วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสัมมนาที่แสนจริงจัง แต่ตารางการอบรมมีเพียงแค่ครึ่งวันเช้าเท่านั้นเพื่อให้คณะหมอใช้เวลาครึ่งบ่ายในการท่องเที่ยวและซื้อของฝากก่อนที่จะแยกย้ายกันเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น
“พวกเราไปหาซื้อของฝากกันดีไหม” หมอสาวชักชวนเพื่อนทั้งสองขณะที่เดินออกจากห้องสัมมนา
“ไปดิ ไปไหมไอ้เหนือ” ราวินตอบรับทันที
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของหมอสุดหล่อดังขึ้นขัดจังหวะการตอบรับคำชวนของเพื่อน
“รับโทรศัพท์แป๊บนะ”
หมอหนุ่มเดินเลี่ยงออกไปรับสาย เพราะคนที่โทรมาคือขวัญข้าว ไม่ดีแน่หากคุยกับเธอต่อหน้าเพื่อนๆจอมซัก เข้าเบื่อที่จะตอบคำถาม
“ครับ”
“เอ่อ หมอคะ คือข้าวมีเรื่องจะคุยกับหมอ ลงมาหาข้าวที่ลานจอดรถได้ไหมคะ เราไปหาที่เงียบๆคุยกัน”
“ผมกำลังจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนครับ คงไปหาคุณไม่ได้”
“แต่ข้าวมีอยากคุยเรื่องเมื่อคืน คือว่าข้าว เอ่อ”
“ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมลงไปหา ขอไปบอกเพื่อนก่อน”
พิชญะเ
