FIRE LOVER'S

ตอนที่ 5 :: What.. ความรู้สึกนี้มันคืออะไร

ไทม์นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ในหัวคิดแต่เรื่องเมื่อตอนกลางเย็นว่าทำไมคิงส์ถึงจูบเขา แล้วทำไมเขาถึงยอมให้คิงส์ทำแบบนั้นโดยที่ตนเองไม่ขัดขืนอะไรเลย มันแปลกมาก...

"ทำไมมึงทำหน้าเครียดแบบนั้นวะ"คิงส์เอ่ยถามหลังจากที่ตัวเองออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขนหนูคาดเอวผืนเดียว จนหมิ่นเหม่อเผยให้เห็นรูปร่างสุดเซ็กซี่ของคิงส์ จนไทม์เองยังต้องหันหน้าหนี

"เปล่าไม่มีอะไรหรอก"ไทม์บอกปัดก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำทันที

.....

.....

.....

"ดูหนังเป็นเพื่อนกูหน่อยดิไทม์.."คิงส์เอ่ยบอกหลังจากที่คนตัวเล็กอาบน้ำเสร็จพอดี ก่อนจะเดินไปปิดไฟให้เหลือไว้เพียงแสงสว่างจากทีวีเท่านั้น

"เอางั้นเหรอ"ไทม์ตอบกลับ ก่อนจะเดินมานั่งลงที่โซฟาอย่างเคยชิน มองคิงส์ที่กำลังเลือกหนังอยู่

'อ๊ะ อ๊ะ..อู้ยย อ่าส์ ซี๊ด..'

'อิไตยโยยย..อ๊าส์ อ๊ะ'

'ผมชอบท่าหมานี่จัง อ๊ะ อื้มม'

'ฉันรอไม่ไหวแล้ว อ้ะ อ้ะส์ อ๊าส์'

"เฮ้ยเชี่ยไรวะเนี่ย!"คิงส์สบถออกมาก่อนจะรีบกดเอาแผ่นออกมาทันที หันไปมองไทม์ก็พบว่าคนตัวเล็กน่าแดงเเจ๋ไปซะแล้ว

"คิงส์ดูหนังแบบนี้ด้วยหรอไม่เห็นจะรู้เลย"ไทม์เอ่ยถาม คิงส์พยายามสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้เพราะเพื่อนตัวดีที่มาดูหนังพวกนี้แล้วก็ไม่ยอมเอาแผ่นออก อับอายต่อหน้าไทม์จนได้...

"ช่างมันเถอะ"คิงส์พูดปัด ไทม์นั่งเช็คผมไปพลางๆ

"คิงส์ดูหนังอะไรเหรอ"ไทม์ถามขึ้นและเช็คที่พึ่งสระไปพลางๆ

"หนังผี"คิงส์ตอบกลับมาสั้นๆ ไทม์ถึงกับตัวเเข็งทื่อเพราะตัวเองไม่ชอบหนังผี หรือแนวสยองขวัญเอาซะเลย

"งะ..งั้นไทม์ไปนอนก่อนนะ คือไทม์.."ไทม์กำลังจะพูดแต่กลับโดนคนตรงหน้าพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

"เอาผ้าเช็ดหัวมานี่ มึงเช็ดเบานั้นเมื่อไหร่จะแห้งวะกูถามจริง"คิงส์พูดขึ้น มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดหัวที่ไทม์อย่างถือวิสาสะ สองแขนอ้อมไปทางด้านหลังก่อนจะวางผ้าลงบนหัวคนตัวเล็ก ค่อยๆเช็ดปลายผมนุ่มของคนตัวเล็กอย่างเบามือ จนไทม์รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูกเลยสักนิด

"เช็ดไปเดี๋ยวมันก็แห้งไงคิงส์ เดี๋ยวไทม์เช็ดเองก็ได้"ไทม์พยายามจะแย่งผ้าจากมือคิงส์แต่คิงส์ก็เบี่ยงตัวหลบทัน

