ตอนที่ 5. เพราะโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่ผู้ชายคนเดียว
พลอยไม่คิดว่าชั้นสูงสุดของ อพาร์ทเม้นจะเป็นพื้นที่ที่มีวิวสวยที่สุดแบบนี้ หลังจากวันนั้น พลอยเลยมีโอกาสขึ้นมาเยี่ยมชมตามคำชวนของคิง ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลไหม้ก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม พลอยไม่ได้รู้สึกอึดอัดที่ถูกแอบมอง เธอกลับถูกปลุกเร้าด้วยความรู้สึกสนเท่แทน
การนั่งหน้าคอมเป็นงานที่โคตรน่าเบื่อสำหรับพลอย
แต่กลับเป็นกิจกรรมเดียวที่คิงโปรดปราน เขานั่งอยู่แบบนั้นได้เป็นวันๆ มีความสัมพันธ์ผ่านไมโครโฟน กับบรรดาเพื่อนๆ บนโลกออนไลน์ แม้พลอยจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่คิงให้ความสนใจ แต่การดึงความสนใจจากคิงไปสู่เกม ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย หลายครั้งที่พลอยถูกทิ้งให้รอ เธอเลยอดทบทวนตัวเองในใจไม่ได้
คิงคงไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เธอชอบจริงๆ
เขาเป็นแค่คนคั่นเวลา ในช่วงที่เธอเหงาแค่นั้น
ส่วนเธอเป็นอะไรในสายตาของคิงนั้น พลอยไม่ได้ใส่ใจมากนัก ช่วงหลังๆ เธอเลยเหินห่างกับคิงไปโดยปริยาย และคิงเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ไม่เหมือนช่วงแรกๆ ที่เขาแทบจะหายใจเข้าออกเป็นพลอย
เวลาไม่กี่เดือน ความเหินห่างก็เพิ่มมากขึ้น คิงจมอยู่ในโลกส่วนตัวของเขา หลายครั้งที่คิงมาหาเพราะอยากระบายความกำหนัดของตัวเอง แต่เขาก็ต้องผิดหวัง พื้นที่ในห้องของพลอยกลายเป็นเขตหวงห้าม หากพลอยไม่อนุญาต เขาก็รุกล้ำเข้าไปไม่ได้ คิงเองก็ไม่ได้ติดตามงอนง้อ ตุ๊กตาที่เคยอยู่ที่หัวเตียงถูกทิ้งแบบไม่แยแส
แต่...เหตุการณ์ทั้งหมดนั่นอยู่ใต้สายตาของอ้น
อ้นเป็นเพื่อสนิทของคิง เขาเป็นคนดูแล จัดการเรื่องอพาร์ทเม้นให้เขา งานรายได้ดี แถมไม่หนัก มีห้องพักให้ด้วย นอกเหนือจากรายจ่ายค่าน้ำค่าไฟ และค่าอาหารแล้ว อ้นเก็บเงินได้พอสมควรกับการทำงานแสนสบายสามปี
อ้นกับคิงมีความชอบเรื่องเกมเหมือนกัน
แตกต่างที่อ้นใช้เวลาหลังเลิกงาน ส่วนคิงใช้ชีวิตอยู่กับเกมทั้งวัน
ดังนั้นอ้นเลยเหมือนคนปกติมากกว่า เขาเคยคบเพื่อนต่างเพศ และมีประสบการณ์ระหว่างความสัมพันธ์นั่นไม่ได้ขาด ที่ขาดอย่างเดียวคืออ้นไม่มีสตางค์เหมือนคิง
พอถึงจุดอิ่มตัว มีจุดหมายที่ดีกว่า ผู้หญิงพวกนั้นก็โผออกจากอ้อมอกอ้น เพื่อเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่มีพร้อม ไม่ต้องดิ้นรนเรื่องปากท้องอีก อ้นเลยกลายเป็นแค่คนคั่นเวลา แต่เขาก็มีความสุขดี
ครั้งหนึ่ง อ้อนเอาเอกสารขึ้นไปให้คิง บังเอิญพลอยเดินสวนลงมาพอดี
นั่นเป็นจุดสนใจแรกที่อ้นแอบตามมองพลอยห่างๆ
ความลึกลับและวางท่าห่างเหินกับทุกคน แม้แต่คิงที่เป็นเจ้าของอพาร์ทเม้น เลยทำให้อ้นอดไม่ได้ที่จะสนใจพลอยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
พลอยเป็นคนหยิ่งพอตัวทีเดียว ผู้ชายในอพาร์ทเม้นหลายคนแอบสนใจพลอยไม่น้อย พลอยเองก็ไม่รู้ตัว เธอสร้างความไม่พอใจให้กับผู้หญิงอีกหลายคนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นแห่งนี้ โดยจะเพราะแก้วที่ขวางตาพลอยและไม่ค่อยถูกกันกับพลอยสักเท่าไหร่ แก้วคอยค่อนขอดพลอยเป็นประจำ
