“หวังว่าจะดื้ออีก” เสียงทุ้มกระซิบชิดชิดหูเล็ก เขาสัมผัสรับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวที่พุ่งออกมา เธอกำลังต้องการอะไรบางอย่างจากเขา ซึ่งเขาจะหลอกล่อให้เธอรอไปก่อน
“ปล่อย” ร่างบอบบางอ่อนแรงสะบัดสะบิ้ง ปกติเธออ่อนหวานนุ่มนวล พบกับคนบ้าคนนี้จึงนิ่งเฉยอ่อนหวานไม่ลง อารมณ์ตอนนี้ไม่คงคงที่ ประเดี๋ยวดีประเดี๋ยวร้าย บ้างโวยลั่นทั้งที่ไม่เคยเป็นคนก้าวร้าว ทำไงได้พ่อแม่ไม่ใช่กลับมาสั่งให้เธอทำนั่นนี่ ใครไม่ตบะแตกให้รู้ไป
“ผมอยากฟังคำหวานจากคุณ ลองพูดสิขอร้องผมดี ผมจะยอมปล่อยคุณแต่โดยดี” ผู้ชายตายด้วยคำหวาน แต่ก็อยากปราบพยศผู้หญิงแก่นๆ ไม่ยอมความ
“คุณเฮนลี่ขา ปล่อยเพียงนะคะ” เธอแกล้งทำตามคำพูดของเขาด้วยภาษาฝืนใจ
“ผมว่ายังหวานไม่พอนะ ดูฝืนเหมือนไม่เต็มใจ” แค่นี้นับว่าพอใจแต่อยากแกล้งเธอ เวลาเห็นเธอโกรธรู้สึกหัวใจลิงโลด
