EPISODE03 นาฬิกาแสนสวย
1059 Words
@บ้านแซนตี้
ด้วยความที่มาบ่อยมาก ตั้งแต่ที่แซนตี้สร้างบ้านหลังนี้ทำให้ฉันมีกุญแจบ้านเสมือนเป็นบ้านของตัวเอง ในบ้านหลังนี้ยังมีห้องที่แซนตี้ทำขึ้นมาให้เป็นห้องนอนของฉันด้วย
ไม่ใช่ว่าแซนตี้พิศวาสอะไรหรอกนะ แค่ตัวฉันยัดเยียดตัวเองมาอยู่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่ ด้วยเหตุผลที่ว่าห้องหับคอนโดทั้งหมดยกให้เด็กที่เลี้ยงไว้อยู่อาศัยแล้วอ้างกับพ่อว่าปล่อยเช่า จากนั้นจึงเนรเทศตัวเองมาอยู่กับแซนตี้ แสนดีกว่านาฬิกาหาได้ที่ไหน น้อง ๆ สุขกายพี่ฬิก็สุขใจ
“มาดึกดื่นนึกว่าโจรสาวยั่วสวาท” เสียงหวานของเจ้าของบ้าน แหม หาว่าฉันมาดึกดื่นแต่ตัวเองนั่งหลบในมุมมืด
“อย่าบอกว่า…”
“รีบขึ้นห้องไปเลย ทำลายบรรยากาศ อารมณ์หายหมด”
“งั้นไม่ไป เดี๋ยวจะนั่งเงียบ ๆ” เท่านั้นแหละแซนตี้เก็บแมคบุ๊ค
“เพิ่งจะได้ฟีลเมื่อกี้เลย เฮ้อ”
“ทำเป็นอารมณ์เสีย ทำไมอะ อยู่ในช่วงสมองตันงี้เหรอ”
“เออดิ ไปเที่ยวกันไหม เผื่อจะได้แรงบันดาลใจ”
“ถ้าอยากได้แรงบันดาลใจแซนไม่ต้องไปไกลหรอก ที่คลับฬิมีทุกรูปแบบ แซนลองไปสักครั้งรับรองพลอตผุดเพียบ ลองไหมฬิให้แซนเข้าฟรีเลย”
“ไม่เอา คนเยอะ”
“ที่ห้างไม่เยอะเลยมั้ง”
“มันไม่เหมือนกัน คลับฬิมีแต่เสือสิงห์ แซนไม่ชอบ”
“ทำไร้เดียงสาอิโนเซ้นไปได้ ตระกูลเรามีแต่เสือ ๆ แซนอย่ามาแสร้งเลย ฬิรู้แซนเป็นเสือซ่อนเล็บ”
“จะว่าไปซานก่อเรื่องอะไรอีก” แนะ เปลี่ยนเรื่องด้วย
“รายนั้นทำอะไรเหมือนชาวบ้านที่ไหน”
“แหม บ้านเราก็ไม่มีใครเหมือนจะดีสักคนนะ”
“ฬิไม่ใช่คนดี แต่ฬิเป็นคนสวยและคนรวย”
“โอ้ย เบื่อคนรวย” อะไรคือทำหน้าเหม็นเบื่อใส่กันแบบนี้ “เออ นี่แม่บอกว่าพี่นอสจะให้ฬิแต่งงานเหรอ”
แม่ของแซนตี้กับพ่อฉันสนิทกันมาแต่ดั้งแต่เดิม พ่อสมัยวัยรุ่นทำอะไรที่ชาวบ้านไม่ทำกันหลายเรื่องเชียวล่ะ อย่าไปนึกถึงมันมากนักเลย สยองอะ
“แล้วย่าฟีนว่าไงอะ ย่าสนับสนุนพ่อไหม”
“แม่หัวเราะ”
“เห็นมะ ขนาดย่ายังรู้ ทำไมพ่อไม่ยอมรับความจริงนะ หรือจะยุให้คล็อคมันหาเมียละมีลูกดี”
“อยู่เฉย ๆ เถอะฬิ” น้ำเสียงของแซนตี้เอ่ยเตือนด้วยความหวังดี มีอะไรมากกว่าที่ฉันรู้หรือเปล่า แต่ช่าง ๆ จะอะไรก็ไม่เกี่ยว เพราะฉันไม่ยอมใครก็ทำอะไรไม่ได้
“หรือจะซื้อเจ้าบ่าวแบบที่ลุงทิวเคยซื้อเจ้าสาวดี?”
