10
1038 Words
“I don’t understand,” Vienna uttered after a while.
The whole time, Zeuter is thinking about the scenarios in his dreams. He knows that it is impossible, but he can’t help it. Kung mag-iisip siyang mabuti at pipilitin niyang pagkonektahin ang nangyari kanina sa mga napanaginipan niya, it really makes sense.
There is no way in hell it will just happen on their own.
“Nakikinig k aba sa akin, Zeu?”
“Huh?”
“Gosh! Ano ba talagang nangyari? Hindi ka magkakagan’yan kung wala, Zeu,” pinaningkitan pa ng mga mata ni Vienna si Zeuter.
“Damn, Vien! I don’t know. Really.”
“Did you poison them?”
“What? No…”
Ni hindi nga niya nagawang lapitan ang mga kalalakihan. Ang tanging humawak at ang nagtututok ng baril sa kaniya ang tanging tao na nakalapit sa kaniya. Ang ibang mga tauhan ay nakapalibot ngunit malayo.
“Can you explain everything? Like, what the heck is their reason to kidnapped you?”
“Hindi mo maiintindihan,” nanlulumong tugon ni Zeuter. Ngayon ay naiisip na niyang dahil sa nangyari ay hindi imposibleng magtanong si Vienna tungkol sa mga kalalakihan.
Hindi siya handa. Lalo na sa biglaang nangyari kani-kanina lang. Hindi niya alam kung paano ipaliliwanag ang tungkol sa pamilya niya at pati sa mga kalalakihan. Para bang naipit siya sa isang sitwasyon na walang lulusutan.
“Then make me understand everything! Paano kita matutulungan kung hindi mo rin naman sasabihin sa akin kung saan nagsimula.”
“No… Hindi iyon gano’n. Walang kinalaman ang pandudukot nila sa…” s**t! Biglang natauhan si Zeuter.
Naalala niya ang sinabi ng tagapagbantay sa kaniyang panaginip. Na ang kaluluwa ng dating prinsepe na si Ruza ay napunta sa isang mortal world. Ang Felix, ang mundong ginagawalan ni Zeuter. Ibig bang sabihin nito…
“Sa akin napunta ang kaluluwa ni Ruza?” Wala sa sariling usal niya.
Kung totoo ang lahat ng kaniyang panaginip, posibleng siya ang may kagagawan ng lahat. Kung paanong maglagutan ang buto ng mga kalalakihan at kalaunan ay namatay. He was beyond of everything! Nang hindi niya namamalayan.
“Kaluluwa? Ruza? Ano’ng sinasabi mo?”
Si Vienna na nakatayo ay pinapanood lang ang lahat ng reaksiyon ni Zeuter. Litong-lito na nga siya sa nangyayari pero mas nalilito pa siya sa inaasal ng kaibigan niya. Tila napakalalim ng iniisip nito at hindi iyon magawang mabasa o maintindihan ni Vienna.
Vienna heaved a sigh and sat to make eye contact with Zeuter. “Look at me, and please tell me everything. I will try to understand it, I promise.”
“No, Vienna. Alam kong iiwasan mo ako kapag nalaman moa ng totoo sa pamilya ko.”
"Hindi ko gagawin 'yon. We made a promise, right? I really want to help you so please, tell me everything,” Vienna added.
Zeuter looked Vienna directly in her eyes. He saw confusion and worried. Ayaw man talaga niyang sabihin ang totoo sa Papa niya ay nahihirapan naman siya dahil mukhang mauuwi rin sa pagpapakatotoo niya ang lahat.
“First, I’m not the one who did that. Wala pa akong maibibigay na concrete answer kung ano ang nangyari sa nang kidnapped sa akin.”
“Okay… We will do everything to know what happened here.”
“Second, ang dahilan kung bakit nila ako dinukot ay dahil sa Papa ko. Ayokong sabihin sa ‘yo dahil alam kong lalayuan mo ako. You don’t like a bad guy, Vienna.”
“You are not a bad guy…”
“I am and my father too,” Zeuter said emotionless.
Pinilit niyang maging handa sa kung ano ang magiging kahihinatnan ng pag-uusap nila ni Vienna. Kung gugustuhin mang iwasan ni Vien si Zeu ay susubukan pa ring tanggapin ng binata. He knows his best friend. Because of what happened on her family, Vienna started to hate a bad people.
“What do you mean?”
“My father is a Mafia Boss, Vien. I am the son of an infamous Mafia Boss,” Zeuter stated, deeply looking at his girl best friend’s eye.
Pinanood niya kung paanong gumuhit ang gulat sa mga mata ni Vienna.
“The reason they kidnapped is they thought that I know where my father is. They concluded that I am my father’s weakness when in fact, I’m not.”
Inaasahan na ni Zeuter ang reaksiyon ni Vienna. Wala naman sigurong tao ang hindi magugulat kapag nalaman ang mabigat na sekreto ng isang tao. That is what his mother reaction too when Zeria perceived the truth.
“I’m so sorry for telling you this late.”
“So you conceal the very important thing in your life? Really? Sa ilang taon ng pagkakaibigan natin ay hindi ba man lang pumasok sa utak mo na sabihin ang totoo sa ‘yo?”
“I’m scared, Vienna. You had a history with bad people. Hindi ko pinaalam sa ‘yo dahil lalayuan mo ako.”
“That is what I exactly would do if you said it earlier, Zeuter! I have trauma. Tapos malalaman kong may kaibigan akong anak ng masamang tao? Inisip mo man lang ba ang nararamdaman ko?”
Emosiyonal na tumingin si Zeuter sa kaibigan. Ito na nga ang kinatatakutan niya. Sabihin man niya o hindi ay iisa pa rin ang kahahantungan. Vienna loathe every people with connection to all the bad individual. Her trauma can’t take even though the relative of that person is innocent.
“I hate you, Zeuter! Wala ka ring pinagkaiba sa mga masasamang tao na nakilala ko.”
Walang emosyong tumayo si Vienna. Umatras siya at nandidiring tiningnan ang kaibigan. Maikling impormasiyon pa lang ang nalalaman niya pero parang pinagbagsakan na siya ng langit at lupa. Malaman pa lang na isang Mafia ang ama ng kaibigan niya ay kinikilabutan na siya.
All this time, nasa malapit lang pala ang iniiwasan niya.
“I despise you for not telling me the truth and for being a son of a Mafia.”
Pumatak ang luha sa mga mata ni Zeuter. Wala siyang pinagsisisihang naging anak siya ng kaniyang ama. Ayaw niya iyong maramdaman lalo na at iyon ang iniidolo niya. Masakit ang bawat salitang iyon ni Vienna. Tagos hanggang puso at namanhid na siya.
- Writer
