ลิลลี่:
จากภาพที่เห็น นายต้อมเขาคงทรมามาก เขาคงรักผุ้หญิงคนนั้นหมดใจจริงๆ แล้ววันนั้นเขาจูบเราทำไม เขาทำกับเราแบบนั้นทำไม ทำไมถึงคอยช่วย บางทีก้ดุเหมือนเป็นห่วง เหมือนอยากปกป้อง แต่บางทีก็ใจร้ายมากเช่นกัน
"ฮึกๆๆ "เสียงสะอื้นและเสียงน้ำใสๆไหลออกมาจากตาอาบลงมาที่แก้มนวด เหมือนซาลาเปา
"เป็นอะไรคับคนสวย ทำไมมานั่งร้องให้ที่นี้"กันถามขึ้น
"ป ปะ เปล่าคะ"ลิลลี่พูดขึ้นพรางลุกขึ้นยืน
"จะไปใหนละคับ ให้ผมเช็ดน้ำตาให้ใหม"กันถามซ้ำ
"ไมเป็นไรคะ พอดีฝุ่นเข้าตา ขอตัวนะคะ"ลิลลี่พูดขึ้น
"น้องลิลลี่นี้น่ารักนะคับ"กันพูดขึ้นทันที
"คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง"ลิลลี่ถามอีกครั้ง
"ลูกสาวคนเดียวของคุณกนก ใช่ใหมคับ"กันยังถามต่อ
"นิคุณ"
"เรามาคุ่ยกันดีๆดีกว่านะคับ"กันยังพยายามอยากคุ่ย
อีกฝั่ง
"อะแฮ่ม ปล่อยได้แล้วมั่งมืออะ กลัวหายหรอ"ต้นพูดขึ้น
"ไอ้นี้ เดี๊ยวเถอะมึง"ภูพูดพร้อมปล่อยมือมลทันที กล้าขำเบาๆ
"