“หยุดดดด” เป็นเสียงหยุดที่ลากยาวมาก อะไรจะขนาดนั้น ซ้ำแซนตี้ยังมองหน้าฉันด้วยสีหน้าจริงจังคงจะกลัวฉันทำจริง ๆ “พี่ทิวเขาซื้อเจ้าสาวที่เป็นแฟนเก่าของเขา แต่ฬิอะเคยมีแฟนเหรอ ถ้าเกิดไปจ้างใครมั่วซั่วมาทำไง แต่งงานนะฬิ จดทะเบียนสมรสเลยนะ ฬิมีคนที่เชื่อใจได้เหรอ”
“แซน แซนก็รู้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตฬิซื้อเพื่อนด้วยเงิน นอกจากครอบครัวแล้วคิดว่าฬิจะมีเพื่อนแบบที่แซนพูดถึงเหรอ” นี่เป็นความจริง ความจริงที่นาฬิกาคนนี้ไม่เคยเชื่อใจคำว่าเพื่อน ไม่เคยเชื่อใครนอกจากคนในครอบครัวตัวเอง ลุงทิวเคยสอนว่าอยากได้อะไรก็เอาเงินซื้อซะ อย่าเอาใจลงไปเล่นไม่งั้นจะเสียใจ
ฬิเชื่อคำสอนของลุงทิวมาตลอด ซึ่งมันไม่เคยทำร้ายชีวิตฬิสักครั้ง เพราะงั้นฬิจะปฏิบัติต่อไป
“แบบนี้ไง แซนถึงให้ฬิอยู่เฉย ๆ ถ้าไม่ยินยอม พี่นอสก็ทำอะไรฬิไม่ได้หรอกมั้ง”
“ในฐานะที่แซนเป็นอาและสนิทกับฬิมากที่สุด บอกมาตามตรงเลยว่าพ่อได้มาขอร้องอะไรแซนไหม” พ่อนอสเป็นคนฉลาด เวลาจะเดินหมากแต่ละครั้งจะคิดอย่างถี่ถ้วน น้อยครั้งที่พ่อจะแพ้
“มะรืนนี้สิบโมงเช้าพี่นอสให้แซนพาฬิไปที่โรงแรมพีอี จะมีคนที่พี่นอสนัดเอาไว้มาเจอกับฬิ”
“ดูตัว?”
“ใช่”
“คร่ำครึมาก สมัยนี้ยังมีดูตัวอีกเหรอ แล้วคือบ้านเราเป็นมาเฟียนะเฮ้ย ดูตงดูตัวอะไร ไม่ไปอะ ปล่อยพ่อไปคนเดียวเหอะ ขอบาย”
“ไม่อยากเจอผู้ชายคนนั้นเหรอ เผื่อถูกใจซิงฬิจะได้ขายออกแล้วก็ไม่ต้องเลี้ยงต้อยเด็กหนุ่มอีก”
“บอกว่าอย่าพูดเรื่องซิง ละซิงก็ไม่เกี่ยวกับเลี้ยงเด็ก ฬิแค่ชอบให้คนอ้อน”
“โกหกคนอื่นได้ โกหกตัวเองไม่ได้หรอกนาฬิ” อันนี้แซนตี้หมายถึงเรื่องซิง
“นี่หลานนะแซน แซนต้องช่วยหลานดิ แซนต้องอยู่ข้างหลาน”
“ไม่อยากทะเลาะกับพี่นอส”
“งั้นฬิไปเที่ยวต่างประเทศดีกว่า แซนก็จะได้ไม่ลำบากใจเนอะ”
“คิดว่าหนีพ้นทุกรอบเหรอฬิ”
“โอ๊ย!” ยกมือขึ้นกุมหน้าด้วยความหงุดหงิด ก็นึกว่าพ่อจะจบที่ตรงนั้น แต่มันไม่ใช่เลย
แล้วคือมันมีความจริงเรื่องหนึ่งที่หนีไม่ได้ทั้งที่อายุปูนนี้เข้าไปแล้ว เลี้ยงผู้ชายมาก็เยอะแต่ไม่มีใครเคยได้ดูใต้หว่างขาสักครั้ง ฉันยอมรับว่าชอบ ถูกใจเด็กทุกคนที่เลี้ยงไว้ ทว่ายังไม่มีใครที่ทำให้ฉันไปถึงความรู้สึกอยากเสียตัว เอิ่ม จะว่าไม่มีใครก็ดูจะหลอกลวงอะเนอะ จริง ๆ ก็มีคนโปรดอะแหละที่ชอบทำให้ฉันวาบหวาม เสียววาบใต้สะดืออยู่บ่อยครั้ง เมื่อมันจะถึงจุดที่ลึกตัวฉันก็รีบหาทางหลบจากเหตุการณ์นั้น
แน่นอนว่าเด็กทุกคนไม่มีใครรู้ความลับนี้ ใครจะพูดถูกไหม นี่มันเรื่องน่าอายเชียวนะ เพราะสำหรับเด็กที่เลี้ยงไว้นั้นฉันให้พวกเขาคิดอยู่เสมอว่าฉันช่ำชอง แค่พวกเขาไม่เหมาะสมที่จะให้ฉันสอน
เป็นไงวิธีการฉัน เชื่อเถอะไม่มีใครคิดอะไรแบบนี้ได้
- Writer
