วันต่อมา ขณะที่องศากำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงเคาะประตูก่อนที่มันจะถูกผลักเข้ามา เขาจึงเงยหน้าจากเอกสารที่กำลังอ่านมามอง
“สวัสดีค่ะพี่องศา พอดีฟ้าแวะมาหาพี่ทรายน่ะค่ะ ฟ้าเลยเอาขนมมาฝากพี่องศาด้วย” ลลิตาส่งยิ้มหวานให้ พลางวางถุงขนมลงบนโต๊ะ
“ผมไม่ทานของหวานน่ะครับ และตอนนี้ผมก็กำลังทำงาน”
“คือ... ฟ้าจะมาชวนพี่องศาไปทานข้าวเที่ยงด้วยน่ะค่ะ... เดี๋ยวฟ้านั่งรอได้ค่ะ” เธอบอก สีหน้าเริ่มเจื่อนนิด ๆ
“ผมไม่ว่างครับ มีนัดแล้ว” ลลิตาถึงกับหน้าเสีย เพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิบัติกับเธอแบบนี้ เขาช่างเย็นชา แถมท่าทางยังหยิ่งยโสและอวดดี
“ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้วันหลังนะคะ”
“คุณฟ้าครับ ผมขอพูดกับคุณตรง ๆ เลยนะครับว่าเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ผมไม่ชอบการคลุมถุงชน” องศาเงยหน้าจากกองเอกสารมาจ้องตาลลิตาตรง ๆ เขาพูดกับเธออย่างไม่อ้อมค้อมเพราะไม่อยากให้ความหวังหรือให้เธอคิดกับเขาเกินเ
