ภูผาร้าย..พ่ายรัก

คนงานใหม่ 2

บ้านพักนายภู

เอี๊ยดดดดด... เสียงรถจอด

มีร่างอวบอั๋น ทรวดทรง องเอว เป็นสัดส่วน อย่างเห็นได้ชัด มาด้วยชุด กางเกงยีนขายาว ซื้อที่ตลาดสดตัวละ 199 เสื้อเข้ารูปพอดีตัวสีฟ้า มีเสื้อคลุมด้านนอกสีน้ำเงินเข้ม เดินลงมาจากรถ

"สวัสดีคะ ที่นี้ใช่ไร่ภูดารันใหมคะ"เสียงหวานของมลฤดีถามคนงาน

"ใช่จ๊ะ ตรงเข้าไปอีกหน่อยนะจ๊ะ จะเจอบ้านสีขาว สองชั้นหลังใหญ่ๆนั้นแระจะ"คนงานบอก

"ขอบคุณมากนะคะ"มลฤดียกมือไหว้ขอบคุณและเดินขึ้นรถไป

"แม่จ๋า อีกนิดก็ถึงแล้วนะ ขับตรงไปเลยคะลุง"มลฤดีบอกมารดาและหันไปบอกคนขับรถ

"จ๊ะลูก"มะลิรับคำลูกสาว

มลฤดีมองวิวทิวทัศน์สองข้างทาง ด้วยความตื่นเต้น ปรกติเธอจะเห็นแต่ทุ่งนาสีเขียว เธอไปอาศัยอยู่ที่บ้านของตากับยายตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยได้เห็น ภูเขา ทุ่งดอกไม้สวยขนาดนี้

"จอดตรงนี้แระจ๊ะ"มลฤดีบอกลุงคนขับรถ

"เท่าไหร่จ๊ะ "มลฤดีถามพรางขนของลงจากรถ

"ลุงเอา 500 นะ"คนขับบอก

"นี้จ๊ะลุง ขอบคุณมากนะคะ"เธอยื่นเงินให้ลุงคนขับแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ

"มากันแล้วหรอ มาถึงเย็นจังเลย มาๆๆเข้ามาก่อน"ป้าใจทักทาย มะลิ กับมลฤดี

"โห้ บ้านหลังใหญ่จังคะป้า"มลฤดีพูดขึ้น

"ใหญ่สิ นายภูรวยมากเลยนะ"ป้าใจพูดขึ้น

"ให้ คงใจดีมากเนอะป้า"

"มากเลยแระ ไปๆๆอย่าพูดมากจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้จะได้ทำงานเลย"ป้าใจพูดขึ้น

"ค่าาาป้า แหม้ๆ ถามหน่อยก็ไม่ได้ "มลฤดีพูดขึ้น

ป้าใจพาฉันไปนอนห้องคนงาน ซึ่งฉันนอนคนละห้องกับแม่ ขนาดห้องคนงานยังใหญ่กว่า ห้องที่บ้านตากับยายเลย นายภูคนนี้คงใจดีมากแน่ๆเลย ฉันเหลือมองไปดูเวลา พึ่งจะ 5 โมงครึ่ง ก็ดีนะ ฉันจะได้ถือโอกาสออกไปเดินเล่น

ณ.ห้องของมะลิ

"นี้มะลิ ฉันมีเรื่องจะคุ่ยกับแกหน่อย"

"จ๊ะป้า ว่าไง"

"ฉันรักแกเหมือนลูกเหมือนหลานนะมะลิ ถึงแกจะไม่ใช่ลูกหลานแท้ๆของฉัน แต่ฉันก็รักและหวังดีกับแก นายภูเขามีธุระกิจทั้งที่ถูกกฏหมายและผิดกฏหมาย อย่างที่ฉันบอกแกไป ก่อนแกตะตัดสินใจมาที่นี้ แต่อยู่นี้ปลอดภัย ไม่มีใครกล้ามาทำอะไรแกแน่นอน แต่แกห้ามนำเรื่องในบ้านไปเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด จำไว้แค่ว่านายภู เป็นเจ้าของสวนดอกไม้แค่นั้นพอ อย่างอื่นไม่ต้องถาม ไม่ต้องพูดถึง เข้าใจใหม"ป้าใจพูดขึ้น

"ฉันเข้าใจจ๊ะป้า ขอแค่ฉันอยู่อย่างไม่หวาดระแวง แค่นี้ฉันกับลูกก็ไม่ขออะไรอีกแล้วจ๊ะ"มะลิพูดขึ้น

"แล้วเรื่องมันเป็นไง ตากำกับยายพุต ถึงได้โทรหาฉัน เล่ามาสิ"ป้าใจถามต่อ

"ก็เรื่องคุณกานดาแระป้า พ่อของยัยมล แอบโอนเงินค่าเล่าเรียนมาให้ คุณกานดา ไม่พอใจ เลยส่งคนมาก่อกวน แรกๆๆก็ไม่หนักหนาอะไร แต่หลังๆๆ เริ่มหนักขึ้น คือทำร้ายทุกคนในบ้านแล้วขู่จะเอายัยมลไปขายในซ่อง ฉันเลยจำเป็นต้องพาลูกหนี และตัดการติดต่อกับพ่อของยัยมลนะป้า"มะลิพูดและทำทีจะร้องให้