"อะไรมึงล่ะ ดูหนังไปสิ"คิงส์พูดขึ้น

"คิงส์ก็ดูด้วยกันสิ ปล่อยไทม์ดูคนเดียวได้ไง"ไทม์ย่นหน้าใส่คนตัวสูงนิดๆ สายตาก็หันไปสนใจหนังต่อ

"เออๆกูก็ดูอยู่นี่ไง"คิงส์ตอบกลับ มือก็ยังเช็คผมให้คนตัวเล็กอยู่

ทั้งคิงส์และไทม์นั่งดูหนังอย่างใจจดใจจ่อ ไทม์นั่งชันเข่าขึ้นมือปิดตาตัวเล็กเอาไว้เพราะไทม์ไม่ชอบหนังสยองขวัญ พูดง่ายๆไทม์กลัวผี.. ผิดกับคิงส์ที่นั่งสบายๆไม่ตกใจต่อเสียงเอฟเฟคต์หรืออะไรทั้งสิ้น คนตัวสูงกลับนั่งนิ่งๆเหมือนหนังที่ดูอยู่เป็นหนังตลกซะงั้น มิหนำซ้ำคิงส์ยังขำไทม์ที่นั่งปิดตาเวลามีฉากน่ากลัวอีกด้วย

"คะ..คิงส์ ปิดได้ยังอะ"ไทม์เอ่ยถามขึ้น คิงส์เหลือบมองไทม์นิดๆ

"ยังไม่จบเลย มึงจะรีบไปไหน"คิงส์ตอบกลับ ไทม์งุดหน้าลงนิดๆก่อนจะหันกลับไปสนใจหนังตรงหน้าต่อ

"มึงเคยได้ยินเรื่องเล่าของผู้หญิงตกหน้าผามั๊ยไทม์.."จู่ๆคิงส์ก็พูดขึ้น

"คิงส์! พูดอะไรน่ะ ไทม์ไม่อยากฟัง"ไทม์ค้อนน้อยๆใส่คนตรงหน้า

"มีหญิงสาวคนนึงอกหักจากชายคนรัก เธอช้ำใจหนักมาก..มากซะจนเธอแทบจะคลั่งตาย"คิงส์พูดเสียงเรียบชวนขนลุก ไทม์ได้แต่เอามืออุดหนุนตัวเองไว้

"คิงส์ถ้ายังเล่าต่อไทม์จะโกรธจริงๆนะ!"ไทม์ทำเสียงวีนใส่ แต่คิงส์ก็ยังไม่หยุดแกล้งคนตัวเล็ก

"จนเธอตัดสินใจไปยืนริมหน้าผาสูงชัน..แล้วเธอก็กระโดดลงไป ตุ้บ!"คิงส์เสียงดังขึ้นเล็กน้อย จนไทม์ตัวสั่นด้วยความกลัว

"คิงส์!"ไทม์ตวาดลั่น

"วันดีคืนดี จะมีคนเห็นเธอโดหน้าผาแบบนั้นอยู่ซ้ำๆ..บางคนถึงขึ้นเจอดีหนัก.."คิงส์หยุดพักช่วงก่อนจะพูดขึ้นต่อว่า "ถ้ามีใครไปยืนริมหน้าผาแล้วเผลอมองลงไป ก็จะพบหญิงสาวเลือดท่วมตัวคลานขึ้นมาจากหน้าผา แล้วเธอก็ แฮร่!!!"

"งื้อออออออออออ!!!!!!"ไทม์กระโจนเข้ากอดคิงส์ จนคนตรงหน้าหลุดหัวเราะออกมา

"ฮึก.ก ไทม์จะนอนแล้ว"ไทม์ผละออกน้ำตาซึมเบาๆ

"โอ๋ๆ มานี่มา"คิงส์กวักมือเรียกไทม์ที่นั่งชิดริมขอบโซฟา ไทม์นั่งจ้องหน้าคิงส์นิดๆ ไม่กล้าขยับไปไหนเพราะมันมืด

