“แม่เรียกฉันมา มีอะไรให้ฉันทำเหรอคะ”
แสนดีมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของมารดาที่กำลังง่วนอยู่กับจัดการแก้วนมอุ่นๆ สองแก้วตรงหน้า
“มาก็ดีแล้ว ยกนมขึ้นไปให้คุณชายสี่แทนแม่หน่อย”
“ได้ค่ะแม่” หญิงสาวรับแก้วนมหนึ่งแก้วจากมือของมารดา “แล้วแก้วนั้นของใครเหรอคะแม่”
“ของคุณชายใหญ่น่ะ”
เมื่อได้ยินชื่อของเพเรอคลิส ดวงตาของแสนดีก็เศร้าสลดลง แต่ก็พยายามจะฝืนเอาไว้
“ฉัน... ฉันขอตัวนะแม่”
“อืม แล้วรีบกลับมาล่ะ”
“ค่ะ แม่”
แม้จะพยายามไม่คิดถึงเพเรอคลิสแค่ไหน แต่น้ำตาก็เอ่อซึมออกมาท่วมท้นจนได้ เมื่อไหร่นะหล่อนถึงจะหยุดคิดถึงผู้ชายคนนี้ได้ แล้วเมื่อไหร่หล่อนถึงจะหมดรักในตัวของเพเรอคลิสได้สักที
ไม่มีวัน... คงไม่มีวันนั้นแน่ๆ
แสนดีรีบกะพริบตาไล่หยาดน้ำตา เมื่อสองเท้าเดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนของมาริออส มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูแผ่วเบาหนึ่งครั้ง
“คุณมาร์ซคะ แซนดี้เอานมมาให้ค่ะ”
“แปบนะแซนดี้”
เสียงทุ้มของมา
