“หายงอนได้แล้วค้าบ ไม่งั้นพี่ใช้ไม้ตายง้อนะ”
เอสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนขณะที่ขับรถอยู่เพราะเขาพูดแกล้งโมนาไม่หยุดจนทำให้เธองอนเขาจริงๆ แล้ว
“ไม้ตายอะไรคะ”
โมนาหันไปถามเอสแต่ก็ยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอยู่
“จูบให้เคลิ้มไงครับ รับรองหนูหายงอนแน่นอน”
“รู้ได้ไงคะว่าหนูจะหายงอน”
โมนาพูดประชดเอสทันทีเมื่อรู้วิธีง้อของเขา แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเอสเปิดไฟเลี้ยว
“หยุดเลยนะพี่เอส อย่าคิดจะมาลองใช้ไม้ตายง้อหนูตรงนี้นะ หนูตบจริงๆ ด้วย”
โมนารีบชี้หน้าห้ามเอสด้วยท่าทางตกใจเมื่อเอสตั้งท่าจะเลี้ยวรถ
“พี่ยังไม่ได้พูดเลยนะครับว่าจะจูบหนูตรงนี้”
เอสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“ถ้าพี่ไม่คิดจะจูบหนูแล้วจะเลี้ยวรถตอนนี้ทำไมคะ”
โมนาถามเอสกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็พี่จะเลี้ยวเข้าปั๊มเติมน้ำมันไงครับ”
โมนาถึงกับทำหน้าเลิ่กลักรู้สึกเขินไม่น้อยเมื่อรู้ว่าเขาจะเลี้ยวรถเพื่อเติมน้ำมัน จึงรีบหันหน้าหนี เอสด้วยความอาย จนเอสได้แต่กระตุกยิ้มเอ็นดูกับท่าทางเขินอายของเธอ เมื่อเลี้ยวเข้ามาในปั๊มแล้วเอสก็แจ้งราคาเติมน้ำมันกับพนักงานทันที
“หนูหยิบบัตรสมาชิกในลิ้นชักหน้ารถให้หน่อยครับ”
เอสพูดกับโมนาขณะที่รอพนักงานเติมน้ำมันอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของเอสโมนาก็เปิดลิ้นชักหน้ารถหาบัตรให้เขาทันที
“อยู่ตรงไหนคะพี่เอส ไม่เห็นมีเลย”
โมนาถามเอสขึ้นขณะที่ก้มหาบัตรสมาชิกในลิ้นชักรถอยู่
“พี่ก็เก็บไว้ในนั้นนะครับ หนูไม่เห็นหรอ”
เอสพูดขึ้นพร้อมกับก้มลงไปดูช่วยโมนา
“ไม่เห็นมีเลยค่ะ”
โมนาตอบกลับเอสขณะที่ก้มค้นหาบัตรอย่างตั้งใจ
ฟอดดด
“อื้ออ พี่เอส มาหอมแก้มหนูทำไมเนี่ย”
โมนาพูดโวยวายใส่เอสด้วยความตกใจแล้วยืดตัวกลับมานั่งตรงเมื่อโดนเอสขโมยหอมแก้มเพราะเธอมัวแต่ตั้งใจหาบัตรให้เขาเลยไม่ทันระวังตัว
“ขอโทษครับ จมูกมันไปโดนเอง”
เอสแกล้งพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“จมูกมาโดนเองอะไรคะ ตั้งใจสูดเข้าเต็มปอดซะขนาดนั้น”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสกลับอย่างไม่พอใจเพราะรู้ว่าเอสตั้งใจหอมแก้มเธอ
“พี่ไม่ได้ตั้งใจเลยครับ ก็จมูกมันไปโดนก็เลยเผลอสูดเข้าเต็มปอดไงครับ”
“แถไปเรื่อย ไหนจะหาบัตรสมาชิกคะ ไม่หาแล้วหรอพนักงานจะเติมน้ำมันเสร็จแล้วนะคะ”
โมนาถามเอสกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ไม่ต้องหาแล้วครับ พี่ลืมไปว่ามันอยู่ในกระเป๋าเงินพี่”
“ไอ้พี่บ้า ไอ้คนเจ้าเล่ห์ นี่พี่หลอกให้หนูก้มหาบัตรเพื่อจะหาทางฉวยโอกาสหอมแก้มหนูหรอ”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสด้วยความไม่พอใจเมื่อรู้ว่าเขาแกล้งเธอ
“ถ้าไม่ทำแบบนี้จะได้หอมหนูหรอครับ เสียดายที่หนูหันข้าง ถ้าหันหน้ามาหาพี่คงจะได้จูบแล้ว โอ๊ย!”
