การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80)

บทที่ 1 คุณหนูลีน่า

“ทำไมนางร้ายนิยายเรื่องนี้ถึงได้โง่นักนะ สามีไม่รักก็หาใหม่สิ จะตามตอแยทำไม ไม่เข้าใจจริงๆ” ลีน่าบ่นด่าหลิวชิงเย่วนางร้ายในนิยายที่เธอกำลังจะอ่าน

“ใจเย็นค่ะคุณหนู พี่เห็นคุณหนูอ่านเรื่องนี้มาสามรอบก็ด่านางร้ายคนนี้ทั้งสามรอบแล้วนะ คุณหนูไม่เบื่อหรือยังไง” สายสร้อยหรือพี่สร้อย พี่เลี้ยงของลีน่าพูดด้วยเสียงหัวเราะ ขณะจัดอาหารให้เจ้านายสาว

“ก็มันจริงนี่คะพี่สร้อย ยิ่งอ่านแล้วยิ่งโมโห ไม่เข้าใจนักเขียนเลยจริงๆ ทำไมถึงเขียนให้หลิวชิงเย่วนางร้ายของเรื่องต้องโง่และมัวเมาในความรักแบบนี้ด้วยนะ ถ้าเป็นลีน่า ลีน่าจะหย่าให้ดู บ้าหรือเปล่าในเมื่อสามีเอาเมียน้อยเข้ามาทำร้ายจิตใจตัวเองก็ยังทนอยู่ได้ เหอะๆ ๆ สำหรับลีน่านะผัวที่ดีคือผัวใหม่ค่ะพี่สร้อย”

ลีน่าไม่สบอารมณ์กับนางร้ายในนิยาย พ่อของหลิวชิงเย่วก็ทิ้งเงินไว้ให้มากมาย ทำไมไม่เอาเงินมาทำธุรกิจหรือทำกิจการร้านค้าให้ผัวเสียดายเล่นแล้วสะบัดบ๊อบใส่เสียละ ในเมื่อยุคแปดศูนย์ทางรัฐก็เปิดการค้าเสรีแล้ว แต่ก็นะเพราะมันคือนิยายยังไงล่ะ ส่วนแม่ผัวนั้นก็ร้ายเห็นเมียน้อยลูกชายดีกว่าเมียหลวง และที่สำคัญนางร้ายยังเวอร์จิ้นนี่สิ ทำไมไม่หย่าให้จบๆ ไป แล้วเริ่มต้นใหม่อย่างเฉิดฉาย

“เอาเถอะค่ะ พี่สร้อยว่าคุณหนูกินอาหารเช้าก่อนดีกว่า วันนี้ไม่มีถ่ายละครเหรอคะ มัวแต่เอ้อระเหยระวังจะไปสายนะ” พี่สร้อยได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดู คุณหนูของเธอเล่นหนังเล่นละครทีไรมักจะได้รับบทเป็นนางร้ายตลอด ไม่มีสักครั้งที่ผู้จัดละครจะหยิบยื่นบทนางเอกให้ แต่ก็ว่านะบุคลิกของคุณหนูของเธอเป็นนางเอกไม่ได้หรอก

“พี่สร้อยค่ะพี่รามไปทำงานแล้วหรือยัง ทำไมเช้านี้ไม่เห็นเลยละ” ลีน่าถามถึงพี่ชายเพียงคนเดียวที่เป็นครอบครัวของเธอ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมพ่อกับแม่ถึงตั้งชื่อให้เธอและพี่ชายต่างกันฟ้ากับเหว คนหนึ่งชื่อไทยจ๋า ส่วนเธอก็ฝรั่งจ๋าเชียว

“ไปแล้วค่ะ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว คุณรามก็นะ เมื่อไหร่จะแต่งงานใหม่สักที คุณหนูตัวน้อยของพี่สร้อยจะได้ไม่ขาดแม่” สายสร้อยห่วงแต่คุณหนูตัวน้อยที่พ่อของเธออย่างคุณรามต้องกระเตงลูกไปทำงานด้วยทุกครั้ง กลายเป็นซามูไรหรือมาเฟียพ่อลูกอ่อนไปแล้ว จะโทษคุณรามของเธอคงไม่ได้เพราะคงจะเข็ดจากความรักไม่น้อย เหตุผลคือแม่ของคุณหนูลูกแก้วดันมีชู้เพียงแค่คุณรามไม่มีเวลาให้ ดีแค่ไหนแล้วที่คุณรามไม่ยิงทิ้ง