ซึ่งพลอยไม่เคยแยแส เธอไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์กับคนรอบตัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นั่นเลยทำให้แก้วขวางตามากขึ้น
“นังพลอยนั่น แอบเล่นหูเล่นตากับผู้ชายไม่เลือกเลยนะคะ” แก้วบ่นให้อ้นฟังในเช้าวันหนึ่ง วันหยุดที่แก้วเองไม่รู้จะไปไหน
“ทำไมคิดแบบนั้นครับ ผมไม่เห็นเธอจะสนใจใครสักคนเลย” อ้นแย้งตามที่เห็น
“แค่แอ๊บนั่นแหละ ผู้หญิงแบบนี้แอบร้ายจะตาย วันก่อนแก้วเห็นหล่อนกับคุณคิงอยู่ด้วยกันด้วยนะ” อ้นเหยียดยิ้ม นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่แก้วเขม่นหน้าพลอยจนสุดทน
ผู้ชายที่ไม่ต้องทำมาหากินแต่กับไม่เคยขัดสน ต้นทุนของคิงมีมากกว่าคนอื่นสามเท่า แถมคิงยังหนุ่มแน่นและหน้าตาดีเสียด้วย
“เพื่อนผมเขาโสดนะ ไม่น่าเกลียดหรอกหากจะชอบกัน” อ้นแย้ง
“ทำไมไม่สนใจแก้วบ้างก็ไม่รู้” แก้วพึมพำ สะบัดหน้าให้อ้น แล้วก็เดินกระแทกเท้าจากไป
อ้นส่ายหน้า “อิจฉาเขาสินะ เลยพยายามใส่ร้าย ผู้หญิงแบบนี้ ใครลากมาอยู่ใกล้ตัวซวยตายชัก” อ้นพูดตามหลัง เขาทำงานที่ค้างต่อ เขาต้องทำรายการค่าน้ำค่าไฟเตรียมไว้ สิ้นเดือนจะได้ไม่ยุ่งมากนัก
“ขอบคุณนะคะ ที่แก้ตัวแทนพลอย” อ้นเงยหน้าขึ้นมอง เบิกตาโตมองพลอยที่ยืนอยู่ตรงหน้าตนเอง มีเพียงกระจกใสแจ๋วกั้นไว้แค่นั้น
“ผมแค่พูดตามที่เห็นครับ” อ้นตอบแล้วก็ยิ้ม
“พลอยแวะเอาค่าเช่าห้องมาจ่ายค่ะ” อ้นเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง ยังไม่ถึงสิ้นเดือน ยังไม่ทันถึงกำหนดจ่ายด้วยซ้ำ
“พอดีพลอยจะไปเที่ยวน่ะค่ะ กลัวเลยหลายวันแล้วคุณจะไม่สบายใจ” พลอยแค่อยากเปลี่ยนที่นอน เธอไม่มีเพื่อนสำหรับการไปเที่ยวอยู่แล้ว พลอยชินกับการไปเที่ยวคนเดียวมาหลายปี
“ขอโทษนะครับหากผมจะขอถามสักหน่อย คุณพลอยจะไปเที่ยวที่ไหนเหรอ ช่วงนี้อากาศร้อนๆ ไปทะเลก็น่าสนุกครับ”
พลอยส่ายหน้า “ไป...ไปเดี๋ยวเดียวก็กลับค่ะ พลอยแค่อยากไปนอนพัก ไม่ได้ตั้งใจไปสนุกอะไร”
สถานที่เที่ยวของพลอยแปลกจนอ้นรู้สึกแปลกใจ
“ผมกำลังจะกลับบ้านพอดี ไปกับผมก็ได้ครับ หากอยากเที่ยวแบบเงียบๆ”
พลอยเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง อ้นเลยรีบแก้ความเข้าใจผิด “ที่คุณพลอยจะไปเที่ยว คือจังหวัดบ้านเกิดผมพอดีครับ เหมือนรีสอร์ตนั่นจะอยู่ห่างบ้านของผมไม่เท่าไหร่”
คำเฉลยของอ้นพลอยเลยคลายความสงสัย
“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พลอยไม่ได้มีสัมภาระมากมายอะไรเลย” การไปเที่ยวของพลอยไม่ต้องเตรียมอะไรเลย เธอมีกระเป๋าใบเดียวกับเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนแค่สองชุด เธอไม่ได้ตั้งใจจะไปตะเวณเที่ยวที่ไหนอยู่แล้ว พลอยแค่อยากหาที่เงียบๆ สำหรับการพักผ่อนจริงๆ
“ไปทางเดียวกัน ช่วยโลกประหยัดพลังงานครับ” อ้นตะล่อม พร้อมกับยิ้มให้
“คุณกลับวันไหนคะ?” พลอยยอมตกลง
อ้นเลยรีบฉวยโอกาส นานๆ จะมีผู้หญิงสวยๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถยนต์เก่าๆ ของเขาสักที
“คุณพลอยสะดวกวันไหน ผมกลับวันนั้นก็ได้ครับ”
“จะดีเหรอคะ” พลอยอดยิ้มตามไม่ได้ อ้นเป็นผู้ชายอารมณ์ดี พลอยทำให้เธอสดชื่นไปด้วย
“ดีสิครับ ผมสะดวกทุกวัน”
แพลนการเดินทางง่ายดายจนอ้นรู้สึกสนใจพลอยมากขึ้น ความจริงแล้วพลอยไม่ได้หยิ่งหรือถือตัวอะไรเลย เธอเป็นผู้หญิงเงียบๆ ไม่ได้ช่างพูดนัก