ความรักในความรัก พี่พุ น้องบัว

3

ตึกสูงตรงหน้า ทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมอง คอนโดหรูที่เธอเคยนั่งรถผ่าน อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว พี่นิภา จัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อยภายในเวลาไม่นาน นิติบุคคลสาว ทักทายอย่างสุภาพและเป็นมิตร ชื่อเจ้าของห้องนี้ คือ เธอ บัวชมพู ระยะเวลาในการเช่า 12เดือน และ ที่สำคัญ จ่ายค่าเช่าครบแล้ว

ห้องขนาดใหญ่ 1ห้องนอน 2ห้องน้ำ และ 1ห้องทำงาน มีระเบียง มีครัวขนาดใหญ่ตกแต่งพร้อมอยู่ เธอไม่รู้ว่าราคาค่าห้องจะประมาณไหน แต่ค่าเช่าน่าจะเกินครึ่งของเงินเดือนเธอแน่นอน

" น้องบัวลองดูเส้นทางการเดินทางนะคะ มีรถไฟฟ้าผ่าน เดินทางสะดวก ห้างก็อยู่ไม่ไกลด้วย " บัวชมพูยืนมองหน้าต่างห้องลงไปข้างล่าง คอนโดหรูชั้นที่14 จะเป็นบ้านใหม่ของเธอนับจากนี้

"พรุ่งนี้ลางานนะคะ พี่จะมารับ พาน้องบัวไปทำธุระให้เรียบร้อย "

พี่นิภาบอกอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ห้องกว้างขนาดนี้ เธอมาอยู่ที่นี่ ในฐานะผู้หญิงในความลับของเค้า ผู้หญิงของพสุธร ภักดีกุล ทนายความหนุ่ม รูปหล่อ ที่สาวๆหลายคนฝันถึง น้ำตาเม็ดเล็กไหลออกมาช้าๆ เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตของเธอจะต้องเป็นแบบนี้ บัวชมพูยืนร้องไห้อยู่ตรงนัั้น

" เรียบร้อยแล้วใช่ไหม "

พสุธร ถามเลขาสาวที่ให้ไปทำธุระให้

"ค่ะ เรียบร้อยแล้ว " คนฟัง บอกขอบคุณเสียงเบา ก่อนจะตัดสายไป เค้าคิดมาดีแล้ว ที่ทำแบบนี้ บัวชมพูดูเรียบง่าย สุภาพ และอ่อนโยน เธอดูเป็นคนดี เป็นพี่สาวที่ดี เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว เรื่องอื่น เค้าคิดว่า เค้าเอาอยู่

เช้าวันจันทร์ บัวชมพูโทรไปลางานกับหัวหน้า พี่สุรีย์ ถามด้วยความห่วงใย ว่าป่วยไข้อะไรหรือเปล่า บัวชมพูบอกเพียงว่า มีธุระด่วนเท่านั้น

พี่นิภาช่วยเหลือจัดการด้านเอกสารทั้งหมด ทุกอย่างเรียบร้อยและใช้เวลาไม่นาน เจ้าหน้าที่บังคับคดี แสดงความยินดีกับเธอที่เธอสามารถแก้ไขปัญหาได้ สามารถรักษาบ้านของครอบครัวเอาไว้ได้ มือบางพนมมือไห้วขอบคุณทุกๆคนที่ให้ความช่วยเหลือ ในใจยังอดคิดถึงเค้าไม่ได้ เค้าหายเงียบไปเลย ตั้งแต่ส่งพี่นิภามา

ต่อหน้าพนักงานในสำนักงานทนายความ ชาตรีจะเรียกพสุธร ว่านายทุกครั้ง แม้ว่าคนที่ทำงานจะรู้ว่า ชาตรี ไม่ได้เป็นแค่ ทนายความมือขวา แต่ชาตรีเป็นน้องชาย น้องชายที่นาย รัก และ เชื่อใจทุกอย่าง เช่นเดียวกับชาตรี ไม่มีสิ่งใดที่พสุธรบอกแล้ว ชาตรีจะไม่เชื่อฟัง ท่าทีคล่องแคล่วว่องไว บุคคลิกดูเป็นคนร่าเริง และเพลย์บอยในสายตาผู้หญิง แต่หากนาย ได้เอ่ยปากอะไร ออกมา ชาตรีจะฟัง โดยไม่มีข้อโต้แย้ง ที่ทำงานแห่งนี้ ชาตรีขึ้นตรงกับพสุธรโดยตรง เค้าไม่รับงานเอง ไม่คุยงานเองทั้งสิ้น ทุกอย่างที่ทำ จะมาจากพสุธร โดยตรง

