“ขึ้นไปข้างบนดีกว่าพี่ใหญ่ จะได้รอดสายตาพวกมัน” อยู่ห้องไหนกันแน่
“ใครฉันถามว่าใคร” ภูเบศน์นอนอยู่บนเตียงระวังทุกอย่างจนนอนไม่หลับ ระวังตัวตั้งแต่ได้ยินเสียงกุกกักในบ้าน
“ฉันเองจอห์นวูด คนที่พยัคฆ์เรียกให้มาช่วยนาย” ฝ่ายที่อยู่นอกห้องบอก
“จอห์นวูด คนของพี่พยัคฆ์เหรอ” เสียงภูเบศน์ผ่อนคลายเมื่อรู้ว่ามีคนจะช่วยเขาจริงๆ เขามองเห็นแสงเทียนของความรอด
“ใช่ ฉันเอง”
ภูเบศน์จึงแง้มประตูเยี่ยมหน้าออกมาดูระวังตัวไม่โผล่ออกมาเต็มตัว คืนนี้อย่างไรคงนอนไม่หลับ ที่นอนร้อนเป็นไฟ ใครจะหลับลงเมื่อรู้ตัวจะต้องไปทำอะไร ต่อให้ดูหนังฟังเพลง สักพี่รอบกลับไม่สามารถทำให้ผ่อนคลายได้
“เข้ามาคุยกันในห้องผมดีกว่า พวกมันอยู่เต็มหน้าบ้าน ถ้าแสงไฟห้องอื่นถูกเปิดจะเป็นที่สงสัย” ภูเบศน์มองผู้มาเยือนทั้งสอง เขาไม่รู้ว่าใครคือจอห์นวูด หนุ่มทั
