เขาคำรามเยาะหยันแต่กลับทำให้หล่อนหวามในหัวใจได้อย่างประหลาด
“คุณ... คุณชายใหญ่ไม่ได้ต้องการแซนดี้จริงๆ หรอกค่ะ”
หล่อนตอบโต้หายใจหอบระรัวหลังจากปากอิ่มเป็นอิสระจากจุมพิตเดือด เพเรอคลิสยังคงแนบหน้าลงมาใกล้เช่นเดิม ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดจนหล่อนระทวย
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ฉันอยากเอาเธอจนแทบบ้า”
“คุณชายใหญ่หยาบคาย”
เขาหัวเราะหึหึในลำคออย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับขยับกายเข้ามาให้แนบแน่นยิ่งขึ้น จงใจถูไถความเป็นชายใหญ่โตกับกายสาวอ่อนนุ่มอย่างผยอง
“เธอเป็นของฉัน”
หล่อนช้อนตามองเขาหลังจากหลบเลี่ยงอยู่นาน ก่อนจะถูกดึงดูดให้ตกลงไปในบ่วงสวาทจนไม่อาจจะช่วยตัวเองได้อีก
“มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว รู้เอาไว้ด้วย”
“คุณชายใหญ่”
สองมือหนาประคองดวงหน้างามเอาไว้ ดวงตาสองคู่สบประสานกัน
“ปละ ปล่อยเถอะค่ะ” แสนดีกัดฟันร้องห้าม แต่ไม่ช้าเสียงห้ามปรามก็เงียบหายเข้าไปในลำคอแกร่ง เมื่อเพเรอคลิสบดปา
