"A-Anak..."
Napaismid ako sa narinig kong tawag niya sa akin.
"Anak?" kunot-noo kong tanong sa kanya.
Nakita kong may tumulong luha mula sa mga mata niya, pero hindi nun nabago ang nadarama ko ngayon. Oo, alam kong kung nakikita lang ako ni Lola Martha ngayon, hindi niya magugustuhan nang inaakto ko. Pero panahon na para ipakita ko sa kanila na kaya ko ring magkaroon ng pangil. Na kaya ko ring maging matigas. Pinanatili kong walang emosyon ang mukha ko habang nakatingin sa kanya.
"I'-Im sorry..." halos dumaan lang sa lalamunan niya ang pagkakasabi niya nun.
"Sorry? Sorry for what, Mam?" Nilagyan ko pa ng diin ang pagtawag ko sa kanya ng Mam.
"I'm sorry I wasn't here for you when your lola died. I'm sorry I was not with you when you are grieving with her death. Anak."
"Stop calli