เอสร้องเจ็บออกมาทันทีเมื่อโดนโมนาตีเข้าที่แขนหลายครั้ง แต่ก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อเห็นท่าทางแง่งอนของเธอ
“นิสัยไม่ดี”
โมนาด่าเอสพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“โอ๋ๆ ไม่งอนน๊าค้าบ ยิ่งงอนพี่ยิ่งจะง้อหนักมากกว่าเดิมนะครับ”
“หยุดเลยนะคะ อายพนักงานบ้างสิคะ รีบจ่ายเงินเลยพนักงานยืนรอแล้วนั่น”
โมนารีบพูดห้ามเอสแล้วเอามือดันหน้าเขาไว้เมื่อเอสตั้งท่าจะโน้มหน้ามาใกล้เธอ และยิ่งรู้สึกเขินมากกว่าเดิมเมื่อเห็นพนักงานยืนยิ้มเขินตอนที่มองเธอกับเอสหยอกล้อกันอยู่ จนเอสได้แต่หันไปยิ้มให้พนักงานแล้วยื่นเงินกับบัตรสมาชิกให้
“รอรับบัตรคืนสักครู่นะคะคุณลูกค้า”
พนักงานพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเดินไปทันที ส่วนโมนาก็ได้แต่หันหน้าหนีพนักงานด้วยความเขินอาย
“เขินหรอครับ”
เอสเอ่ยถามโมนาอย่างล้อเลียน
“เขินอะไร ไม่ได้เขิน ไม่ต้องมายุ่งกับหนูเลย”
โมนาพูดกับเอสด้วยท่าทางงอนๆ ยิ่งทำให้เอสยิ้มกว้างชอบใจมากกว่าเดิม
“โกรธหรอครับ ถ้าโกรธพี่จะได้ง้อ”
เอสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วตั้งท่าโน้มหน้าจะหอมโมนาอีกจนเธอต้องรีบเอามือดันหน้าเขาไว้
“หยุดเลย หนูไม่ได้โกรธค่ะ ไม่ต้องมาหาเรื่องฉวยโอกาสหนูเลย ไอ้พี่บ้า”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสเบาๆ เพราะเขาเปิดกระจกรถอยู่ จนเอสได้แต่หัวเราะออกมาอย่างชอบใจแล้วเลิกแกล้งเธอ สักพักพนักงานก็ยื่นบัตรคืนให้เอสจึงขับรถไปทันที ขณะที่ขับรถอยู่เสียงโทรศัพท์เอสก็ดังขึ้น คิ้วหนาขมวดขึ้นทันทีเพราะเป็นเบอร์แปลกโทรมา
“ไม่รับหรอคะ”
โมนาเอ่ยถามเอสด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเขามองหน้าจอแต่ไม่ยอมกดรับสาย
“ไม่รู้เบอร์ใครโทรมาครับ เป็นเบอร์แปลก”
เอสตอบโมนาแล้ววางโทรศัพท์ไว้หน้าคอนโซลรถ
“เบอร์เด็กเก่าพี่รึเปล่าคะ แกล้งไม่รู้รึเปล่าเนี่ย”
โมนาพูดใส่เอสอย่างจับผิด
“พี่ไม่เคยให้เบอร์ใครเลยครับ ติดต่อแต่ทางแชทเท่านั้น ถ้าหนูไม่เชื่อ หนูก็กดรับแล้วเปิดสปีคเกอร์โฟนสิครับ จะได้รู้ว่าใครโทรมา”
เมื่อเขาท้าให้เธอกดรับสายโมนาก็หยิบโทรศัพท์มากดรับสายแล้วเปิดสปีคเกอร์ทันที แต่ก็เงียบเสียงให้เอสเป็นคนพูด
“สวัสดีครับ”
(พี่เอสคะ บริ๊งเองนะคะ)
เอสหันไปมองหน้าโมนาทันทีเมื่อรู้ว่าใครโทรมา ทำเอาเขาถึงกับเหงื่อตกเพราะสีหน้าโมนาตอนนี้ดูนิ่งขรึมกว่าปกติ ส่วนโมนาก็มองเอสด้วยสายตานิ่งเรียบแล้วส่งสัญญาณให้เอสพูดต่อ เอสจึงตั้งสติแล้วคุยกับบริ๊งด้วยน้ำเสียงปกติ
“คุณมีเบอร์ผมได้ยังไง”
(คุณลุงอิทให้มาค่ะ ตอนนี้พี่อยู่กับโมนามั้ยคะ ไปส่งโมนาถึงบ้านรึยังคะ)