“จริงๆ ให้ยายแป๋มมาช่วยดูลูกแก้วก็ได้นี่ค่ะ ยายแป๋มก็รักลูกแก้วจะตาย พี่รามไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา ตอนนี้จากมาเฟียหน้านิ่งกลายเป็นมาเฟียพ่อเรือพ่วงไปแล้ว ฮ่าๆ ๆ” ลีน่าหัวเราะพี่ชายจนตัวงอ ชีวิตนี้เธอเหลือเพียงพี่ชายคนเดียวเท่านั้น หลังจากที่แม่กับแด๊ดประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกตอนกลับไปดูงานที่ต่างประเทศ ทำให้ทั้งครอบครัวจึงเหลือกันเพียงสองคน

“แหม คุณหนูค่ะนินทาพี่ชายไม่ดีนะ ระวังพี่สร้อยจะฟ้องคุณราม”

สายสร้อยเองก็หัวเราะชอบใจ ดีหน่อยที่คุณหนูลูกแก้วเป็นเด็กรู้ความไม่ดื้อเลย ไปอยู่กับคุณพ่อที่ทำงาน เวลาคุณรามประชุมคุณลูกแก้วก็จะนั่งฟังเหมือนผู้ใหญ่ไม่งอแงเลยสักนิด ติดแต่เวลาที่คุณรามไปต่างประเทศเท่านั้นและเอาลูกไปด้วยไม่ได้ หวังว่าอดีตภรรยาของคุณรามแม่ของคุณลูกแก้วอย่ากลับมาก็พอ เป็นชู้กับใครไม่เป็นดันเป็นชู้กับศัตรูของคุณรามนี่สิ

ลีน่าหลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอจึงรีบเดินทางไปถ่ายละครตามปกติ จริงๆ แล้วน้องสาวมาเฟียเช่นเธอไม่จำเป็นต้องรับงานละครหรือว่าทำงานให้เหนื่อยก็ได้ เธอก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ทรัพย์ที่พ่อแม่สร้างไว้ให้พวกเธอสองพี่น้องนั้นชาตินี้คงใช้ไม่หมด ยังมีพี่ชายอย่างรามเมศที่สร้างเพิ่มขึ้นอีกล่ะ

ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจบ้านจัดสรร เรือสำราญ กาสิโนที่มาเก๊าและกาสิโนลอยน้ำ หากจะนับธุรกิจที่มีทั้งสว่างและสีเทานั้นนอนนับทั้งวันคงไม่หมด แต่ด้วยเพราะชอบการเป็นนักแสดง ทำให้พี่ชายที่รักน้องสาวอย่างราเมศจึงไม่ห้าม อะไรคือความสุขของน้องสาวเขาพร้อมที่จะสนับสนุน

ทันทีที่มาถึงกองถ่ายลีน่ามักจะไม่สุงสิงกับใคร ไม่ใช่เพราะหยิ่ง แต่เพราะเธอรำคาญ ไม่ชอบความวุ่นวาย อีกอย่างเธอชอบซ้อมบทละครคนเดียว จะมีแค่แก้วดาราหรือแป๋มเพื่อนสนิทของเธอเท่านั้นที่ลีน่าให้มาเป็นผู้จัดการ

“มาแล้วแก นางเอกของเรื่องแต่นางร้ายนอกจอ คู่ขาพี่ชายแกมาโน้นแล้ว” แก้วดาราหรือแป๋มพยักหน้าให้เพื่อนสนิทหันไปมอง

“มโนแล้วยายแป๋ม พี่รามดูแบบนั้นแต่ก็เลือกนะ พี่ชายฉันซื้อกินย่ะสบายใจกว่า พี่รามไม่ชอบผูกมัดยิ่งยายนกกะแต้แว้ดแบบนี้ด้วยฉันไม่เอามาเป็นพี่สะใภ้หรอก แต่ถ้าเป็นแกว่าไปอย่าง ฉันยินดีฝากพี่ชายและหลานสาวไว้ในมือแก” ลีน่าอยากได้เพื่อนสนิทมาเป็นพี่สะใภ้มากกว่าใครทั้งหมด เพราะรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้ของเธอแอบรักพี่รามมาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว แต่เพราะพี่รามมีคนรักเพื่อนของเธอจึงไม่ยอมเปิดความรู้สึกตัวเอง

“อย่าพูดเรื่องฉันเลยแก มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ฉันไม่อาจเอื้อมมากกว่าที่เป็น ขอแอบรักแบบนี้ไปดีกว่า สบายใจกว่าด้วย ส่วนลูกแก้วฉันเองก็รักและเอ็นดูหลานเหมือนแกนั่นแหละ แต่พี่รามก็หวงเหลือเกิน ไม่รู้ว่ากลัวฉันจะขโมยลูกกลับบ้านหรือยังไง” แก้วดาราไม่อาจเอื้อมจะคว้าหัวใจของพี่รามหรอก เธอรู้ตัวดีว่าเธอเป็นใครพี่รามเป็นใคร