บัวชมพูเดินเข้ามาในตึกตามปกติ เมื่อวานเธอหยุดงานไปทำธุระ ก่อนจะแวะห้างสรรพสินค้าซื้อเสื้อผ้าใหม่หลายชุด เงินที่เค้าให้มา อาจจะเพื่อสิ่งนี้ เดรสสั้น 3ชุด กับเสื้อคาร์ดิแกนดูสุภาพ และเหมาะสม ด้วยภาระค่าใช้จ่ายทางบ้าน ทำให้เธอ ต้องประหยัดมากๆ ดังนั้น ชุดทำงานที่มี จึงค่อนข้างเก่า แม้จะสะอาด แต่ก็ดูจืดชืด เมื่อเทียบกับคนอื่น

" ธุระ เรียบร้อยแล้วนะ "

หัวหน้างานสาวใหญ่ เอ่ยถามลูกน้องทันทีที่พบหน้า เพราะอดเอ็นดูเด็กคนนี้ไม่ได้จริงๆ บัวชมพูทำงานดี หนักเอาเบาสู้ และ เรียบร้อย กว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน น้ำเสียงสุภาพอ่อนหวานแบะรอยยิ้มที่มีมาเสมอ ทำให้คนสูงวัยกว่าอย่างเธอ คอยเป็นห่วงเป็นใยเสมอ

ชาตรีเดินถือเอกสารมาที่ทำงานแล้วส่งยิ้มทักทายสาวๆอย่างเป็นกันเอง

"สวัสดีครับสาวๆ" มือขวาคุุณพสุธร เอ่ยทัก ก่อนจะรีบมองไปที่เป้าหมาย คุณบัวมาทำงานแค่เช้าเลย สายตาว่องไวรีบสำรวจคนตรงหน้า เธอดูสวยกว่าที่คิด ตัวเล็ก บอบบาง แต่มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ชอบแบบนี้ใช่ไหมพี่พุ ลูกน้องคนสนิท คิดในใจ

"คุณชาตรี มาส่งเอกสารเองเลยหรอคะ "

ศศิ พีอาร์สาวสวยถามออกไป

"ครับ ตั้งใจมาเองเลย " สายตาซุกซนมองไปที่หน้าอกอวบอิ่มที่เจ้าตัวตั้งใจโชว์คนตรงหน้า

" แล้วคุณพสุธร จะมาเมื่อไหร่ละคะ ?" ชาตรียิ้มกว้างทันที โถ มายิ้มให้แต่ถามหาพี่พุ ไอ้ชาตรีคนนี้ มันน่าน้อยใจจริงๆ

"คุณพสุธร ยังไม่มาที่นี่เร็วๆนี้แน่ครับ "

"พี่พุ มีสาวๆถามถึงนะ "

ชาตรีนั่งลงที่โซฟาในห้องทำงานของพี่ชาย สายตาวิบวับเป็นประกายเพราะอยากจะล้อเลียน พสุธรวางปากกาในมือ แล้วมองน้องชาย

"ไม่ต้องพูดมาก บัวเค้าไม่ถามหรอก "

"นั่นไงละ คิดใช่ไหมว่าเผื่อเค้าจะถาม เค้าแค่ยิ้มให้เท่านั้นแหละ มีแต่คนอื่น ถามถึงคุณพสุธร "

ชาตรีทำเสียงล้อเลียนอย่างอารมณ์ดี พสุธร ส่ายหน้า ก่อนจะไล่ให้ออกจากห้องไป

เบอร์โทรศัพท์ที่เม็มเบอร์เอาไว้แล้ว ดังขึ้นช่วงเวลาพัก บัวชมพูมองชื่อที่โทรเข้ามา ก่อนจะรีบรับสาย 'เจ้านาย '

"เป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีไหม ?" เสียงนุ่มถามออกไป

"ค่ะ เรียบร้อยดี ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง " เธอตอบเสียงเบา

"ดีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม " เค้าถามออกไปอีกครั้ง

"ไม่มีค่ะ " บัวชมพูเงียบ ทั้งที่ในใจตื่นเต้นเหลือเกิน

"มีเบอร์ชาตรีแล้วใช่ไหม ถ้ามีอะไรด่วน ติดต่อผมไม่ได้ โทรหาชาตรีได้ทุกเวลา " เค้าย้ำเสียงหนักแน่น เบอร์นี้ที่ใช้เป็นเบอร์ทำงาน ไม่ใช่เบอร์ส่วนตัว มีไม่กี่คนเท่านั้น ที่จะได้เบอร์ส่วนตัว และบัวชมพูเองก็ยังไม่ได้มีเบอร์พิเศษนั้น

ในสัญญาระบุว่า เค้าจะมาหาเธอ ทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ หรือ อาจจะมีการเปลี่ยนแปลง บัวชมพูลุ้นในใจว่า ใช่วันศุกร์นี้ไหม ที่เค้าจะมา

"วันศุกร์นี้ เจอกัน " เค้าบอกก่อนวางสาย บัวชมพู มือสั่นขึ้นมาทันที เค้าจะมารับผลตอบแทนแล้วใช่ไหม เธอจะต้องทำยังไงต่อไป

บัวชมพูรีบกลับมาจากที่ทำงาน เธอไม่รู้ว่า เค้าจะมากี่โมง มือบางจัดการหุงข้าวเป็นอย่างแรก ก่อนจะลงมือเตรียมอาหารเย็น เค้าจะกินหรือไม่กิน เธอไม่รู้ แต่เธอต้องเตรียมไว้ แกงเขียวหวานไก่ ผัดผักรวมใส่กุ้ง และ หมูทอด คงจะพอสำหรับมื้อนี้ มือบางทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว เธอพอมีฝีมืออยู่บ้าง อาจจะไม่อร่อยมาก แต่ก็คิดว่า เค้าน่าจะพอกินได้

พสุธรมองท้องฟ้าด้านนอก แล้วดูเวลา วันนี้เค้าจะไปหาเธอ นานหลายเดือนแล้วที่เค้าไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่า งานหนักและยังไม่มีคนถูกใจ มาวันนี้ เค้าจะปลดปล่อยให้เต็มที่

บัวชมพูสวมเดรสสั้นสีชมพูหวาน เธอตั้งใจจะสวยให้เค้าดู ถ้ามีอะไรจะตอบแทนเค้าได้บ้าง สิ่งนี้ที่เค้าต้องการ เธอจะทำเพื่อเค้า อาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว พสุธร มองคนในครัวแล้วกระแอมเสียง บัวชมพูเงยหน้าขึ้นมามอง สองสายตาสบตากัน

มือบางยกมือไหว้เค้า พสุธรขมวดคิ้วทันที "ไม่ต้องไหว้นะคราวหน้า "

น้ำเสียงไม่พอใจ ทำให้เธอรู้สึกผิิดที่ทำให้เค้าหงุดหงิดใจ

"บัวขอโทษ " เธอบอกออกมา แล้วรีบไปหาน้ำเย็นให้เค้า พสุธรรับแก้วน้ำเย็นเฉียบมาไว้ แล้ววางลง ก่อนจะรวบเอวเธอให้เข้ามาใกล้

"กลัวมั้ย" เค้าถามออกไป แล้วจับคางเธอให้สบตากับเค้า บัวชมพูพยักหน้าแทนคำตอบ

"จะทำเบาๆ" เค้าไม่รู้ว่าเธอ เคย หรือ ไม่เคย แต่เค้าจะเริ่มต้นให้เบาที่สุด

ปากหนาค่อยๆจูบเบาๆที่ปากบาง ขบเม้มเบาๆ มือหนาลูบไล้ไปที่เอวและสะโพกช้าๆ ก่อนจะพบิกตัวอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนเค้าเตอร์ในครัว แล้วซุกไซ้ที่ลำคอขาว จูบไล่ไปที่ใบหูขาว บัวชมพูไม่รู้ว่สจะเอามือตัวเองเอาไว้ตรงไหน เป็นเค้าเองที่จับมือเธอไปกอดเค้าไว้ ร่างกายแกร่งแข็งแรง พร้อมเสียงกระซิบข้างหู

"ถอดเสื้อผมออก " มือบางขยับไปเลื่อนเน็กไทด์ให้พร้อมกับหลบตา ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนเค้า ทั้งตัว ปากหนาวนเวียน อยู่ที่ข้างแก้มเลาะไล้มาที่ริมฝีปากเฝ้าคลอเคลียไม่ห่าง พสุธรกระชากไทด์ออกจากคอ ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็ก เดินตรงเข้าไปในห้อง