"ไม่เอา.."ไทม์บอกเสียงสั่นๆกลัวคนตรงหน้าจะแกล้งอะไรอีก

"มึงกลัวกูหรือไงไทม์ มานี่มา"คิงส์เลิกคิ้วถาม

"ฮึก.ก คิงส์..."ไทม์คลานเข้าไปหาคนตัวสูงช้าๆ ใบหน้าขาวเนียนผิงซุกลงกับอกของคิงส์เบาๆ เสียงสะอื้นของไทม์ทำให้คิงส์ยกมือขึ้นลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ

"มึงนี่กลัวอะไรไม่เข้าท่าเลยนะไทม์.."คิงส์เอ่ยขึ้นเบาๆ มือน้อยๆของไทม์กำชายเสื้อของคิงส์ไว้หลวมๆ

"อย่าแกล้งแบบนี้อีกนะ.."ไทม์บอกขึ้น ไม่รู้ทำไมเวลาคิงส์อยู่ใกล้ไทม์ เขาถึงรู้สึกอยากแกล้ง อยากกอด..ทั้งๆที่คิงส์ก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย

"ก็มึงน่าแกล้งนี่หว่า ช่วยไม่ได้นะ"คิงส์ช้อนตัวไทม์ขึ้นก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนเพราะตอนนี้หนังจบแล้วด้วย คิงส์วางไทม์ลงบนเตียงนอนอย่างเบามือก่อนจะจูบหน้าผากมลเบาๆ

"คิงส์.."ไทม์เอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าน้ำเสียงสั่นเทา

"ฝันดี นอนได้แล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้า"คิงส์กระซิบบอกล้มตัวลงนอนข้างๆไทม์ คนตัวเล็กกระชับตัวใต้ภายห่มก่อนจะผล็อยหลับไป..

แสงแดดอรุณในยามเช้าสาดส่องผ่านม่านสรสวยจนทำให้คนตัวเล็กที่นอนหลับสบายขยับตัวเล็กน้อย ไทม์ขยับเปลือกตาสองสามครั้งมองไปรอบๆก็ไม่พบคิงส์แล้ว

"โทษทีกูลืมปลุกไปอาบสิ กูทำข้าวเช้าไว้ให้มากินพร้อมกู"คิงส์ที่กำลังใส่เสื้อเอ่ยบอก ไทม์เด้งตัวอัตโนมัติก่อนจะคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

Tru...Tru...Tru

"เออว่าไง"

(คืนนี้มึงอย่าลืมมาล่ะ น้องกูมันก็รอมึงเหมือนกัน)

"กูขอเอาไทม์มันไปด้วยนะ กูไม่อยากทิ้งมันไว้คนเดียว"

(เออๆ ว่าแต่มึงเป็นไงมั่งวะกับไทม์น่ะ)

"กูไม่รู้ว่ะ คงเรื่อยๆนั่นแหละ"คิงส์ตอบห้วนๆ

(อืม งั้นเจอกันที่มหาลัยกูต้องไปส่งน้ำชาก่อน)

"อืม"คิงส์ตัดสายเป็นจังหวะเดียวกันที่ไทม์แต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำพอดี

"ไปกินข้าวสิ"คิงส์เอ่ยบอกก่อนจะเดินนำไปนั่งตรงข้ามโต๊ะ ตักข้าวต้มเข้าปากแล้วก็เล่นมือถือไปด้วย

"อื้ม"ไทม์ตอบกลับเดินตามลงมานั่งทานข้าวเงียบๆ

"พี่ไทม์ฮะ!"ทันที่ทีก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์ของคิงส์เสียงธันเดอร์ก็ดังขึ้น

"ธันเดอร์.."ไทม์มุ่นคิ้วน้อยๆ คิงส์มองไปที่เด็กหนุ่มที่กำลังวิ่งแจ่นเข้ามา

"ผมซื้อคุ้กกี้มาฝากพี่ไทม์ด้วยฮะ อ่ะนี่"ธันเดอร์พูดพร้อมกับยัดถุงคุ้กกี้ใส่มือไทม์

