ม่านรักมาเฟีย

ตอนที่ 4

หลังจากได้กล่าวลาพี่หมอเป็นที่เรียบร้อย พัทตราก็โบกมือลาอีกครั้ง และเฝ้ามองรถคันหรูแล่นห่างออกไปจากร้านสปาเพลินรัก รู้สึกหดหู่และใจหายอย่างบอกไม่ถูก

‘พี่หมอคะ อย่าลืมว่ามีแพทรออยู่นะ รีบๆ กลับมานะคะ’ พัทตราพูดเบาๆ กับตัวเอง โดยไม่รู้ว่ามีอีกหนึ่งหนุ่มเฝ้ามองด้วยความขุ่นเคือง และความกรุ่นโกรธกำลังพวยพุ่งอยู่ในอก เมื่อหญิงสาวที่เขาหมายมั่นปั้นมือจะเอามาเป็นของตัวเองมีคนรักอยู่แล้ว และยังอิงแอบแนบชิดกันต่อหน้าต่อตาเขา ดวงตาคู่คมเฝ้ามองทุกย่างก้าวของสาวสวยอย่างคาดโทษ ที่ปล่อยให้เขารอ แล้วตัวเองก็ออกไปอี๋อ๋อกับคนรัก

พัทตราหยุดยืนที่หน้าห้องสปาพร้อมทั้งถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย ‘ทิ้งไว้แค่สิบนาทีเอง คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง’ แม้จะรู้ว่าการทิ้งลูกค้าไว้เช่นนี้เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่มันก็เกินทนสำหรับพัทตราแล้วจริงๆ ที่ต้องมาเจอลูกค้าโรคจิต แถมยังกวนประสาทแบบสุดๆ เธอก็ได้แต่คาดหวังไว้ว่าเขาคงไม่กลับมาที่นี่อีกเป็นแน่ และก่อนที่พัทตราจะเข้าไปยังห้องสปา เธอก็ไม่ลืมคว้าผ้าสีขาวสะอาดสะอ้านติดมือไปด้วย เพื่อใช้มันเป็นข้ออ้างที่ดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย

บานประตูเลื่อนเปิดออกอย่างช้าๆ แล้วมันก็ถูกปิดลงในเวลาถัดมา แถมยังกดล็อกซะดิบดี หลังจากที่พัทตราเข้ามาอยู่กลางห้องโดยไม่ได้เฉลียวใจเลยสักนิด เธอมองสำรวจหาลูกค้าหนุ่มเอาแต่ใจ ทว่าพบเพียงความว่างเปล่า ขณะที่แอนโทนี่ก็เดินมายืนซ้อนหลัง แล้วโอบรัดเอวบางดันเข้าหาแผงอกซึ่งเต็มไปด้วยซิกแพ็กที่ใครๆ เห็นเป็นร้องกรี๊ด

“เฮ้ย!” พัทตราดิ้นขลุกขลักพร้อมทั้งพยายามแกะมือของลูกค้าหนุ่มออกพัลวัน

“No...No... ดาร์ลิ่ง อย่าดิ้นแรงสิ รู้ไหมคุณกำลังทำให้ผ้าผมหลุด” แอนโทนี่กระซิบบอกชิดใบหู แล้วกดปลายจมูกโด่งสันสูดดมความหอมกรุ่น กลิ่นกายสาวไทยที่เขาชักจะติดใจซะแล้วสิ

“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่นะ! ปล่อยสิ” พัทตราพรั่งพรูคำด่าที่พอจะนึกออกใส่ใบหน้าหล่อเหลาระรัว สองมือน้อยทั้งทุบทั้งหยิกทั้งข่วนช่วยตัวเองอย่างสุดฤทธิ์

“โอ้วดาร์ลิ่ง คุณนี่นอกจากจะแรงดีแล้วยังปากดีใช้ได้เลยนะ งั้นดีเลยนี่คือบทลงโทษที่คุณทอดทิ้งผม”เจ้าของซิกแพ็กสุดเร้าใจต่อว่าน้ำเสียงราบเรียบหากแต่ทรงพลังและเฉียบขาด สำหรับคนฟังที่พอจะเริ่มรู้แล้วว่าคนที่ถือวิสาสะมาโอบกอดเธอกำลังโกรธอยู่เป็นแน่

‘แล้วอีตาฝรั่งบ้านี่จะโกรธเธอทำไมเนี่ย’ คนที่โดนกอดรัดแอบบ่นงึมงำอยู่ในใจ พลางยกมือทุบไปทั่วตัวของชายหนุ่ม ทว่ามันไม่ระคายเคืองหรือทำให้เขาหยุดลวนลามเลยสักนิด

“นี่คุณ! ฉันขอโทษ พอดีมีแขกคนสำคัญมาน่ะค่ะ ดิฉันก็เลยออกไปพูดคุยนิดหน่อย” พัทตราบอกน้ำเสียงสั่นๆ เมื่อใบหน้าของชายหนุ่มเลื่อนต่ำลง ลมหายใจอุ่นร้อนของเขามันชวนให้ร่างกายเธอร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ

“แล้วผมไม่สำคัญหรือไง ทั้งที่คุณกำลังทำหน้าที่ของคุณอยู่นะ ดาร์ลิ่ง” เขายังคงกระซิบอย่างใจเย็น ทั้งที่ไม่เคยต้องมาพล่ามให้เสียเวลา เพราะถ้าใครที่มันมองข้ามเขาไป มันคนนั้นไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่

