เด็กดื้อของป๋าเกียร์ NC18+

[3] คำพูดหลอกลวง

-2เดือนผ่านไป-

เวลาของฉันผ่านไปไวเหมือนโกหก(ก็โกหกจริงๆนะ^^)ฉันอยู่กับป๋าเกียร์มาร่วมสามเดือนกว่าแล้วฉันได้ศึกษานิสัยของเขาเขาก็เป็นคนที่ดีมากเลยนะอาจจะมีหื่นบ้างตามนิสัยของผู้ชายทั่วไปชอบลวนลามฉันตลอดเดี๋ยวจับหอมเดี๋ยวจับจูบจนฉันเริ่มจะชินแล้วล่ะแต่เรายังไม่เคยถึงขึ้นมีอะไรกันนะเพราะฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะนิ

ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับป๋าเกียร์ถึงแม้จะนอยด์ที่เขาต้องไปหลับนอนกับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ฉันแต่ก็เนอะฉันเป็นลูกหนี้ฉันไม่ได้เป็ยเมียเขาซะหน่อยจะไปหึงไปหวงมันก็ไม่ได้ไหมอะ

"เสร็จรึยัง"เสียงทุ้มดังขึ้นนอกห้องฉันเลยได้สติรีบหยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาและวิ่งออกจากห้องทันทีเพราะฉันต้องไปโรงพยาบาลเมื่อเดือนก่อนพ่อและแม่ฉันเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนกำลังขับรถมาหาฉันตอนนี้ทั้งสองคนยังอยู่ในอาการโคม่าหมอก็บอกให้ฉันเตรียมใจไว้บ้าง

ช่วงนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้ไม่กินข้าวจนโดนป๋าเกียร์ดุและด่าหลายครั้งและเขายังก็คอยป้อนข้าวฉันตลอด1อาทิตย์ด้วยเขามักจะพูดให้กำลังใจฉันเสมอจนฉันเริ่มหายเศร้าแต่ที่ฉันมีเรื่องนึงที่รู้สึกเอะใจมากคือฉันเป็นหนี้เขาพ่อแม่ฉันก็เป็นหนี้เขาแต่มันน่าแปลกนะที่เขาไม่ทวงหนี้หรือแม้แต่ทำร้ายร่างกายพ่อกับแม่ฉันเลยมันไม่เหมือนในนิยายหรือในหนังที่ฉันดูสักนิด

แถมพ่อกับแม่ฉันยังโทรมาหาฉันด้วยน้ำเสียงปกติไม่มีความเป็นห่วงและมาหาฉันบ่อยๆโดยที่ป๋าเกียร์ก็ไม่คิดจะห้าม....มันแปลกเนอะว่ามั้ย?

"งั้นก็ไปกัน"ป๋าเกียร์พูดพร้อมกับโอบเอวฉันไว้หลวมๆฉันมาอยู่ที่คอนโดของเขานั้นแหละแถมยังแยกห้องนอนอีกไม่ใช่ว่าเขารังเกียจฉันนะแต่ป๋าเกียร์บอกว่าเขากลัวอดใจไม่ไหวจับฉันปล้ำนะสิเลยแยกห้องนอนให้มันจบๆไป

โรงพยาบาลK4

ฉันกับป๋าเกียร์เดินมายังโซนห้องICUที่มีร่างพ่อกับแม่ฉันนอนอยู่ด้วยกันคนละฝั่งสายต่างๆโยงละยางกันเต็มไปหมดเพียงแค่เห็นน้ำตาฉันมันก็จะเริ่มใหลลงมาอีกแล้ว

ขอร้องล่ะฉันพึ่งจะ17เองนะอย่าพึ่งให้พวกเขาจากฉันไปได้ไหม

"หมอพวกเขาเป็นไงบ้าง"ป๋าเกียร์เอ่ยถามหมอที่เดินตามมาเขาก็เป็นคนแบบนี้แหละชอบพูดแบบไม่มีหางเสียงไม่ว่าจะรุ่นไหนก็พูดแบบนี้กันหมด

"หมอบอกได้แค่อยากเดียวครับ....คือให้ญาติทำใจเพราะนี่ก็ร่วมจะเข้าเดือนที่สองแล้วคนไข้ไม่มีการตอบสนองเลย"คำพูดของหมอทำเอาขาฉันอ่อนลงทันทีแต่โชคดีที่มีป๋าเกียร์ประคองไว้ทันไม่งั้นฉันลงไปนั่งที่พื้นแน่ๆ

แกร้ก!