"เอ่อ..ขอบใจนะ ไปเรียนได้แล้ว"ไทม์ยิ้มนิดๆให้

"ฮะ พี่ไทม์ทานให้อร่อยนะ..อื้ม มีอีกอย่างนึงที่พี่ไทม์บอกว่าอยากเลี้ยงน้องหมาน่ะร้านพี่คนนั้นเขายังเปิดอยู่นะครับ"ธันเดอร์เอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยื่นนามบัตรที่ร้านมาให้

"ร้านนี้งั้นเหรอ อื้มขอบใจมากเลยนะ ธันเดอร์"ไทม์ยกจนตาปริส่งให้คนตรงหน้า

"ไว้เมื่อไหร่พี่อยากไปบอกผมนะฮะ"ธันเดอร์ตอบกลับสายตาเป็นประกายเพราะตนเองได้เห็นรอยยิ้มที่น่ารักของไทม์เข้าให้แล้ว

"อื้ม พี่ไปเรียนก่อนนะ"ไทม์พูดขึ้นก่อนจะเดินตามหลังคิงส์ที่เดินเข้าห้องไปติดๆ

"แฟนมึงเหรอไง"คิงส์หยุดฝีเท้าก่อนจะหันไปถามไทม์

"ไม่ใช่หรอก รุ่นน้องคณะแพทย์น่ะ"ไทม์ตอบกลับ คิงส์มองบนก่อนจะเดินเข้าห้องไป

"เอ๋? อะไรของเขากันนะ.."ไทม์บ่นอุบอิบกับตัวเอง

.....

.....

.....

.....

"เดี๋ยวกูไปซื้อเค้กก่อน"คิงส์พูดขึ้นในขณะขับรถ ไทม์เองก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก

"คิงส์อยากกินเค้กเหรอ"ไทม์เอ่ยถามขึ้น

"เปล่า วันนี้วันเกิดน้องไอ้ชินมัน"คิงส์ตอบกลับน้ำเสียงเรียบ

"อย่างงั้นสินะ"ไทม์พูดอุบอิบ

..ทั้งคู่เดินเข้ามาในร้านเบเกอรรี่ตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์น สายตาคนตัวเล็กเป็นประกายวิบวับเพราะเห็นเค้กหน้าตาน่ากินหลายอย่าง คิงส์เดินไปสั่งเค้กที่พนักงานหันกลับมามองไทม์ที่ยืนจ้องเค้กอยู่

"พี่สาวฮะ เอาเค้กอันนี้อันนึงฮะ"ไทม์ชี้นิ้วสั่งสั่งพยักงานยิ้มๆ คิงส์ได้แต่ยิ้มให้กับความน่ารักที่เหมือนเด็กกำลังเห็นของกินอย่างไงอย่างงั้นเลย

"จ่ายรวมกันเลยครับ นี่ครับ"คิงส์ควักเงินจ่ายพนักงานตัดหน้าไทม์ที่กำลังจะจ่ายเหมือนกัน

"อะไรกัน ไทม์จ่ายเองได้นะ!"คนตัวเล็กแย้งขึ้น คิงส์ยักไหล่ก่อนจะรับเค้กแล้วเดินออกจากร้านทันที พนักงานให้มายิ้มให้ไทม์

"คิงส์คนเอาแต่ใจ!"ไทม์เดินตามออกมาจากร้านติดๆ

"มัวแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่ได้มาขึ้นรถ"คิงส์พูดขึ้น

"คนเอาแต่ใจ"ไทม์พูดขึ้นเบาๆก่อนจะขึ้นคร่อมรถสองมือโอบเอวคิงส์ไว้หลวมๆ

บ้านของชิน

"ชินเว้ยเปิดประตูหน่อย!"เสียงคิงส์ตะโกนเรียกคนด้านใน ..สักพักก็มีหญิงสาวหน้าตา น่ารักวิ่งออกมาเปิดประตูให้

"มาแล้วเหรอคะ พี่คิงส์.."น้ำชาพูดขึ้นในขณะที่เปิดประตูให้รถของคิงส์เข้าไปจอดด้านใน