“ว่ายังไงจ๊ะ น้องสามีวันนี้คุณรามไม่มาส่งเหรอ”

ลัดดานางเอกแถวหน้าแต่เบื้องหลังรับงานนอกอย่างที่เข้าใจ

“พี่รามยังไม่แต่งงานใหม่ เธอควรจะเปลี่ยนคำพูดนะลัดดา นอนกับพี่ชายฉันครั้งเดียวอย่ามโนว่าจะมาเป็นคุณนายตระกูลอิริคเซ่ของฉัน ครั้งนั้นพี่ชายฉันก็จ่ายเงินไม่ใช่เหรอ แต่ดูเหมือนว่าราคาเธอท่าจะถูกนะค่อนข้างหลวมโพรกด้านในไม่น้อย”

 ลีน่าตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า แค่พี่รามซื้อมานอนครั้งเดียวกล้าคิดที่จะมาเป็นพี่สะใภ้เธอเหรอ ฝันไปเถอะชาติหน้าตอนบ่ายๆ ไม่รู้ว่าจะได้เป็นหรือเปล่า

“แก นังลีน่า จำไว้นะเมื่อไหร่ที่ฉันได้แต่งงานกับคุณรามฉันจะเฉดหัวแกออกจากบ้านให้ดู กล้าดียังไงมาว่าฉันนอนกับคุณรามเพราะเงิน” ลัดดาตอบกลับคิดว่าจะไม่มีใครได้ยิน แต่กลายเป็นว่าตอนนี้ทุกคนกลับมายืนมุงดูเธอโต้เถียงกับลีน่าแทบทั้งกองถ่าย

“ถ้าหากพี่ชายฉันไม่จ่ายเงินให้เธอ เธอจะยอมนอนด้วยเหรอ เธออย่าคิดว่าเรื่องเน่าๆ ของเธอจะไม่มีใครรู้สิ คุณนางเอกจอมปลอม”

เจ้าหน้าที่กองถ่ายเริ่มหันมาคุยซุบซิบกัน ทำให้ลัดดาเกิดขาดสติเพราะความอับอายจึงโถมตัวเข้าจะทำร้ายลีน่า แต่กลับโดนนางร้ายตัวแม่อย่างลีน่ายกเท้าขึ้นถีบสุดแรง ก่อนจะโดนบอดี้การ์ดของเธอช่วยกันจับไว้

“กรี๊ด! ปล่อย ปล่อยฉัน พวกแกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นอะไรกับคุณราม” ลัดดาพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุม

“รอคุณมาเป็นนายหญิงของพวกเราก่อนนะครับ ค่อยมาวางอำนาจ แต่การที่คุณทำร้ายคุณลีน่าน้องสาวของคุณรามนั้น คุณรู้หรือไม่ว่าอะไรจะตามมา อนาคตคุณในวงการบันเทิงคงหมดแล้วครับ” บอดี้การ์ดคนหนึ่งตอบกลับ ยังไม่ทันจะเป็นอะไรกับบอสของเขา ยังกล้าวางอำนาจขนาดนี้ กล้าแม้กระทั่งทำร้ายน้องสาวเพียงคนเดียวของบอส อย่าหวังว่าจะได้เกิดอีกเลย

ผู้จัดและผู้กำกับละครต่างก็หน้าเสีย หากคุณรามใช้อำนาจถอนตัวนางเอกละครทางกองถ่ายจะต้องเสียหายมากแน่ๆ

“ใจเย็นๆ กันก่อนนะคะ อย่าให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เลย อีกอย่างเราถ่ายกันมาเหลือสามตอนสุดท้ายของเรื่องแล้ว ลีน่าพี่ขอเถอะนะ ขอให้สามตอนที่เหลือสุดท้ายได้ถ่ายให้จบ หลังจากนั้นเธอจะจัดการกับลัดดายังไงพี่จะไม่ห้ามอีก” ปัทมาหรือคุณปัท ผู้จัดการละครเรื่องนี้เอ่ยขอร้อง

“ได้ค่ะ ลีน่าเห็นแก่พี่ปัทนะคะ แต่หลังจากจบเรื่องนี้แล้วลีน่าขออนุญาตปล่อยให้พี่รามจัดการแทนนะคะ” เธอทำงานกันมานานรู้ว่าหากต้องเปลี่ยนตัวนางเอง พี่ปัทคงจะเสียหายเยอะ เมื่อลีน่าพูดจบทุกคนในกองถ่ายหันไปมองหน้าลัดดาด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะเดินกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง