Peruvian : The Criminal's Forbidden Love

Chapter 6 Impossible

Hindi inaasahan nina Romary ang pangyayari. Charlotte is absolutely fordibben to something she ate earlier kaya sumakit ang tiyan nito. Nagpaalam ito sa kanila that time, afterwards, mas nagkaroon ng oras sina Peruvian at Romary sa kainan, until they decide to have a walk.

"So tell me, are you letting me for Charlotte? I'm afraid you're planning something." Medyo ngumiti si Peruvian, halatang nahahalata ang plano ni Romary.

Romary remain silent.

"I'm not interested to her." Walang gatol na sambit nito sa babae. Tuloy, hindi napigilan ni Romary na pamulahan. She almost out balanced due to her panicking heartbeat.

Damn it! Litanya pa nito sa sarili niya.

She avoid his eyes. Alam niyang kapag titingin siya'y baka hindi niya mapigilan ang sarili.

"You're too straight-forward, young man." She smiled to him. Knowing it's a little insult to his identity.

"Young man?" He hissed.

"Well, sort of, I know you're too young, mas matanda ako ng dalawang taon," she clearly point a hint. Totoo naman kasi, mas lamang si Romary kay Peruvian ng dalawang taon, but, at least they know they have chemistry aside that matter.

Napunta sila sa may dalampasigan kung saan mayroong mga nagbo-bonfire. It's like a group of teenagers playing guitar at the moment.

"Halika, makinig tayo sa kanila."

Tumango lang si Peruvian saka sumunod kay Romary. They both sit somewhere they're comfortable with, and listen to those lads. Medyo hesistant si Romary that time dahil baka ma-misinterpret ni Peruvian ang nga sasabihin niya. Even though she like him at first, pero mas magandang obserbahan niya muna ito.

Peruvian said earlier that he's a Taiwanese, but, she know that he's lying. Wala sa kutis at hitsura nito na nasa Taiwan ito. Even his skin is pale as a western man living near an iceland country. A polar-country in particular.

Habang tinitingnan niya ito ay gayundin ang pagtingin nito sa kaniya. They're like making a constant staring game in that time.

"Don't look at me like that, baka makalimutan kong magkakilala pa lang tayo..." Ngiti ni Peruvian.

"Ha?" nalilitong sambit ni Romary. She even rolled her eyes. Nakakainis lang kasi parang natu-turn on pa lalo si Peruvian sa kaniya.

"Nothing," he shake his head and comb a bit to his long hair.

Aware si Peruvian na kanina pa siya nito tinitingnan. Katunayan, bawat galaw ni Romary ay nakikita niya. He's just observing her in silent.

"Uh, Romary..."

"Yes?"

"May kukunin lang ako, ah. Babalik ako ulit." Ngiti ni Peruvian.

"Alright." Ngiti ni Romary na noo'y kalmadong nakatingin sa binata. Peruvian stood up and immediately went to the nearest resto. May bibilhin yata ito.

Tahimik lang na kinikilig si Romary that time, mas bumilis ang t***k ng puso niya lalo na sa ipinapakitang katangian ng binata sa kaniya.

She exhale a huge amount of air. As if kinakalma ang dibdib.

When she turned her eyes again into that sight, ay nakita nitong papalapit na si Peruvian. Even it's dark and dimmy, she saw how perfect his body figure formed, and how he sexily walk like a high-paid model in a rampshow. She cursed deep down herself, naaakit siya kay Peruvian. This man she doesn't know yet, almost a scratch, nothing to read, a blank paper.

"Here, take it." Inabot ni Peruvian ang isang bottled beer.

Medyo nabigla si Romary that time. She didn't expect na inumin pala ang bibilhin nito.

"Uh, nag-abala ka pa." Pasimpleng saad niya. Hiding her pretty pinkish face.

"Well, I want to make sure that your tummy is good after what we ate, ayokong sumakit ang tiyan mo, gaya kay Charlotte."

"Hmm? Bakit naman?" Panunumpla pa niya.

"Ayokong sisihin mo 'ko, of course."

"If it will happen to me, talagang manghihingi na talaga ako sa'yo ng loperamide." Napatawa bahagya si Romary.

"Well, my restroom is always ready..." he crack a joke.

Sabay silang natawa sa sinabi nito.

That awkward moment! Hindi talaga nila ito malilimutan for the rest of their vacation. Lalo na si Romary, ang dami kaya niyang nakita that time, in that place, and in particular someone that she's talking to—si Peruvian.

Masaya silang nag-inuman sa buhanginan sa oras na iyon, nadagdagan ang bote ng alak sa oras na iyon, lalo pa't nanlibre si Peruvian ng bottomless beer.

Ilang oras pa n'on ay mga lasing na silang dalawa habang nag-uusap.

"Oh, c'mon, ang baduy mo naman!" Tawang-tawa si Romary raising her bottled beer. She even laugh hilariously to Peruvian.

