"ไม่อร่อยเหรอน้องแนน" แจงทักท้วงเมื่อมองอยู่สักพักกับอาการที่แนนนั้นนั่งเขี่ยข้าวในจานไปมา ตักเข้าปากแค่ไม่กี่คำ
คำทักท้วงของแจงจนชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามต้องมองอย่างจับจ้อง เขาก็สังเกตกิริยาของหญิงสาวเช่นกัน แค่ไม่อยากทักท้วงเท่านั้น ด้วยใจที่ยังไม่กล้าพอเพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมาในยามเช้าทำให้คิดห่างไกล
"อร่อยค่ะพี่แจง" หญิงสาวดึงสติที่เหม่อลอยหันไปตอบกลับ พร้อมฝืนยิ้มที่ปั้นแต่งให้ดูสวย ทั้งที่ภายในใจของเธอนั้นหวนคิด มีสิ่งใดที่ทำให้ผู้เป็นนายไม่พอใจหรือเปล่า หรืองานที่เธอทำมันผิดพลาดหรืออย่างไร ร้ายแรงจนผู้เป็นนายนั้นเมินเฉยต่อเธอ จนครึ่งค่อนวัน
"พี่เห็นเขี่ยข้าวไปมา นึกว่าไม่ถูกปาก"
"อร่อยค่ะแค่แนนไม่ค่อยหิว" หญิงสาวตอบกลับอย่างโกหก ไม่ใช่ไม่หิวแค่เธอนั้นกินข้าวไม่ลงและพะวงกับอาการของเจ้านายที่เมินเฉยต่อเธอ
"ไม่หิวก็ยัด ๆ เข้าไปน้องแนน...นานทีเจ้านายจะมากินข้าวเที่ยงด้วย เราต้องร
