ปราณปริยารับเช็คเงินสดจากบัญชีธนาคารเล่มที่ตัดสินใจปิดไป เพราะจะเอาสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองกลับคืนให้เจ้าของ แต่แล้วก็ไม่กล้าไปพบหน้าปรานต์ ทางนั้นอาจคิดว่าเธอต้องการกลับไปหาหรือเล่นแง่อะไรกับเขาอีก เลยใส่ซองปิดผนึก ลังเลอยู่ที่ไปรษณีย์ ว่าส่งกลับให้ทางนี้ดีไหม
สุดท้ายตัดสินใจบากหน้าไปที่บริษัทของเขา คืนเสียให้จบๆ แค่ส่งคืนเขา จะได้ไม่ต้องพูดอะไรให้มากเรื่องมากความกันอีก เขาจะได้ไม่มาตราหน้าเธอว่าเอาของเขาไป
วันนี้เธอยอมขาดเรียน เพื่อจัดการสะสางเรื่องราวทั้งหมดให้จิตใจโล่งขึ้น เมื่อเข้ามาถึงตึกสูงแจ้งความประสงค์กับพนักงานต้อนรับ ทางนั้นบอกให้เธอรอครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าบอกให้ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ปรานต์ทำงานอยู่ได้เลย
ขณะนั่งรอที่หน้าห้องทำงานของปรานต์นั่นเอง แว่วยินเสียงส้นรองเท้าเดินกระทบพื้นเป็นจังหวะออกจากลิฟต์มาหาพร้อมเสียงทักยิ้มๆ
“มีธุระอะไรกับคุณปรานต์หรือจ๊ะ”
ปราณปริยาวางนิตยสารใ