โมนารีบส่ายหน้าบอกให้เอสตอบทันทีว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กับเธอ
“ผมอยู่ปั๊ม น้องโมนาไปเข้าห้องน้ำอยู่ คุณโทรหาผม คุณมีธุระอะไร”
(คือบริ๊งแค่เป็นห่วงกลัวพี่เอสมีปัญหากับพ่อ ถ้าคุณลุงอิทรู้ว่าพี่ไม่ได้ไปส่งบริ๊งพี่ต้องโดนดุแน่ๆ บริ๊งเลยโทรหาพี่ค่ะ)
“โทรหาผมทำไม ยังไงผมก็ต้องโดนพ่อดุอยู่แล้ว คุณจะช่วยอะไรผมได้”
(พี่ก็แค่ไปส่งบริ๊งที่บ้านแค่นี้พี่ก็ไม่โดนคุณลุงอิทดุแล้วค่ะ)
“แล้วทำไมคุณไม่โกหกว่าผมไปส่งล่ะ”
(เผื่อคุณพ่อบริ๊งมาเห็นแล้วไปเล่าให้คุณลุงอิทฟัง เราก็โดนทั้งคู่สิคะ พี่ไปส่งโมนาก่อนก็ได้ บริ๊งรอได้ค่ะ บริ๊งรู้ว่าพี่เอสเลือกโมนาแล้ว บริ๊งแค่ไม่อยากให้พี่มีปัญหากับคุณลุงอิท เดี๋ยวบริ๊งจะบอกเองว่าเราสองคนไม่ได้รักกัน ขอแค่พี่มารับบริ๊งแค่วันนี้วันเดียวก็พอค่ะ)
เอสกำลังจะอ้าปากตอบปฏิเสธก็ต้องชะงักเมื่อโมนานั้นสะกิดเขาไว้ โมนาจึงรีบกดพิมพ์ในโทรศัพท์ตัวเองให้เขาพูดตาม จนเอสได้แต่มองหน้าโมนาอีกครั้งด้วยความตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่เธอจะให้เขาตอบพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธแต่โดนโมนามองกลับด้วยสายตาดุ เอสจึงถอนหายใจแล้วตอบบริ๊งทันที
“ผมไปส่งคุณก็ได้ คุณรออยู่ตรงไหน”
(อยู่หน้าตึกคณะค่ะ บริ๊งจะรอนะคะ)
“ครับ”
พูดจบเอสก็วางสายแล้วหันไปหาโมนาทันที
“ทำไมต้องให้พี่ไปส่งเธอด้วยล่ะหนู พี่ไม่อยากไป ไม่อยากให้หนูคิดมาก พี่ยอมทะเลาะกับพ่อดีกว่าทำให้หนูโกรธ”
เอสถามโมนาเป็นชุดด้วยความสงสัยเมื่อเธอให้เขาไปกลับไปส่งบริ๊ง
“หนูจะโกรธพี่ทำไมในเมื่อหนูเป็นคนบอกให้พี่ไปส่งยัยนั่นเอง”
โมนาตอบเอสด้วยน้ำเสียงปกติ
“แต่พี่ไม่อยากไปรับ ไม่อยากไปส่ง ไม่อยากสานสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น ถึงพี่จะยังจีบหนูไม่ติดแต่พี่ก็อยากให้หนูหึงหวงพี่เหมือนกันนะ เล่นปล่อยให้พี่ไปกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ พี่น้อยใจนะครับ”
เอสพูดร่ายยาวกับโมนาพร้อมกับทำหน้างอแงใส่เธอ จนโมนาได้แต่หัวเราะออกมาเสียงดัง
“ตัวโตอย่างกับยักษ์แต่งอแงเหมือนเด็กน้อยมากอะพี่ พี่คิดว่าคนอย่างหนูจะปล่อยให้ยัยนั่นมางาบพี่ไปกินหรอคะ หนูมีวิธีที่จะทำให้พี่ไปส่งยัยนั่นอย่างสบายใจค่ะ”
“หนูจะไปกับพี่หรอครับ”
เอสเอ่ยถามโมนากลับ
“ไม่ค่ะ”
“แล้ววิธีของหนูคืออะไรครับ”
เอสถามโมนาอีกครั้งด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ”
โมนาตอบเอสพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นจนเอสได้แต่ทำหน้างงเพราะคิดไม่ออกว่าเธอจะทำอะไร
#มาหนึ่งตอนให้หายคิดถึงก่อนค่า ขอไรท์ตั้งหลักก่อนน๊าเดี๋ยวจะมาอัพรัวๆ ให้ค่า