“เอ่อ...ก็...สำคัญค่ะ เพราะคุณคือลูกค้าของร้านสปาเพลินรัก แต่ว่า ตะ...ตอนนี่คุณปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ ดิฉันจะได้รีบนวดให้คุณต่อ” พัทตราข่มความกลัวและความวาบหวิวในช่วงท้องเอาไว้ เมื่อปลายนิ้วแข็งแรงไล้ทั่วพวงแก้ม ก่อนลากลงต่ำมาซอกคอ หยุดนิ่งที่ร่องปทุมถัน เพียงเท่านั้นพัทตราก็แทบกลั้นหายใจในทันที เมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาแล้วจุมพิตหนักๆ ที่เนินอกของเธอ สองมือน้อยที่ประทุษร้ายเขาอยู่เมื่อครู่ร่วงลงข้างลำตัว สัมผัสจากบุรุษหนุ่มมันชวนให้ใจหวิวอย่างนี้น่ะหรือ

แอนโทนี่เงยหน้าจากร่องปทุมถัน ริมฝีปากหยักกดลึกอย่างพอใจ เมื่อร่างบอบบางระทวยกับสัมผัสนิดๆ หน่อยๆ จากเขา ความคิดที่อยากจะครอบครองเธอก็ทวีมากขึ้นเรื่อยๆ แต่มันคงไม่ง่ายนัก หากเขาจะใช้วิธีปลุกปล้ำ ก็แม่สาวระทวยเป็นขี้ผึ้งคนนี้ช่างพยศนัก แถมยังปากดีเหลือเกิน ฉะนั้นเขาจะใช้วิธีต้อนให้เธอจนมุมแล้วยอมแต่โดยดี เพราะเขาไม่พึงปรารถนาที่จะใช้วิธีข่มเหงใคร

“ดาร์ลิ่ง ผมไม่อยากให้คุณนวดให้ผมแล้วล่ะ แต่ผม อยากได้อย่างอื่นมากกว่า...” คำพูดที่ส่อแววสัญญาณอันตรายส่งมาทำให้พัทตราเรียกสติของตัวเองกลับมาได้ ยกมือผลักเจ้าของหุ่นล่ำกระชากใจออก หากแต่เขาไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ทว่าเป็นเธอเองที่เสียหลักเซล้ม ก่อนถูกอ้อมแขนแข็งแกร่งตวัดรับไว้ทัน

แอนโทนี่ดันร่างระทวยในอ้อมแขนนอนลงบนเตียงนวด พร้อมกับเลื่อนกายทาบทับ ริมฝีปากได้รูปประกบลงเรียวปากจิ้มลิ้มพอดิบพอดี และเรียวปากคู่นี้ก็ทำให้แอนโทนี่ที่เคยผ่านผู้หญิงมามากมาย สัมผัสได้ว่าความหวานล้ำจากเรียวปากของเธอนั้นน่าลิ้มลองยิ่งกว่าหญิงใดๆ

จุมพิตละมุนละไมแต่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนแบบหวานๆ ที่แอนโทนี่กำลังมอบให้กับสาวไทยแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป อย่างคนมีชั้นเชิง เพราะเขาตระหนักได้ว่าสาวสวยคนนี้ไม่เคยต้องมือใครมาก่อน เขาละเมียดละไมกับจุมพิตอย่างใจเย็น ทว่ามันช่างเร่าร้อนเสียเหลือเกินสำหรับพัทตรา คนที่ไม่เคยพานพบกับความรัญจวนเช่นนี้มาก่อนในชีวิต สติสตังเลื่อนลอยหายไปกับรสจุมพิตที่ซาบซ่านรัญจวนจิต จนเผลอจูบตอบแบบไม่ประสีประสา ทว่ามันช่างเร้าอารมณ์ของอีกคนได้ดี

ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกยามเมื่อเขาผละออก ดวงตาหวานฉ่ำเพ่งมองบุรุษหนุ่มรูปงามราวรูปปั้นที่อยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนใจ อยากร้องห้ามแทบขาดใจทว่าเรี่ยวแรงมันหดหายไปเสียหมด ปลายนิ้วแข็งแรงไล้วนทั่วแก้มนวลพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉุดกระชากสายตาของเธอให้หยุดนิ่งที่ริมฝีปากหยักของเขา พัทตราเผลอยกปลายนิ้วไล้ทั่วกลีบปากของชายหนุ่มอย่างคนใคร่รู้และอยากสัมผัส ก่อนถูกมือหนารวบไว้ แอนโทนี่กดจุมพิตลงบนฝ่ามือของเธออย่างอ่อนโยน จ้องมองราวกับสะกดให้เธอหยุดนิ่ง

“เป็นไงดาร์ลิ่ง พอหรือยัง สำหรับบทลงโทษ” เจ้าของซิกแพ็กกระชากใจเอ่ยเสียงทุ้ม แววตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์อย่างเหลือร้าย ถ้าเขาจะต่อให้จบก็ไม่ใช่เรื่องยากสักนิด!

“มะ...ไม่...” พัทตราส่ายหน้าปฏิเสธ ทว่าอาการที่ทำกลับทำให้แอนโทนี่คิดไปไกลกว่านั้น และรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูก เมื่อสาวไทยคนนี้ดูเหมือนจะปฏิเสธว่าจุมพิตของเขามันไม่ได้เรื่อง ก่อนก้มลงประกบริมฝีปากได้รูปเข้าหาเรียวปากอิ่มอีกครั้ง เขาใช้ความชำนาญในชั้นเชิงของบุรุษเปิดแย้มริมฝีปากคู่งามอย่างเร่งเร้า แล้วบดเบียดเคล้าคลึง หนักหน่วงเอาความซาบซ่านแทรกล้ำเข้าไปพร้อมกับฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมากอบกุมเจ้าปทุมถันคู่งามไว้มั่น