"อือ... พะ พี่ลีโอ เดี๋ยวพี่อาชากลับมาเห็นนะคะ"
"ก็ให้มันมาสนุกด้วยสิ มันกลับไปบ้านกลับมาคงเครียดน่าดู"
เขาเองก็เคยผ่านความเครียด ความโดดเดี่ยวมาตั้งสิบแปดปีกว่าจะมีวันนี้ กว่าโลกที่เขามีมันจะสดใส กว่าเขาจะรู้ว่าโลกนี้มันสวยงามมากแค่ไหนเขาก็เกือบสูญเสียตัวตนไปเช่นกัน
พอย้อนกลับมาคิดได้อย่างนี้ ความรู้สึกเดิม ๆ ที่เคยสั่งสมมาตั้งสิบแปดปีก็ย้อนเข้ามา หัวใจที่เคยเปี่ยมไปด้วยความสุขในตอนนี้กลับรู้สึกอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยน และหวาดกลัว ความอบอุ่นที่เขาได้รับจากเธอในตอนนี้ เขากลัวว่าจะเสียมันไปมากเหลือเกิน
"พี่ลีโอ กินเอวาหน่อยค่ะ"
เธอพูดพร้อมแยกขาออกกว้างแม้จะเคยร่วมรักกับเขามาในทุกที่ของห้องนี้แล้ว แต่ก็ยังไม่เคยลิ้มลองในตอนที่ต้องนอนอยู่ที่พื้นแบบนี้ เธอเปลือยเปล่า เขาเองก็เปลือยเปล่านั่งแทรกกลางหว่างขาของเธออยู่แบบนี้ เอวาบีบเคล้นความอวบอิ่มของเธอด้วยสายตายั่วยวนลีโอจนเขาสติแทบเตลิด
อ
