเกรงว่าจะโดนน้ำเงินทำร้าย... พ่อเทพบุตรสุดหล่อสองคนนี้ไม่ได้มีฉากหน้างดงามเหมือนที่ใครเห็น หากแหยมเข้าไปมือหนาๆ ก็เงื้อมตบมาได้แม้กระทั่งผู้หญิง หล่อนเชื่ออย่างนั้น...

“สนุกไหมไอ้รพี ให้ผู้หญิงกางปีกปกป้องไม่พูดอะไรสักแอะ... ช่วยมุดออกจากใต้กระโปรงมาบอกเดี๋ยวนี้ว่าน้องสาวฉันอยู่ที่ไหน...” คมเพชรถามเสียงเข้ม วัตถุปลิดชีพสิ่งมีชีวิตด้วยกระสุนสีดำมะเมื่อมที่เขารับจากมือบอดีการ์ดมาจี้หัวของคนที่ยืนอ่อนแรงทำอะไรไม่ได้เพราะเจ็บจุกทำให้รัศมีดารากรีดร้องออกมาอย่างตกใจ

จันทร์เจ้าขายืนนิ่งตัวสั่นเทาด้วยความโกรธที่เขาทำอะไรโดยไม่ให้เกียรติพี่ชายหล่อนแม้แต่น้อยนิด ถึงแม้เขาจะเกลียดหล่อนเคยมีปัญหากับหล่อนแต่เขาก็ไม่มีสิทธิมาพาลใส่พี่ชายของหล่อนอย่างไม่มีเหตุผล!

“ยายดารา ไปโทรหาตำรวจว่ามีโจรบุกรุกบ้านเรา” พี่สาวสั่ง แต่รัศมีดารากลับทำไม่ได้ แข้งขาหล่อนยุติการทำงานสั่งการก้าวไม่ออก มีแต่ต่อมน้ำตาเท่านั้นที่ทำงานสั่งให้น้ำตาไหลพรากๆ จากดวงตา...

“คุณจะมาคาดคั้นเอาอะไรกับพี่ชายของฉัน จะให้เขาพูดอะไรออกมาเมื่อคุณเล่นบทหมาหมู่รุมกัดคนดีๆ จนเจ็บปางตายพูดไม่ออกขนาดนั้น...” จันทร์เจ้าขายอมให้เขาทำร้ายพี่ชายตอนแรกเพราะที่ห้องนี้เป็นสำนักงานมีกล้องวงจรปิด หล่อนต้องการมีหลักฐานว่าเขามาบุกรุกและทำร้ายฝ่ายหล่อนก่อน แต่หมัดสองสามหมัดหนักๆ ของพวกเขาก็ทำให้พี่ชายหล่อนแทบสิ้นสตินับว่าหล่อนประมาทเขามากไป... แต่เมื่อมั่นใจว่ามีหลักฐานเพียงพอหล่อนก็ก้าวมาขวาง ไม่เกรงกลัวแม้อาวุธสีดำที่อยู่ในมือเขา...

หล่อนเองก็ไม่มีอาวุธอะไรจะไปคะคาน... มีเพียงดวงตาฉายแววเกลียดชังที่ฟาดฟันคมเพชร เศวตกุญชร ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หล่อนมีเพียงเท่านั้นจริงๆ

“ไม่ต้องมาทำปากดีพระจันทร์ คุณเองก็มีส่วนรู้เห็น สามวันก่อนยายพลอยออกมาหาคุณ ผมให้คนมาส่งที่หน้าบ้านคุณแล้วยายพลอยก็ไม่ยอมกลับบ้าน... ผมโทรหาไอ้รพีและให้โอกาสมันพาพลอยกลับบ้านแล้ว... แต่มันเลือกจะเงียบ ผมถึงต้องบุกมาที่นี่... แจ้งตำรวจไปสิ ผมก็จะแจ้งของหาลักพาตัวยายพลอยเหมือนกัน ผมก็อยากรู้ว่าตำรวจจะสนใจคดีไหนมากกว่ากัน” คมเพชรเดินมายืนเผชิญหน้ากับจันทร์เจ้าขาที่พูดรู้เรื่องมากที่สุดแล้วในตอนนี้

สายตาคมกวาดมองใบหน้าสวยหวานหากเต็มไปด้วยความเฉยชาของเพื่อนน้องสาวและเป็นแฟนเก่าของเขาอย่างท้าทาย เพราะเขากับหล่อนเลิกกันแบบไม่ดีนักจันทร์เจ้าขาจึงแทบไม่เคยไปเหยียบที่บ้านเขาอีก แต่ความเป็นเพื่อนของหล่อนกับวาวพลอยยังไม่จบลงทั้งคู่จึงนัดกันออกมาบ้านจันทร์เจ้าขาบ้าง ห้างสรรพสินค้าบ้างตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาปล่อยให้น้องสาวคบเพื่อนคนนี้แล้วก็ต้องผิดหวังมากเมื่อรู้ว่าจันทร์เจ้าขาสมรู้ร่วมคิดให้วาวพลอยคบกับอาทิตยะทั้งที่น้องสาวเขามีคู่หมั้นแล้ว