"บ้านใหญ่จังเลย.."ไทม์พูดกับตัวเองเบาๆสายตามองไปรอบๆบ้าน

"พี่ชินรออยู่ข้างในน่ะค่ะ"น้ำชาพูดขึ้นก่อนเดินนำเข้าบ้านไป

"นั่งอ้าปากหว๋ออยู่ได้มึงไม่ลงหรือไง"คิงส์หันมาบอกไทม์

"ไม่ได้อ้าปากซะหน่อย"ไทม์บอกปัดก่อนจะกระโดลงจากรถ แล้วเดินตามคิงส์เข้าไปในบ้านทันที

"เอ้า คิงส์มาเร็วดีนะมึง"ชินเอ่ยบอกเพื่อนตัวเอง

"อ่ะเค้กที่มึงสั่ง"คิงส์ยื่นเค้กที่ตัวเองซื้อมาส่งให้ ส่วนเค้กของไทม์วางไว้ที่รถบิ๊กไบค์คู่ใจของเขานั่นแหละ...

"เออๆเอาวางไว้ก่อน เดี๋ยวพวกไอ้มิกซ์เดี๋ยวก็ตามมา"ชินเอ่ยบอก

"มึงจัดสถานที่เสร็จยังวะ"คิงส์ถามขึ้น

"เสร็จแล้วมั้ง เห็นเพื่อนๆน้ำชาช่วยกันอยู่ตรงริมสระนู่นน่ะ"ชินตอบกลับ ก่อนจะพาทั้งคิงส์และไทม์ออกมาดูสถานที่จัดงานปาร์ตี้

"เด็ดนะมึง หึหึ"คิงส์พูดปนขำเพราะเห็นเพื่อนๆของน้ำชา หน้าตาน่ารักกันทุกคน

"เลิกหื่นเลยมึงไหนมึงบอกจะจีบน้องกู"ชินหลุดปากออกมา ไทม์เองที่ได้ยินหันขวับไปมอง คิงส์ทำหน้าโหดใส่เพื่อนก่อนจะทำการเปลี่ยนเรื่องทันที

"ไปๆๆ พาไทม์มันไปเล่นเกมที่ห้องมึงดีกว่าเนอะชิน"คิงส์เดินเข้าไปโอบไหล่ไทม์ก่อนจะพาเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของชิน

"เออมึงอยากเล่นเกมไรก็เล่น โน่นอ่ะจอยสติ๊กเล่นแล้วเก็บที่ด้วยนะมึง"ชินเอ่ยย้ำเหมือนกับว่ากำลังบอกเด็กน้อยอยู่

"เออๆๆ กูโตแล้วมึงไปเถอะ"คิงส์บอกปัดก่อนจะปิดประตูใส่หน้าชิน

"คิงส์.."ไทม์เอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ เพราะยังค้างคาใจอะไรบางอย่างอยู่

"มึงมาเล่นเกมกับกูดีกว่าหน่าไทม์ อย่าพึ่งถามอะไร"คิงส์เบี่ยงเบนประเด็นทันที

"คิงส์ชอบน้องของชินงั้นเหรอ"ไทม์ตัดสินใจพูดออกมา เพราะอยากรู้จริงๆ..

"มันไม่ใช่เรื่องของมึงที่ต้องรู้หรอกน่า"คิงส์ตอบกลับห้วนๆ ไทม์ได้แต่ยืนกัดริมฝีปากตัวเอง ไม่เข้าใจสิ่งที่คิงส์กำลังสื่ออะไรเลยสักนิด

"นั่นสินะ คิงส์จะรักใครชอบใครมันไม่เห็นจะใช่เรื่องของไทม์เลย..ขอโทษนะที่ถาม"ไทม์เอ่ยเสียงเศร้า ถ้าคิงส์มีคนที่เขาชอบอยู่แล้วทำไมถึงมาทำดีกับไทม์มากมายขนาดนี้ด้วย..ไทม์ได้แต่คิดไม่กล้าพูดออกไปแค่นั้นเอง...ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจของไทม์มันคืออะไรกันแน่..