ณ ท้องทุ่งหญ้าสเตปป์สีเขียวขจีที่กว้างใหญ่ไพศาล ตัดกับท้องฟ้าสีครามแลเห็นแนวทะเลทรายอยู่ลิบ ๆ ก่อนกำเนิดและก่อตั้งประเทศมองโกล นั้นได้มีชนเผ่าน้อยใหญ่ อาศัยอยู่ในบริเวณทุ่งหญ้า และดำรงชีวิตโดยการ เลี้ยง แพะ ม้า วัว เพื่อเป็นอาหาร สภาพอากาศที่คาดเดาอะไรไม่ได้ ในดินแดนนี้ทำให้มนุษย์และสัตว์ มีความอึดทน กว่ามนุษย์ธรรมดา ๆ ทั่ว ๆไป หลายเท่านัก เพราะเมื่อถึง ฤดูร้อน ก็ร้อนจนผิวไหม้เกรียมประหนึ่งถูกเปลวไฟแผดเผา เมื่อถึงคราที่อากาศหนาวก็หนาวเสียจนหิมะตกปกคลุมไปทั่ว ในยามนั้นทั้งคนและสัตว์ต่างทนทุกข์ทรมาน แหล่งน้ำก็ไม่เหลือพอที่จะประทังชีวิตได้ ต้องตักหิมะที่อยู่ยอดไม้นำไปต้ม เพื่อเป็นน้ำดื่ม
ย้อนเวลาไปในช่วงของการล่าอาณานิคม ช่วงปี ค.ศ.1155 ไม่มีพระมหากษัตริย์ในดินแดนแห่งนั้น มีชนเผ่ากลุ่มน้อยใหญ่ปกครองกันเอง แต่ละเผ่าจะมี ข่าน เป็นชื่อเรียกตำแหน่งของผู้นำเผ่า การไล่ล่าฉุดภรรยาของผู้อื่นมาเป็นขอ
