ครืด ครืด ครืด
ครืด ครืด ครืด
“จะให้มันร้องอีกนานไหมเจ้ฬิขา” ไข่เจียวนั่งมองโทรศัพท์มือถือที่กำลังแผดเสียงร้องไม่หยุด โทรศัพท์อะไรเรียกร้องความสนใจเก่ง
“ให้มันร้องอยู่แบบนั้นแหละ” จะร้องได้นานแค่ไหนกันเชียว
“จะดีเหรอเจเจ้ ของไข่ก็ร้องด้วยนา ถ้าเราไม่รับอีกแป๊บต้องมาตามถึงร้านหนังสือแน่ ๆ ชายหนุ่มฉกรรจ์มายืนหน้าร้านลูกค้าคงได้เดินหนี”
“เฮ้อ ก็คุณภานุพัตต้องการคำตอบเรื่องรับตำแหน่ง เร่งรัดอะไรนักก็ไม่รู้ ฬิเพิ่งแต่งงานเมื่อวานเองนะ ไม่คิดให้ฬิสวีทหวานบ้างหรือไง”
“อานอสคงจะรู้ว่าเจ้ฬิไม่มีทางสวีทหวานกับผัวเด็ก ว่าแต่เรื่องรับตำแหน่งยังไม่ตัดสินใจเหรอ”
“ตัดสินใจไปแล้ว แต่พอรู้เรื่องทวดไลลาเลยลังเล กลัวจะเป็นแผนที่ทวดวางไว้”
“ฬิถ้าฬิกลัวไปซะทุกอย่างแบบนี้ฬิก็เดินไปทางไหนไม่ได้หรอก เราไม่รู้เลยว่าทวดเตรียมไว้กี่แผน ยิ่งทำแบบนี้เจเจ้ของไข่ยิ่งจะกลายเป็นบ้า”
“…ทั้งที่ไม่อยากให้ชีวิตวุ่นว