ร่างบอบบาง ถูกวางลงบนเตียงนอน บัวชมพูอยากจะหลบสายตาคมดุที่มองมา แต่ก็ทำไม่ได้

"มองผม อย่าหลบตา " เหมือนเค้าจะรู้ความคิดเธอ มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อทำงานออกช้าๆ ก่อนจะถอดออกจากตัว เผยให้เห็นผิวในร่มผ้าของเค้าได้อย่างชัดเจน หน้าท้องและลอนซิกแพค ทำเอาเธอใจละลาย บัวชมพูตกอยู่ในภวังค์ เค้าดูหล่อ ดูเท่ห์เกินกว่าที่คิดไว้ เข็มขัดแบรนด์เนมยี่ห้อดัง ถูกถอดออกจากกัน ก่อนที่เค้าจะทาบตัวเองลงมาหาเธอ

ปากหนาจูบคลุกเคล้าไม่ห่าง ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปคล้ายกับเป็นการสอนจูบ ลิ้นอุ่นร้อนตวัดพันรัดลิ้นเล็กดูดดึงเอาไว้ มือหนาลูบไล้ เดรสตัวสั้น พร้อมกับขยับตัวออกห่างเธอ นิ้วร้ายค่อยๆเลื่อนขึ่นไปทีละนิด สร้างความวาบหวิวให้เธอ ก่อนจะสัมผัสกับชั้นในตัวเล็ก แล้วขยับออกก่อนจะสอดมือเข้าไป

เนินเนื้ออวบอิ่มมีเส้นไหมปกคลุมน้อยๆยิ่งเพิ่มความต้องการ พสุธร ขยับตัวลุกขึ้น ถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ชั้นในสีขาวห่อหุ้มกายแกร่งเอาไว้ไม่มิด ความยาวใหญ่ที่แข็งขืน ทำให้เธอตกใจ

ชุดเดรสหลุดออกจากร่างกายเผยให้เห็นผิวขาวบาง อกอวบอิ่ม หน้าท้องแบนราบ และความอวบอิ่มที่เค้าได้สัมผัส เหน่งปฎิกริยาความต้องการ พสุธรก้มลงไป หยิบซองถุงยางอนามัยที่เตรียมมา ก่อนจะถอดกางเกงชั้นในออกอย่างรวดเร็ว บัวชมพูมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง

ถุงยางหลายชิ้นที่เค้าเตรียมมา ทำเอาเธอใจสั่น เธอคิดแค่ว่า วันละครั้งเท่านั้น ไม่เคยคิดเลยว่า เค้าจะนำมามามากขนาดนี้ กายแกร่งขยับตีวเธอขึ้นไปบนเตียงนุ่ม ที่เธอใช้นอนมาหลายคืน สายตาของเค้าทำเอาเธออ่อนระทวย ปากหนานุ่มจูบไล่ทั้งตัว ก่อนจะคลุกเคล้าที่หน้าอกอวบอิ่ม อย่างพอใจ

"ทำไม ทั้งสวย ทั้งหวานขนาดนี้ บัว " เสียงเค้าชื่นชมมาเป็นระยะ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปรูดชั้นในสีหวานของเธอออกมา นิ้วร้ายลูบไล้เล่นอย่างพอใจ ก่อนจะสัมผัสที่ปลายแยกช้าๆ สอดใส่นิ้วของตัวเองเข้าไป

ภายในของเธอมีน้ำหล่อลื่นเพียงรู้สึกได้ เค้าเร้าอารมณ์ กระตุ้นเธอได้บ้างแล้ว ปลายนิ้วสัมผัส ขยับให้เธอได้เตรียมพร้อม รับกับสิ่งที่เค้าตั้งใจจะมอบให้ กายแกร่งสวมครอบถุงยางอนามัยเอาไว้แล้ว ขาขาวถูกยกตั้งขึ้น เพื่อให้เค้าได้มองได้อย่างชัดเจน ปลายหัวค่อยๆลูบไล้ที่ช่องทางรักของเธอช้าๆ พร้อมกับสบตาอย่างมีความหมาย ไม่มีคำพูดใดๆเอ่ยออกมา มือหนารวบมือเธอเอาไว้เหนือหัว ก่อนจะสอดแทรตัวตนของตัวเองเข้าไป

"ซิสสสส " เสียงหวานร้องออกมา เธอเจ็บเค้ารู้ ปากหนาจูบปากบางอย่างเอาใจ ก่อนจะปลอบโยนเสียงเบา " นิดเดียว คนเก่งของพี่ "