“คุณลุงครับ ผมคงต้องถอยกลับไปตั้งหลักก่อน เพนท์ทราบความจริงทั้งหมดแล้วครับ ผมขอกลับไปเคลียร์งานที่บ้านสักพัก แล้วผมจะกลับมาแก้ความเข้าใจผิดของเพนท์เองในวันหลัง”
“อืม...ตามใจ!! อย่าให้นานนักนะ ยัยเพนท์นะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ทางที่ดีลุงว่ารีบๆ ทำให้แกหายโกรธ ไม่อย่างนั้นเราเองนั่นแหละที่จะเสียใจ”
“ครับ”
ชายหนุ่มกดวางสายโทรศัพท์ เมื่อเขาแจ้งความจำนงของตัวเองให้คุณภพได้รับรู้ เขาหย่อนโทรศัพท์ส่วนตัวเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท ก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบกะทัดรัดเดินไปตามทางเพื่อมุ่งหน้าเกทขาออก เดินทางกลับไปเคลียร์งานด่วนที่บิดาโทรศัพท์มาแจ้ง ก่อนจะย้อนกลับมาจัดการกับปัญหาชีวิตที่เกิดขึ้นอีกครั้ง หลังทุกอย่างลงตัว
“รอพี่ก่อนนะเพนท์ อย่าพึ่งทำอะไรมุทะลุ ให้พี่กลับไปเคลียร์งานแล้วจะกลับมาปรับความเข้าใจกับเรา”
ชายหนุ่มรำพันเสียงทดท้อ ปัญหาเรื่องงานเข้ามารุม พร้อมๆ กับปัญหาหัวใจ มันหนักอึ้งไปทั้งร
