Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım.
Uyandığımı gören abim bir anda odaya daldı.
-Ay Canım kardeşim uyanmış iyi misin? çok korkut'un bizi
-İyim abicim merak etme
Bu sefer odaya Mert ve canım görümcem geldi. Mert yatağımın yanına gelip.
-İyi misin? canım.
abim sert bir şekilde öksürdü.
-İyim ben sakıntı yok turp gibiyim Maşallah aşkım dedim ve bunu söylerken abimin gözlerine bakarak söyledim.
-Oha yavaş gelin diye mızmızlandı beyfendi.
Ardından Mahperi yanıma gelip elimi tuttu.
-Tabiki de güçlü olcak ☺ diyip o güzel gülümsemesini takındı.
5 dakika sonra doktor yanıma gelip taburcu olabileceğimi söyledi.
-Oh en azından bu daracık yerde tıkılıl kalmayacaktım dedim abim eşyalarımı toplamama yardım ederken atladı.
-Ya öyle bir şey yok eve gidince dinleneceksin
-Abi ya iyim diyorum bir şeyim yok zaten bir şeyim olsa doktor beni taburcu etmezdi.
-Ben anlamam Melis hanım dikkat edilecek dediysem dikkat edilecek anlaşıldı mı ? küçük hanım diyip burnumu sıktı .
O bu hareketi yapınca aklıma çocukluğumuz geldi.
-İyi sen Mahperi ile arabaya geçin bizde Mert'le taburcu işlemlerini halledeyim.
Arabaya bineceğimiz esnada babamla annem hastaneye doğru geliyorlardı.
Ben özelikle arabaya binmedim abim ile Mert'i arabanın önünde bekledim. Bizi görmüş olcaklar ki yanımıza geliyorlardı .
Hemen kafamı başka tarafa çevirip abimlerin gelip gelmediğine baktım babamlar benim yanıma geleceği sırada bir koruma onu durdurdu.
-Mert ve Melih Bey'in emri var Melis hanımın yanına gidemezdiniz.
- Ne demek gidemem kzımı görmek istiyorum .
-Lütfen beyfendi zorluk çıkarmayın.
-Melis kızım diye seslenmeye başladı o seslendikçe başka tarafa bakıyordum.
Abim ve Mert geldi babam hala burdadı ve bana sesleniyordu.
-Bu adamın burda ne işi var ben şimdi
ona göstericem diye söylendi abim sakın abim , onu zorla yalvara yakara ikna etmeye çalıştık.
Baktık ben ve Mert işlevsiz kalıyoruz Mahperiyi devreye soktuk. En son sakileştinde gördüğüm manzara karşısınds şok oldum.