Ikwenento kasi ni Peruvian ang first time na panliligaw niya sa isang babae, telling that he brought a piggy bank to a girl who always requested anything to him, while he's courting. Imagine, niregalohan niya umano ito para mag-imbak ng pera so that she can afford to buy anything without him to buy for her.

"Ang kuripot mo pala no?" Dagdag pa ni Romary. She's now blushing as hell. Lasing na ito.

"Mas magandang magkuripot sa mga taong unworthy, bakit ba kasi dapat magwaldas ng pera sa mga walang kwentang tao?" Peruvian is also drunk. Mas nagiging sagad na ang pagiging prangka nito.

"Hmmm...so, meaning may kwenta pala ako sa'yo? Hmmm?" Ngisi ni Romary.

Tiningnan siya si Peruvian, halatang nalilito sa isasagot.

He pout his lips. "Sort of, parang...hee." Much worst, kasi na-a-out balance na ito habang nakaupo. He's a bit dizzy and clumsy. Hindi mapirme ang kamay nito na panay akbay kay Romary.

"Gagi, h'wag ka nang pa-ingles ingles, nagle-leak ang braincells ko," nakikipagsabayan na sa pagpapatawa si Romary.

"Hala, may laman pala 'yan? Akala ko wala." Lasing na patutsada ni Peruvian.

"Oo naman, ano ba akala mo? Dede lang ang meron ako? Think what you say, say what you think, young man!"

Nalito si Peruvian sa riddle na sinabi ni Romary.

"Heck what?"

Napahawak sa noo si Romary saka natatawang inabot ang taenga ni Peruvian, but, unintentionally, nadaganan niya ito dahil naihiga niya ang binata sa buhanginan.

Causing them a scene. Once again, an awkward scene. Sila lang kasi ang lasing sa bandang iyon, nandoon pa kasi ang mga teenagers na nagja-jam habang nakapalibot sa bonfire.

's**t! Lupa, lamunin mo na ako!' Sambit pa ni Romary sa sarili.

She start to straight her back.

"Sorry, hek!" Ngisi niya saka dahan-dahang tumayo, but she failed. Walang lakas ang tuhod niya, kaya muling nadaganan niya si Peruvian. Nanatili sila sa ganoong posisyon, well, it's alright for a drunk people like them, but, the impact to Charlotte is fatal.

Nakatingin ito sa malayo sa kanila. Kanina pa pala ito nakatingin, and observing their loco-moments together.

Nagbalak na itong lumapit. She wants to get rid of her tita Romary. Lasing na ito, she doesn't want to harm her, lalo pa't aalis na ito bukas dahil may pupuntahan pa umano ito.

Charlotte want to pursue something in this resort, aside of the oppurtunity of being a model, may tao din siyang gustong mapasakaniya.

"Tita! Let's go!" tawag niya sa babae saka mabilis na hinatal palayo sa nakadipang lalaki.

Tumatawa lang ang mga ito, dinaig pa yata ang mga adik sa kanto.

"Tita, halika na...please! Lasing ka na!" hatak niya ulit dito. Nagpatulong na rin siya sa mga teenagers na nandoon. At matagumpay niyang naalalayan ang mismong sadya.

Naiwan doon si Peruvian.

"Ipapasok ko lang si tita sa kwarto, babalik ako ha." Paalam pa niya kay Peruvian.

"I can handle myself." Sumeryoso ang mukha ng binata saka tila naging normal sa pagsasalita, parang hindi ito lasing.

Nagpatuloy si Charlotte sa room lounge papunta sa mga cotteges nila, nang mabuksan ang kwarto nila ay agad niya itong ipinahiga sa kama nito.

"Sandali lang...hindi ako lashing! Ano ba!" narinig niya sa kasama.

"Tita, magpahinga ka na, lasing ka na!"

"Ikaw, kahit kailan talaga...tss. Nakakainis!" litanya nito. Leaving a question to Charlotte's mind.

Nakakainis?

Naiinis ito sa kaniya? Why? She's no idea na may hinanakit pala ang tita niya sa kaniya. Well, maybe nothing—she's just drunk!

Iyon ang naiisip ni Charlotte. Nang masiguradong okey na si Romary ay lumabas ulit siya para balikan si Peruvian, but she failed. Wala na ito doon. Wala na ito sa buhanginan. It's seems that it's running away from her.

Hindi ba niya ako gusto?

Iyon ang tanong niya sa sarili. She is asking this question, kanina pa. Kanina pa niya napapansing mas interasado si Peruvian sa bawat sabihin ng tita Romary niya. 'Di hamak na mas alive siya kausap, kaysa sa tita niya na boring saka walang kaenergy-energy. She felt upset.

But, deep in her mind, mas magkakaroon sila ng panahon ni Peruvian bukas, kapag umuwi na si Romary.

Bumalik siya sa aisle papunta sa kwarto nila. Napansin niyang nakabukas ang pintuan sa bandang kaliwa nila. If she's not mistaken, iyon ang kwarto ni Peruvian. Na-curious si Charlotte that time kaya gusto niyang sumilip at maki-chismis.

Dahan-dahan siyang lumapit at sumilip sa awang ng pintuan.

She heard something, a voice. Familiar, as if it's clearing it's throat.

"Excuse me? Anong ginagawa mo?" Halos mapaliyad siya sa gulat nang maramdamang nasa likuran pala niya si Peruvian. He's handling a bottled water.

"Ah, nand'yan ka pala..." Ngumiti pa ito na parang natatae.

"What are you doing?" walang emosyon na sambit nito.

"Ah, wala. Nakita ko kasing nakabukas..."

"Yes. I intended to remain it open, bumili lang ako nito," showing his bottled water.

"Ahhh, okey."

"Please let me in, matutulog na ako." Walang ka-amor amor na sambit nito.

"Ay, sorry." Muling sambit ni Charlotte saka gumilid at tumabi.

Nang makapasok na si Peruvian sa pinto ay nakatingin lang ito sa kaniya, habang isinasara nito.

"Good nigh—" hindi na natapos ni Charlotte ang sasabihin dahil ibinalibag na ni Peruvian ang pinto.

Naiwang nakaawang ang labi nito.

"G-good night, Peruvian. Sweet dreams." Pabulong na sambit ni Charlotte sa labas ng pinto.

On the contrary, naka sandal si Peruvian sa pintuan sa oras na iyon. How he wish that Romary will tell him like those words. Hindi naman kasi niya intensyon na lasingin ito.

He didn't know na mahina pala ang tolerance nito sa alcohol. Tatlong bote ng beer pa lang ang ibinigay niya at halos matumba na ito at hindi makatayo.

He smiled while shaking his head. Hindi niya alam kung bakit natatawa na lang siya nang mag-isa. It felt unusual to him. Ngayon lang siya nagkakaganito, at ngayon lang dahil sa isang babae.

Usually, dati kasi, natatawa siya sa mga taong napatay niya, sa mga taong niligpit niya at ginilitan niya ng buhay, it felt satisfying while he heard how they beg for mercy, for begging for their life.

Hindi gaya ngayon, natatawa siya dahil masaya siya.

He is happy because of Romary.

"What are you doing, Peruvian. Remember your purpose..." Sambit niya saka napasuklay sa sariling buhok.

Muli siyang nagtungo sa kaniyang kwarto saka uminom ng dalang tubig. He handed his phone and check some emails, may mga message si Magnus sa kaniya, one of his friend.

May pinapahanap ito na tao, dahil doon, kinontak niya ang isa niyang kaibigan, si Ace. Mas magaling ito sa pag-track ng tao, nagresponse din siya sa message nito saka ibinalik ang phone sa bedside table.

Kailangan niyang puntahan muna ang isang kaibigan, may pinapagawa din si Aries sa kaniya, may tao kasing gustong magpamembro sa samahan nila, pero kailangan muna niya itong kilalanin.

"Flinn?" Sambit niya habang hawak ang isang larawan. Nandoon din ang mga files nito. Isa umano itong mafia sa Croatia. A meaty one. He needs to check his background, ilang buwan na lang kasi ay pupunta na ito sa Pilipinas, at sisiguraduhin niyang dapat niya itong makabisado bago i-allowed na maging member sa kanilang club.

Nag-unat na siya ng braso saka nahiga na sa kama. He is still thinking about a while ago. Nakakatuwa pala si Romary kapag nakapalagayan ng loob. Maingay ito, palatawa saka maraming naiisip na punchline. Nakakatawa ito saka walang arte sa katawan, maging sa pagiging prangka nito at sa pananaw nito sa mga bagay-bagay. They're both similar to something—at iyon ay sa salitang relasyon.

Romary said earlier that she doesn't like a relationship without a commitment. She doesn't like a love without a feeling, or something mutual. Mas maigi pang maging fubu umano or f**k-buddy if ganoon lang din pala ang habol ng dalawang tao sa isa't isa.

Technically, napabilib siya sa sinabi nito. He had those motto, until now, wala sa bokabularyo niya ang gaya n'yon, he is like a blank paper whonid willing to any draw to someone, either he'll leave it marked or he'll erased it if he wanted to.

Hindi siya fan sa salitang pag-ibig. Para sa kaniya, libog lang 'yon sa katawan na kailangang mairaos. Tao lang naman siya, may pangangailangan...may kailangan at may hangganan.

He blink his eyes and partly raised his left hand. Nakita niya ang mga espasyo sa pagitan ng mga daliri niya.

Napaisip siya sa oras na iyon, kung magkataon man...

"Is there anyone who can hold his hands while waiting it to happen?"

He heavily breath.

Wala naman sigurong masama kung susubukan niya ang imposible, at 'yon ay ang magmahal.