"เอาละๆๆ อยู่นี้ก็ทำตัวดีๆ ให้นายเค้ารักเขาเอ็นดู แกก็มาเป็นผู้ช่วยฉันในครัว แล้วจัดการเรื่องงานบ้านงานเรือน สวนลูกสาวแกก็ไปทำงานที่อ๊อฟฟิศกับคุณๆเขา"ป้าใจพูดและแนะนำชื่อคนมี่เป็นเจ้านายทุกคนให้ฟัง ป้าใจก็ชวนมะลิมาทำอาหารกินกัน

ณ.สวนดอกไม้

ดอกไม้นานาพรรณ สวยงามแปลกตาสาวชาวบ้านแบบมลฤดี ฉันไม่เคยพบเจอดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งมากมายสุดลูกหูลูกตาแบบนี้ บรรยากาศมันช่างดีจริงๆ เริ่มมืด คนงานก็ทยอยกันกลับที่พัก

"คนงานใหม่หรอจ๊ะ" เสียงแจ๋วๆมาจากทางด้านหลัง

"คะ พึ่งมาวันนี้วันแรก เราชื่อมลฤดีนะ เธอชื่ออะไรหรอ"

"เราชื่อ เปิ้ล เป็นคนงานในไร่นี่แระ มลฤดีละทำหน้าที่อะไรในไร่หรอ "เปิ้ลพูดขึ้น

"เรียกเราว่า มล ก็ได้ แม่เรามาเป็นคนทำงานบ้านนะ ส่วนเรา ยังไม่รู้เลย"มลฤดีพูดขึ้น

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ไว้เจอกันนะ มล ยังไงเราจะแวะไปหาที่บ้านใหญ่นะ "เปิ้ลพูดขึ้น

"โอเคไว้เจอกัน"มลกับเปิ้ลแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

ณ.บ้านใหญ่ของนายภู

"อ้าวมาพอดี หนูมล มาทานข้าวมาลูก"ป้าใจเรียก

"อ้าว แล้วคุณๆท่านไม่ทานหรอคะป้า"มลฤดีถามขึ้น

"คุณๆออกไปทานข้างนอก กินเสร็จแล้วรีบนอนนะ พรุ่งนี้อาจจะได้ทำงาน"ป้าใจพูดขึ้น

หลังจากทานข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน อาบน้ำพักผ่อน พรุ่งนี้ลุยงานต่อ สู้ๆๆ ฮึบๆๆ

ณ.คลับ

"กลับกันเถอะว่ะ เบื่อ "นายภูพูดขึ้น สายตามองไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ต้อมกำลังง่วนอยู่กับหน้าอกสาวข้างกายที่เปลี่ยนมานั่งค่อมขามันอยู่ ส่วนไอ้ต้น เสื้อของสาวข้างกายหลุดออกมาครึ่งหนึ่งแล้ว ส่วนกล้า นั่งนิ่งจิบเหล้านอกอย่างสบายใจ ส่วนไอ้ทิวา นั่งกินเหล้าอย่างเดียว ไม่สนใจใคร

"ก็ดีนะ เบื่อๆพอดี" กล้าพูดขึ้น

"ผมไปด้วย ไม่เห็นมีไรน่าสนุ๊กเลย"ทิว่าพูดขึ้น

"น้องๆเซตนี้คัดมาแล้วนะ ไม่ถูกใจพวกนายเลยหรอ"นีน่าพูดขึ้น

"บังเอิญผมไม่ชอบแบบนี้ "กล้าพูดขึ้น

"แล้วชอบแบบใหน"นีน่า ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกล้า

"ทำไม อยากเป็นแบบนั้นหรอ"กล้าพูดพรางโน้มหน้าใกล้เข้ามาอีก

"เอ่อ เดี๋ยวนีน่าไปสงนะคะนายภู"นีน่าพูดขึ้น ส่วนนายภู มองแวบเดียวก็รู้ว่าสองคนนี้ต้องมีอะไร หรือมีซัมติงกันแน่ๆ

"พวกมึงสองคน กลับเองนะ กูเอารถกลับ พวกมึงก็ขับรถไร่กลับนะ"นายภูบอกเพื่อน

"เคๆๆ เจอกัน "

ขณะขับรถกลับโดยมีทิวา เป็นคนขับ

"มึงจะเอาไงกับคนงานใหม่ว่ะ "กล้าถามขึ้น

"จับตาดูไว้ เท่าๆที่ดูประวัติมา ดาหลาและครอบครัว ไม่ยอมรับเด็กคนนั้น ก็คอยจับตาดูไว้ มีไรค่อยมาอัพเดตกัน"นายภูบอก พรางมองออกไปนอกกระจกรถ

"อืม พรุ่งนี้จะเอาไง "

"ให้ พักอีกวันละกัน เดี๋ยวมะรืนค่อยเริ่มงาน"นายภูพูดขึ้น

"ไง ทิวา เป็นไรมึง สาวๆสวยๆมึงไม่ชอบไง"กล้าถามขึ้น

"ไม่อะพี่ ผมไม่ชอบอะไรแบบนั้น"ทิวาพูดพรางขับรถไป

"มีสาวแล้วป่าว มึงอะ ถึงไม่สนใจสาวไซไลน์พวกนั้น"นายภูถามขึ้น

"โห้นาย คนอย่างผมจะไปมีสาวที่ให้มาชอบ นายก็ว่าไป"ทิวาพูดพร้อมบ่ายเบี่ยง แบบมีพิรุธ

นายภู:

ผมคิดไปคิดมาเรื่องของน้องสาวดาหลา อะไรมันจะไปบังเอิญขนาดนั้น แล้วทำไมลูกคนมีเงิน ถึงดั้นด้น หาที่พึ่ง หาเงินเอง มันต้องมีอะไรมากกว่าที่สืบมาได้แน่ๆ...