หลายเดือนผ่านไป...ทุกอย่างเริ่มคลี่คลาย สิ่งที่หมายก็เป็นดั่งใจหวัง เรื่องคาราคาซังก็เป็นดั่งใจปอง แม่ยายที่อดีตไม่ชอบหน้าลูกเขย บัดนี้หันมาเชยชมทำดีพูดดีด้วยความดีที่เขามอบให้ด้วยใจไม่หวังสิ่งตอบแทน
“พี่แซม จะไปไหนคะ” เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมคว้าข้อมือเมื่อสามีรักนั้นกำลังเดินออกจากห้องไป
“ไปดูน้องซีน ในห้องครับ พี่กลัวลูกตกเตียง”
“หนูดาไปด้วยค่ะ”
“หืม...” ความงงเมื่อภรรยาแปลกไป ปกติเธอไม่ค่อยรู้สึกตัวกลางดึกแบบนี้
“อยากนอนกับน้องซีน” เธอชี้แจง
“งั้นเราไปนอนในห้องกับลูก”
“ค่ะ” ใบหน้าหวานเปื้อนยิ้มก่อนจะลุกยืนแล้วเดินควงแขนสามีเข้าห้องนอน ที่มีเด็กหญิงตัวน้อย ๆ นอนกอดก่ายตุ๊กตาตัวใหญ่ที่คุณตานั้นซื้อให้
“หนูดา กินเยอะไปไหมช่วงนี้ ดูสิพุงออกด้วย”
เพี๊ยะ!!...เสียงฝ่ามือฟาดลงแขนสามีด้วยคำทักท้วงที่ผู้หญิงคนไหนได้ยินต้องขุ่นเคือง ความอ้วนกับผู้หญิงพูดถึงได้ยังไง
“อู้ย ตีพี่ทำไมเนี้ย”
“