"หมอคะ!แย่แล้วค่ะคนไข้ทั้งหัวใจหยุดเต้น!!"จู่ๆประตูห้องICUก็ถูกเปิดขึ้นอย่างอุอาจและก็มีนางพยาบาลวิ่งหน้าตาตื่นเรียกหมอก่อนจะบอกว่าพ่อกับแม่ฉันหัวใจหยุดเต้น

ไม่นะ!....พ่อกับแม่จะต้องไม่เป็นอะไร

และหลังจากนั้นก็เกิดความวุ่นวายขึ้นยกใหญ่หมอหลายคนวิ่งเข้าออกห้องICUเป็นว่าเล่นฉันได้แต่ยกมือพนมขอพรให้พ่อกับแม่ฉันปลอดภัย

-2ชั่วโมงผ่านไป-

"ฮึก....ฮื่อออ"ฉันร้องไห้สะอื้นอยู่บนอกหนาของป๋าเกียร์เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาฉันได้รับข่าวร้ายว่าพ่อและแม่ฉันเสียชีวิตแล้วทั้งคู่พอฉันได้ยินดังนั้นฉันก็เป็นลมล้มพับไปทันทีและพึ่งตื่นขึ้นมาเมื่อ10นาทีที่แล้วโดยร่างฉันนอนอยู่ที่เตียงคนไข้ฉันเอาแต่ร้องไห้เสียใจจนป๋าเกียร์ต้องมากอดปลอบฉันแต่ดูเหมือนยิ่งปลอบฉันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกอะ

"ป๋าเกียร์สัญญากับหนูได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งหนูเหมือนพ่อกับแม่"นานหลายนาทีกว่าฉันจะหยุดร้องและถามคำถามออกไปฉันไม่รู้เหมือนกันว่าฉันถามออกไปทำไม....แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวฉันไม่อยากให้ใครมาทิ้งฉันมันเจ็บปวดจริงๆนะ

ป๋าเกียร์ยกแขนขึ้นมากระชับอ้อมกอดฉันมือหนาลูบผมฉันเบาๆขก่อนจะเอ่ยประโยคที่พาเอาหัวใจฉันได้ชุ่มชื่นขึ้นมานิดนึง

"ฉันสัญญา..."ว่าจบป๋าเกียร์ก็ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันเบาๆก่อนจะผละออกพร้อมทำหน้าแปลกๆ

"เค็มวะ"

"คิกๆ"ฉันหัวเราะออกมาเล็กน้อยก็ฉันพึ่งร้องไห้เสร็จนิหนาส่วนต่างๆของใบหน้าก็ต้องมีคาบน้ำตาเป็นธรรมดาจะไม่ให้เค็มได้ไงกัน

-6เดือนผ่านไป-

ตอนนี้ฉันทำใจได้แล้วเรื่องที่พ่อกับแม่ฉันจากไปโดยมีป๋าเกียร์คอยดูแลฉันไม่ห่างน่าแปลกนะที่ฉันเป็นลูกหนี้เขาแท้ๆแต่เขากลับดูแลลูกหนี้อย่างฉันซะดิบดีทั้งที่อยู่การกินเงินใช้แต่ละอาทิตย์เรื่องเรียนอีกเขาย้ายฉันไปโรงเรียนหญิงล้วนที่ดีที่สุดของประเทศค่าเทอมนี่ไม่ต้องพูดถึงทำงานพาร์ไทม์ทั้งปียังไม่พอค่าเทอมหนึ่งเทอมเลยล่ะ

#มันก็จะหวานอีกหน่อยมันก็จะขม อุ๊ปส์หลุดปากอีกแย้วอ่าาา